3152024

 31 / 5 / 2024

.. αλλά όχι αυτήν.. την φορά.. μέσα σε αυτά.. τα απίθανα που.. σκεφτόμουν εκείνη την ώρα.. ήταν το ότι.. και τυχαιρός ήμουν.. που τότε βρισκόμουν εκεί.. και μετά είχα.. να αντιμετωπίσω ένα.. άλλο πρόβλημα.. το να μεταφερθώ.. από την θέση.. του αυτοκινήτου μου.. στο κρεβάτι μου.. κάποια στιγμή αποφάσισα.. να βγω έξω.. καλά που είχα.. σταματήσει πολύ κοντά.. από την σκάλα.. της εισόδου έτσι.. υποστηριζόμενος από το αυτοκίνητο.. σιγά-σιγά γράπωσα.. το καγγελάκι της.. και έτσι κάθισα.. στο δεύτερο της.. με το λειτουργόν.. χέρι μου στο κάγγελο.. με την όπισθεν.. σκαλί-σκαλί άρχισα.. να ανεβαίνω..

3052024

 30 / 5 / 2024

.. είχα περάσει πολλά.. εικοσιτετράωρα σαν αυτό.. είχαν τελειώσει σχεδόν όλα.. και ήμουν στην.. θέση του οδηγού.. και έκανα αυτές.. τις σκέψεις αυτές.. περί ανέμων και υδάτων.. και τα λοιπά συναφή.. όλες τις άλλες φορές.. πριν το σπίτι.. μέχρι τότε απαράβατος κανόνας.. για να είμαι καλά.. παιρνούσα λοιπόν από.. την πλατεία της δάφνης.. που υπήρχε ένα σουβλατζίδικο.. που ονομαζόταν νομίζω "Διόνυσος".. που λειτουργούσε 24/7.. λίγες ώρες τον.. χρόνο έκλεινε το.. απόγευμα του Μεγάλου Σαββάτου..

2952024

29 / 5 / 2024

.. με που το έσβησα.. κάθισα στην θέση οδήγησης.. για ακαθόριστο χρόνο.. να αναλογιστώ όσα.. συνέβησαν το τελευταίο εικοσιτετράωρο.. και καλά ότι.. κι αν συνέβαινε.. θα το πίστευα.. μου είχαν συμβεί.. και πολλά μα.. και διάφορα κατά.. την διάρκεια της.. ζωής μου και.. μπορεί από 3.. μου χρόνια είχα.. απορρίψει από το.. λεξιλόγιο μου την.. λέξη "πιστεύω" γιατί.. τότε με μία φράση.. της γιαγιάς μου.. "πάει η στάμνα.. στο πηγάδι μα.. στην τελευταία σπάει".. έτσι μου έβαλε.. στο μυαλό μου.. την σκέψη περί πιθανοτήτων.. και τότε σκέφτηκα.. ότι πιο καλό ήταν.. ελλείψει στοιχείων την.. αντικατέσσα "δεν ξέρω".. ή αν είχα εικόνα.. με το "θεωρώ.."..

 

2852024

 28 / 5 / 2024

.. το πρωί κατά.. τις 5 που.. ξεκίνησα από την Δάφνη.. ήταν μαύρη πίσα.. και ήμουν μόνος.. στον δρόμο μα.. σιγά-σιγά κάποιοι μαζευτήκαμε.. .. και γρήγορα μου.. φάνηκε ότι ξημέρωσε.. και ούτε κίνηση.. δεν συνάντησα φανταστείτε.. υπολόγιζα την διαδρομή.. να μου πάρει.. πάνω από μία ώρα.. με δεδομένη την.. απουσία κίνησης μα.. το πρωί τελικά.. μου πήρε μόνο.. μισή ώρα αλλά.. κατά τις 3.. το επόμενο πρωί.. με το που μπήκα.. στην Αττική οδό.. και έβαλα την.. πέμπτη ταχύτητα και.. μετά.. ούτε αναγκάστικα μα.. ούτε και ήθελα.. να σταματήσω μα.. αυτήν την φορά.. μου πήρε κάπου.. ένα δεκάλεπτο για.. να βρεθώ στο.. πεζοδρόμιο κάτω από.. το σπίτι μου.. και εκεί πια.. σταμάτησα και το έσβησα..

2752024

 27 / 5 / 2024

.. το φρενο με.. πήγε εκεί που έπρεπε.. για να πληρώσω.. μα για να μπω.. έπρεπε να ξεκινήσω.. το αυτοκίνητο στην.. μικρή ανηφόρα που έβλεπα.. πάτησα σκληρά το γκάζι.. γιατί με την.. επόμενη μου κίνηση.. που ήταν να.. καρφώσω την τρίτη.. και υπήρχε ορατή..πιθανότητα να σβήσει.. και με το.. μισό μου σώμα.. εκτός λειτουργίας δεν.. ακολούθησα αυτήν την σκέψη.. dead in the water.. σαν να λέμε.. και πάλι υπήρξα τυχερός.. και μία που πετυχέ.. το χρησιμοποιήσα άλλη.. μία φορά για.. να μπω στην.. Αττική οδό..

2652024

26 / 5 / 2024

.. και τι κατηφόρα.. κάπου ένα χιλιόμετρο.. κατέληγε στον παράδρομο.. της Αττικής οδού.. στην επόμενη γωνία.. είχα στρίψει το πρωί.. για να ανηφορίσω.. στην μισή είχε πάρει.. του κάρφωσα την νεκρά.. με όλα αυτά πάντως.. με θεωρούσα και τυχαιρό.. γιατι βρήκα μία θέση.. τόσο μεγάλη που μπόρεσα.. μόνο με το φρένο.. και το τιμόνι.. με δεδομένη την κατηφόρα.. το έχωσα μία χαρά.. και περίμενα την.. μπατερία να γεμίζει.. και όταν δεν.. πορούσα να περιμένω άλλο.. πάλι με το φρένο.. και το τιμόνι.. το οδηγώ στον γκισέ.. πληρώνω και είμαι.. ελεύθερος πια μπω.. στην Αττική οδό..

 

2552024

 25 / 5 / 2024

΄

.. τότε δεν έβγαλα.. στην οθόνη μου.. ένα τεράστιο GAME OVER!!!!.. αντιθέτως έσπρωξα περισσότερο.. από ότι μπορούσα.. και τώρα που.. το καλό σκέφτομαι.. τότε μάλλον δεν σκεφτόμουν.. απλά αισθανόμουν ότι.. μία υπέρμετρη δύναμη.. μου εφαροζόταν και.. εγώ κάπως έπρεπε.. να αντιδράσω.. εκείνη την στιγμή.. μάλλον το δεξί.. μέρος του σώματος μου.. είχε διακόψει τις επαφές.. με τον εγκέφαλο μου.. μπορεί να ήταν.. και αυτό ένα εγκεφαλικό.. που δεν το σπουδαιολόγησα.. με το μισό.. σώμα μου σε λειτουργία.. δεν ξέρω πως.. και την λακούβα ξεπέρασα.. και την κατηφόρα πήρα..

2452024

 24 / 5 / 2024

.. δεν πήρε και.. στην αναμονή για.. το επόμενο διάλειμμα.. εκεί στην θεσούλα μου.. είχα αποφασίσει να.. το σπρώξω πιο πάνω.. μπας και πάρει.. όταν είχα πια.. τον δρόμο ελεύθερο.. άρχισα πάλι να.. το σπρώχνω ανηφορίζοντας.. προς τον ιδιότυπο.. γολγοθά μου.. και εκεί που ζοριζόμουν.. ο εμπρός αριστερός.. τροχός έπεσε σε.. μία θηριώδη τρύπα.. και επειδή ακόμα.. το έσπρωχνε όσο μπορούσα.. βρήκε την αποκεί.. πλευρά της τρύπας.. και μου ήρθε..με πολύ φόρα..

2352024

 23 / 5 / 2024

.. αν με ρωτούσες.. εκείνη την στιγμή.. τι συνέβαινε;.. θα σας έλεγα.. ότι για κάποιο λόγο.. όλοι οι οδηγοί.. είχαν δώσει ραντεβού.. εκεί μόνο και μόνο.. για να με διαολίσουν.. μα και εγώ.. από την άλλη.. σιγά μην τους.. κάνω την χάρη.. ίσα-ίσα όσο.. μου πήγαιναν κόντρα.. τόσο και εγώ.. πορωνόμουνα και προσπαθούσα.. για το καλύτερο.. και κάπου στις 2.. μετά τα μεσάνυχτα.. κάπως έστω και λίγο.. αραίωσαν δημίουργοντας μου.. κάποιον χρόνο ώστε.. να το σπρώξω.. λίγο πιο πάνω.. στην ανηφόρα μπας και.. με τα πολλά.. τελικά πάρει μπροστά..

2252024

22 / 5 / 2024

.. κάποια στιγμή διαπίστωσα.. ότι αυτήν την διαδρομή.. την ακολουθούσαν απαραιτήτως.. όλοι όσοι στη.. Αττική οδό ήθελαν.. να αλλάξουν κατεύθυνση.. ή πάλι προς.. την Αθήνα.. και αυτές τις ώρες.. που προσπαθούσα να.. το σπρώξω στην.. μικρή μα ζόρικη ανηφορα.. να το αφήνω.. να τσουλήσει και.. ακούω μηχανές στην ανηφόρα.. και ίσα που.. προλάβαινα κάθε φορά.. να το βάζω.. στην θέση του..

 

2152024

 21 / 5 / 2024

.. ήμουν λοιπόν πάλι.. στην θέση μου.. και παρατηρούσα την κίνηση.. μήπως βρω το.. επόμενο σεράριο με.. την λύση του παιγνίου.. σιγά-σιγά το διαμόρφωνα.. έβγαινα όπως μπορούσα.. από την θέση.. και το οδηγούσα.. στην μικρή κατήφορα.. και όταν πάρει φόρα.. να πηδήξω στην.. θέση οδήγησης και.. να καρφώσω την.. οπισθέν μπας και πάρει.. ήταν απλό στην σύλληψη.. και το είχα εφαρμόσει.. πολλές-πολλές φορές.. στην ζωή μου.. το έκανα κάπου.. από τις 10 το βράδυ.. μέχρι τις 2.. μετά τα μεσάνυχτα.. μα τα διαλείμματα.. μεταξύ των ροών.. των οχημάτων δεν.. μου επέτρεψαν να.. το επιτύχω..

2052024

 20 / 5 / 2024

.. το πρώτο σενάριο.. αυτό με το ξεμύτισμα.. με την όπισθεν.. σε αυτήν την.. τεράστια ανηφόρα δεν.. πέτυχε ούτε κατά διάνοια.. με το που βγήκα.. είδα αυτό το χιλιόμετρο.. με φόρα να.. γεμίζει από αυτοκίνητα.. και τρεχάτε ποδαράκια μου.. να μην σας.. χέσει ο κόλος μου.. ένα πράγμα.. ίσα-ίσα που.. το έβαλα στην.. θέση από την.. από την οποία.. και το πήρα.. πριν οι βάρβαροι.. περάσουν από πάνω μου..

1952024

 19 / 5 / 2024

.. θα έλεγα αν.. δεν ήμουν ευτυχής και.. από την άλλη.. κάποιον καιρό κυκλοφορουσα.. με ένα παλιό.. λευκό seat panda.. για 2-3 χρόνια.. το είχα χωρίς μπαταρία.. και το έβρισκα.. και σαν διασκέδαση.. 4-6 φορές την μέρα.. να το βάζω.. μπροστά σπρώχνοντας.. έτσι θα έκανα.. και με το starlet.. αμ έπος αμ έργον.. άρχισα σιγά-σιγά.. με το αριστερό.. μου χέρι στην.. ανοιχτή πόρτα και.. το άλλο στο τιμόνι.. τα πόδια μου.. στον δρόμο για.. να ξεπαρκάρω.. το σχέδιο ήταν.. προσεκτικά με την όπισθεν.. να κάνω την γωνία.. και να τσουλήσω.. μέχρι να πάρω.. αρκετή φόρα για.. να πάρω μπρος..

1852024

 18 / 5 / 2024

.. ας πάμε λοιπόν.. στο σημείο που.. άραξα εκείνο το πρωί.. μπρος στην πολυκατοικία.. που σας περιέγραψα.. στο απόσπασμα της.. 15 / 5 / 2024.. προς το τέλος του.. και εκεί το.. βρήκα να με περιμένει.. ήμουν εύγιαθετος γιατί.. είχα τελειώσει την.. δουλειά μου νωρίς.. έτσι όταν μετά.. αντιλήφθηκα ότι μία.. αβλεψία μου το πρωί.. θα μου έκανε.. τέτοια έκπληξη το βράδυ.. αρχικά με το.. γιατί δεν άκουγα.. την μίζα να.. δουλεύει όταν έσπρωξα το κλειδί της;.. μετά όταν προσπάθησα.. να ανάψω τα φώτα.. και πάλι τίποτα;.. μα όταν με.. την βοήθεια.. των φώτων του δρόμου.. να διακρίνω λίγο.. το ρολόι του αυτοκινήτου.. και είχε σταματήσει.. στις 12.. τόμπολα..

1752024

17 / 5 / 2024

.. χθες έκανα ακόμα.. ένα διάλειμμα από.. την διήγηση μου.. μα ούτε 2.. γαιδαρών άχυρα δεν.. ήμαστε ικανοί να μοιράσουμε.. για αυτό ας.. πάμε στα καθιερωμένα.. που ίσως και.. να μπορούμε να.. τα καταφέρουμαι και.. όταν η κατάσταση.. του μυαλού μου.. συμβαδίζει κάπου με.. αυτά που κάποιος.. θα περίμενε να δει.. από κάποιον.. στην ηλικία μου.. και βλέπουμε.. 

1652024

 16 / 5 / 2024

.. νισάφι πια.. πρεπει τωρα.. και όχι μετά.. όσοι έχουν τατρίδα.. αλλά και όποια πίστη.. ή οικογένεια να βρουν.. έναν νέο τρόπο.. διαιώνιση του είδους.. αυτό το τροφαντό.. αγγελάκι που μας.. ταλαιπωρεί και με στοιχεία.. εδώ και χιλιάδες χρόνια.. τελευταία μου φαίνεται.. ότι δεν έχει.. και πολύ καλά αποτελέσματα.. μα τώρα θυμάμαι.. μικρός κάπου μελέταγα.. πως λειτουργεί η.. κοινωνία των μελισσών.. και σε συνδυασμό.. με τους μύθους.. με τις αμαζόνες.. τότε έβγαλα κάποιο νόημα.. και το ίδιο.. έκανα το 2007.. όταν το ξανά σκέφτηκα.. μα τώρα που.. είμαι σαν κοσμοκαλόγερος.. στον Μαραθώνα.. το μόνο που.. τώρα σκέφτομαι.. τα σπερματοζωάρια να.. έρχονται συστημένα χωρίς.. κάποια επαφή που.. να σημαίνει κάποιας.. μορφής ιδιοκτησίας..

1552024

 15 / 5 / 2024

.. πάντως εκείνο το πρωί.. ΑΓΝοώντας τι μόλις έκανα.. με τα φώτα.. ήταν μία άφατον ευτυχία.. έτσι μία χαρά.. χειρίστηκα τις ώρες.. αυτής της μέρας.. τα κουβαλήματα πάνω.. τα είχα τελειώσει.. και στον μισόν.. χρόνο από αυτόν.. που είχα υπολογίσει.. έτσι όταν με.. τα πολλά κατάλαβα.. τι είχε συμβεί.. και ήμουν σε.. καλή διάθεση για.. να ξεκινήσω μία.. ακόμα περιπέτεια.. και όπου βγει.. το σπίτι βρίσκοταν.. σε μία παράλληλο.. της Αττικής οδού.. κανένα χιλιόμετρο έξω.. από αυτήν.. που για να.. φτάσει εκεί στην.. σωστή έξοδο της.. παιρνείς τον πρώτο κάθετο.. και κάπου στο χιλιόμετρο.. κάνεις δεξιά.. και εκεί είσαι..

1452024

 14 / 5 / 2024

.. και το πιο.. πιθανό που ήταν.. ότι ξεκίνησα από.. το σπίτι μου.. αξημέρωτα και φυσικά.. για να ξεκινήσω.. άναψα τα φώτα.. του αυτοκινήτου όταν.. όμως έφτασα στην.. πολυκατοικία της επόμενης δουλειάς.. είχε αρχίσει να.. ξημερώνει πάρκαρα κάπου.. έσβησα την μηχανή.. και επειδή είχα.. αρχίσει πια να βλέπω.. και τότε λησμόνησα.. να σβήσω τους.. φανούς του αυτοκινήτου.. είδα το φορτηγό.. να έτρεξα να.. βοηθήσω στο κατά.. το δυνατόν πιο.. σύντομο ξεφόρτωμα του.. και έτσι μην.. παίρνοντας το χαμπάρι.. με χαρά ξεκινούσα.. μία ακόμα μέρα δουλειάς.. και έρχονται στιγμές.. που αναρωτιέμαι αν.. κάτι που έχω ακούσει.. έχει πραγματικά υσχεί.. το να γνωρίζεις να είναι δύναμη.. μα το να.. ενγωσείς είναι ευτυχία..

1352024

 13 / 5 / 2024

.. και έλεγα ότι.. θα ήταν η.. πρώτη φορά που.. θα πήγαινα σπίτι.. από την δουλειά νωρίς.. κατά τις 10-11 το βράδυ.. αλλά όταν μπήκα.. στο αυτοκίνητο και.. έβαλα το κλειδί.. στην μίζα και.. η φωνή ιχθύος.. που επικράτησε μου.. είπε ότι τελικά.. μάλλον τότε δεν.. ήταν η μέρα.. για να πάω.. στο σπίτι νωρίς.. αίφνης παρατήρησα ότι.. είχε πια νυχτώσει.. και εντελώς ανακλαστικά.. πάτησα τον διακόπτη.. των φώτων μα.. φως δεν είδα.. νευρικά το πάτησα.. πολλές φορές μέχρι.. που φαντάστηκα το.. πιο πιθανό σενάριο..

1252024

 12 / 5 / 2024

.. ευτυχώς η είσοδος.. ήταν αρκετά ευρύχωρη.. τις χώρεσα όλες.. και έκλεισα και..την πόρτα.. μα το ασανσέρ.. αντιθέτως ήταν μικρό.. παλιό και πήγαινε.. και δεν πήγαινε.. οι μελαμίνες προοριζονταν.. για ντολάπες που.. θα κατασκεύζα σε.. ένα διαμέρισμα του.. τετράτου ορόφου και.. μερικά μικρά λίγες.. φορές τα συγκέτρωσα και..τα μετέφερα έτσι.. μα όλα τα άλλα.. μου πήραν 12 ώρες.. από 9 το πρωί.. μέρχι τις 9 το βράδυ.. από τις σκάλες.. 2 2 τα σκαλιά.. να τις κουβασίσω.. και όταν με.. το καλό τελείωσα.. διαπίστωσα ότι φτάνοντας αχάραγα.. είχα αφήσει τα.. φώτα του αυτοκινήτου αναμένα..

1152024

 11 / 5 / 2024

.. μόνο μία φορά.. στην ζωή μου.. κάπου στις αρχές.. του Ιουνίου του.. 2007 ήμουν αξημέρωτα.. στην άλλη πλευρά.. της πόλης και.. περίμενα ένα φορτηγό.. γεμάτο από μελαμίνες.. που την επομένη.. αν όλα πήγαιναν καλά.. σιγά-σιγά θα.. τις μετέτρεπα σε ντουλάπες.. ήρθε και το φορτηγό.. το ξεφορτώσαμε λάχα-λάχα.. στο πεζόδρομο γιατί.. ενοχλούσε και το.. συντομότερο έπρεπε να φύγει.. και έτσι έμεινα μόνος.. πρώτα έπρεπε να.. τις μαζέψω στο.. ισόγειο της πολυκατοικίας.. ώστε να μην.. είχουμαι απώλειες..

1052024

 10 / 5 / 2024

.. το λιβάνιζα 2-3 μήνες.. προφανώς γιατί όπως.. με είχε μάθει.. η μέχρι τότε.. ζωή μου ότι.. και να μου συνέβαινε.. με πολύ φαί.. και γλυκό άντε.. και στο τσακίρ κέφι.. 3-4 ώρες ύπνο.. και ήμουν.. θα το έλεγα.. as good as new.. με παρατηρώ όσα.. χρόνια με θυμάμαι.. με τα πολλά περιστατικά.. κάποτε άρχισα να.. με κοροϊδεύω γιατί.. μου θύμηζα κινούμενο σχέδιο.. γιατί ότι απίθανο.. κι αν συνέβαινε.. π χ ένα πιάνο.. ένα αμόνι από πάνω.. και στην επόμενη σκήνη.. όλα καλά..

952024

 9 / 5 / 2024

.. το τελευταίο ζευγάρι.. που με επισκέφτηκε.. ήταν οι 2.. νοσοκόμοι του νοσοκομειακού.. που ήθελαν να.. δουν την κατάσταση μου.. και πως θα.. με χειριστούν.. πρώτα από όλα.. να με βγάλουν.. από το διαμέρισμα.. και αυτό δεν.. ήταν και τόσο απλό.. ο χαρακτηρισμός που.. έκανα στο χθεσινό.. απόσπασμα του παρόντος κειμένου.. ήταν πέρα για.. πέρα ακριβείς.. ας τα γράψω ξεκάθαρα.. το σκηνικό ξεκίνησε.. κάπου στο φθινόπωρο.. του 2013 ξυπνήσα.. και τα μάτια μου.. κοιτούσαν σε 2 σημεία..

852024

 8 / 5 / 2024

.. αυτή την σκηνή.. προσπαθούσα να αποφύγω.. δεν μπόρεσα τελικά.. και μετά την παραβίαση.. ο κλειδαράς τους.. άνοιξε να μπουν.. στο βομβαρδισμένο μου διαμέρισμα.. και αυτός άρχισε.. να επισκεύει την πόρτα.. όλοι οι άλλοι.. μετά μυρίων βασάνων.. δυό-δυό και.. όχι δεν ήταν Χιώτες.. απλά με εμένα.. στο πάτωμα άφηνα.. χώρο μόνο για.. δύο ορθείους.. πρώτα ήρθε η.. πρώην μου που.. είχε και το.. γενικό πρόσταγμα της.. επιχείρησης διάσωσης μου.. να δουν αν.. με πρόλαβαν ζωντανό.. μετα οι 2.. αστυνομικοί που διαπτώστοσαν.. ότι όλα καλά εξελίχθηκαν.. σύμφωνα με τον νόμο..

752024

 7 / 5 / 2024

.. για αυτό εκείνη.. την στιγμή το.. θεωρούσα το πιο.. σημαντικό πράγμα στην.. ζωή μου ήταν.. έστω και να.. συρθώ αυτά τα.. 3 μέτρα που.. με χώριζαν από.. την εσωτερική μεριά της πόρτας.. και να τους ανοίξω.. ήταν μία από.. τις σπάνιες περιπτώσεις.. που δεν μπόρεσα.. έμεινα στην θέση μου.. στο παγωμένο μωσαικό.. και τους περίμενα.. είχε ξεκινήσει ο κλειδαράς.. μην βρίσκοντας άκρη.. με την κλειδαριά.. αφού την είχα διπλοκλειδώσει.. και είχα αφήσει.. και το κλειδί.. από μέσα άκουγα το.. τρυπάνι του να.. προσπαθεί πια να.. την παραβιάσει.. χρησιμοποιόντας θα το έλεγα.. brutal force ..

652024

 6 / 5 / 2024

.. με είχε κακομάθει.. η μέχρι τότε.. ζωή μου που.. ότι κι αν.. πραγματικά ήθελα.. πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.. μα αργά μα σύντομα.. κάπως γινόταν.. και το έκανα.. αυτή μάλλον θα.. ήταν μία εξ αυτών.. και ενώ τα βήματα.. έξω από την.. πόρτα μου πλησίαζαν.. μα εγώ μέσα.. από αυτήν.και.. κάπου 3 μέτρα.. ήμουν στο μωσαικό.. και όσο επίμονα.. κι αν το σκεφτόμουν.. ούτε κατά ούτε κατά κεραία.. δεν μπορούσα να κινηθώ.. και απόμενα έτσι.. να σκέφτομαι γιατί.. το θεωρούσα σημαντικό.. έστω και σαν φίδι.. να πλησιάζω την πορτα.. γιατί μέσα στα γεγονότα.. κάθε φορα που.. έμπαινα στο.. διαμέρισμα μου διπλοκλείδωνα.. και άφηνα το κλειδί.. από μέσα..

552024

 5 / 5 / 2024

.. ήμασταν εκεί που.. άκουγα βιαστικά βήματα.. στην σκάλα μου.. το μυαλό μου.. πήγε στο ότι.. ήταν η ομάδα.. που είχε οργανώσει.. η πρώην για.. την διάσωσει μου.. πράγμα που τελικά.. θα αποδειχθεί και αληθές.. τότε το μυαλό μου.. πήγε στο γεγονός.. ότι αφού κάπως.. κατάφερα να απαντήσω.. το τηλέφωνο πριν.. μερικά λεπτά αν.. πραγματικά το ήθελα.. θα το έκανα.. this whouse last year..

452024

4 / 5 / 2024

.. θα κάνω ένα κενό.. στην παρούσα διήγηση μου.. στα 2 πρώτα εγκεφαλικά μου.. μπορεί να κατάφερα.. να περπατήσω και να δουλέψω.. αλλά όχι και να τρέξω.. αυτήν την στιγμή που.. και τα 2 μου πόδια.. θα ήταν συγχρόνως στον αέρα.. δεν μπορούσα να την φανταστώ.. το 2017 μου ήρθε.. και το τρίτο και η μάνα μου.. ανέλαβε την θλιβερή υποχρέωση.. να με γηροκομείσει.. στο σπίτι της.. στο Μαθαρώνα για λίγο.. ένα μήνα το πολύ-πολύ.. μα δεν θα.. ξανά κινήθω ούτε επικοινωνίσω.. ήταν η γνώμη.. των γιατρών μα.. που να ήξεραν.. οι άνθρωποι ότι.. μάλλον είχα.. γεννηθεί στριμμένο κέρατο.. και κατά τα φαινόμενα.. και ακόμα είμαι.. ο ασφαλέστερος τρόπος.. να με καθοδήσει κανείς.. να μου πει.. δεν τολμάς ή δεν μπορείς.. απαντούσα σε όλα.. θα το επιβεβαιώσω.. πάντως στον μήνα.. περπατούσα από το.. δωμάτιο μου.. μέχρι τον νεροχύτη.. 6-7 μέτρα.. το καλοκαίρι του 2018.. τα 11 μέτρα.. στην αυλή μποστά.. στην πόρτα του σπίτιου.. τον χειμώνα του 2021.. στην γνωστή εσωτερική.. των 6-7 μέτρων.. δοκίμασα το ακατόρθωτο.. στο μυαλό μου.. το να τρέξω.. και το κατάφερα αυτό.. πιο εύκολα από.. ότι το περίμενα.. κοντά στον νου.. και η γνώση.. αντιμετώπισα τα στοιχεία.. του περιβάλλοντος πχ.. έπιπλα τοίχους πόρτες κλπ.. όχι σαν νέος.. που τα βλέπει.. σαν εμπόδια μα.. έχοντας αρκετή ορμή.. να τα υπερπηδήσει.. μα σαν γέρος.. που τα βλέπει.. σαν στηρίγματα για.. να είναι όρθιος.. για να τα προσπερνάω.. μα το καλοκαίρι.. του 2022 δεν.. αισθανόμουν τα πόδια μου.. ικανά με στηρίξουν όρθιο.. στο δυνατό άνεμο.. οπότε περπτούσα.. το 2023 και.. τα πόδια μου.. δυνάμωσαν αρκετά και.. μπορεί και οι.. άνεμοι να μειώθηκαν.. πάντως το φθινόπωρο.. του 2023 από.. τις 11 πρωινής.. μέχρι και τις.. 4 μεσημβρινής κάθε.. ώρα έτρεχα 100 μέτρα.. μα μετά πέρασα.. στην εσωτερική διαδρομή.. και όταν ξεκίνησα.. αυτήν την εφετινή.. προπονηκή μου περίοδος.. την ξεκίνησα με.. 40 την ώρα.. μα σήμερα το ισοφάρισα.. και έχω και.. όλο το καλοκαίρι.. να το περάσω..

352024

 3 / 5 / 2024

.. έπρεπε κάπως το.. είχα καταφέρει λίγο.. να κινήσω από.. την θέση που.. είχα καταλάβει με.. το φανελάκι στο.. κρύο μωσαικό που.. την στιγμή που.. άρχισα να πέφτω.. νόμιζα ότι ήταν.. θέμα ολίγων λεπτών.. το να πεθάνω.. σκεφτόμουν ότι σε.. κάποια περίπτωση αδυναμίας.. του οργανισμού να.. αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα.. που κάνει κάποιο.. βασικό όργανο να.. μην λειτουργεί κανονικά.. ένα σώμα που.. από τότε που.. δεν μπορούσα να.. θυμηθώ γιατί ήμουν βρέφος.. του είχα τραβήξει.. των παθών του.. τον τάραχο πάλι καλά.. που άντεξε και.. κοντά 50 χρόνια..

252024

 2 / 5 / 2024

.. και αμέσως άκουσα.. πολλά βιαστικά ποδοβολητά.. στην σκάλα μου.. που με ειδοποιούσαν.. ότι πολλοί είχαν.. χάσει την βολή τους.. για να με σώσουν.. τον θάνατο μου.. τον είχα αποδεχτεί.. εδώ και 3 μέρες.. δεν μπορούσα ξανά.. να το κάνω.. το μυαλό μου.. στην η διασωση του στρατιώτη ραιαν.. να με επαναφέρουν.. πίσω στην επιτακτική πραγματικότιτα.. με τα βήματα.. που όλω και πλησιάζανε. Είχα διπλοκλειδόσει και.. είχα αφείσει και.. το κλειδί από πισώ.. ΄έπρεπε να σηκωθώ.. μα το πνεύμα.. πρόθημο μα η.. σαρξ αδύμαμος..

152024

 1 / 5 / 2024

.. σε εκείνη την.. νέα διήγηση με.. τις πιο πολλές.. αλλά και τις.. πιο τεκμηριωμένες αναμνήσεις.. που νομίζω ότι.. έχω σήμερα.. είχαμε μείνει εκεί.. άκουγα από μακριά.. μα όλο και πλησίαζαν.. και όταν νόμιζα.. ότι ήταν και.. τα 2 κάτω.. από το μπαλκόνι μου.. και μου το επιβεβαίωσαν.. και οι ήχοι.. των ελαστικών και.. των φρένων.. μόνο που μου.. φαινόταν ότι δεν.. ήταν μόνο τα.. 2 που είχαν σειρήνες.. από τους ήχους.. τα υπολόγισα εν.. συνόλω κάπου στα 5-6.. η όλη φάση.. μου θύμισε αμερικάνικο θρίλερ.. που όλα είναι χορογραφημένα..