20 / 11 / 2024
.. όταν είχα αναφερθεί.. στην βοή κάπως.. έτσι την είχα φανταστεί.. σαν την φωνή.. της φουκαριάρας της.. μάνας του Μήτσου.. συχνά πυκνά.. με αυτή την.. στεντόρεια φωνή να.. του λέει επανειλημμένα.. "ΜΗΝ ΚΑΠΝΙΣΕΙΣ.. ΜΗΝ ΚΑΠΝΙΣΕΙΣ.. ΜΗΝ ΚΑΠΝΙΣΕΙΣ.. ".. ο ίδιος δεν.. τους καμία σημασία.. ή και αυτός.. όπως και εγώ.. όταν ήμουν στην.. ηλικία του μου.. έδινα τόσο μικρό.. προσδόκιμο ζωής.. που μου φαινόταν.. ως και το.. να ασχοληθώ με.. την υγεία μου.. μα εμένα μου.. τριβέλιζε το μυαλό.. τόσο ώστε και.. εμένα που δεν.. θα με χαρακτίριζες.. και πολύ θεριακλής.. κάποιες στιγμές σκεφτόμουν.. ότι αν κάποτε μπορέσω.. να πάρω πολλά τσιγάρα.. όσα χωράνε στο.. στόμα μου.. και να τα.. ανάψω μονοκοπανιά..