26 / 7 / 2024
.. κάποια στιγμή βρέθηκα.. μπρος στον αρχίατρο.. δεν τον έβλεπα φυσικά.. από την συμπεριφορά του.. που την άκουγα.. ήταν σαν αυτός.. να ήταν η.. κεφαλή της διατροφικής.. αλυσίδας του νοσοκομείου.. και από την άλλη.. τον ακολουθούσαν και.. οι μαθητευόμενοι μα αυτοί.. τους άκουγα να.. δείχνουν τέτοιόν σεβασμό.. που ήξεραν μάλλον.. την ορά της..
25 / 7 / 2024
.. μα όχι δεν.. ένιωσα ούτε στιγμή.. να ταλαιπωρούμε ούτε.. την στιγμή της.. πρώτης μου πτώση.. την ξεπέρασα εύκολα.. νόμιζα ότι σε.. λίγο θα πέθαινα.. σε λίγο πλησίαζα.. τα 50 μου χρόνια.. δεν μου το 'χα.. αυτό το σε.. λίγο δεν έλεγε.. να περάσει μα.. και αυτό δεν.. με ταλαιπωρεί.. μόνο την στιγμή.. που με πρόλαβαν ζωντανό.. η φοβία του.. πατερα μου με επιρέασε λίγο.. μα είπα να.. περιμένω πρώτα ταλαιπωρηθώ.. και μετά να.. το δηλώσω..
24 / 7 / 2024
.. τις πρώτες 1-2 μέρες.. με παράταγαν για.. ώρες στους διαδρόμους.. που περιμέναμαι να.. με πάνε στα.. γραφεία να με.. εξετάσουν οι γιατροί.. παρ' όλων που.. οι γονείς του.. πατέρα μου ταλαιπωρήθηκαν στα.. τελευταία τους πολύ.. με τα νοσοκομεία.. του είχε απομείνει.. ένας φόβος για αυτά.. και νόμιζα ότι.. μου τον είχε.. κληροδοτήσει και σε εμένα..
23 / 7 / 2024
.. στην αρχή νόμιζα.. ότι ήμουν σε.. ένα εργαστήριο.. κατασκευής εκμαγείων μα.. κατόπιν ωριμοτέρου σκέψεως.. τι δουλειά έχει αυτό.. σε ένα νοσοκείο.. και κατέληξα στην.. σαφώς λιγότερο εμπνευσμένη.. αλλά παρ' όλα αυτά.. πιο πιστεύτη εξήγηση.. στο να είμαι.. δίπλα στο ιατρείο.. που βάζουν γύψο.. σε σπασμένα κόκαλα..
22 / 7 / 2024
.. και επί τόπου.. την ίδια στιγμή.. όπου με ακούμπαγαν.. μοίριζα και προσπαθούσα.. να φανταστώ την.. σκηνή κάθε φορά.. και τώρα θυμάμαι.. κάποιες από αυτές.. μοίριζα φαρμκείλα και.. φαντάστηκα ότι ήμουν.. κοντά σε μία φαρμακαποθήκη.. εντάξει σε μονοκομείο.. ημαστάν και ταιρίαζει.. παρά κάτω μοίρισα γύψο..
21 / 7 / 2024
.. αυτό με τις οσμές.. το είχα από μωρό.. από τότε που.. δεν έχω μνήμες.. για τότε μου.. είχε πει ο πατέρας μου.. με είχε στην αγκαλιά.. και μου γνώρισε.. και γεύεις μα.. και οσμές.. έτσι σε μία.. από τις ουρές.. η οσμή μου.. την στιγμή που.. οσμιζόμουν.. την κουζίνα το κατάλαβα.. και σε κάθε.. ουρά που με παράταγαν..
20 / 7 / 2024
.. κάποιος άκουγα να.. σπρώχνει το τροχήλατο.. φορείο μου μέσα.. πια στο νοσοκομείο.. και εκεί που.. περιμέναμε σε κάποιες.. ουρές να με.. εξετάσουν πολλοί γιατροί.. και κατάλαβα λοιπόν.. ότι εκείνη την στιμγή.. κάπου κοντά θα.. ήταν μία κουζίνα.. και αυτό το.. κατάλαβα με την οσμή.. άρα και μία.. αίσθηση μου είχε απομείνει.. και τώρα που.. το παρατηρώ και.. αυτούς τους 2-3.. που κουτσοέβλεπα έμαθα.. σιγά-σιγά να.. μορφοποιώ μία σκηνή.. εκτός από ήχους.. και με οσμές..
