πότε πέρασαν; θυμάμαι μιά μέρα.. τετάρτη δημοτικού.. στο άνω καλαμάκι.. κατά τις 10 το πρωί μας είπαν να φύγουμε.. εγώ δεν πηγαινοερχόμουν με σχολικό.. οπότε κανείς δεν ασχολήθηκε με το πως θα επιστρέψω.. ανέβηκα στη βουλιαγμένης.. αριστερά.. και έφτασα μέχρι το πρώτο νεκροταφείο. μέχρι εκεί έφτανε τότε η βουλιαγμένης.. γύρω γύρω το νεκροταφείο.. άκουγα πυροβολισμούς. φωνές.. σαματά. ίσα κάτω από την κεντρική είσοδο. βρέθηκα στο δρόμο πάνω από το κολυμβητήριο. από ψηλά φαινόταν σα πεδίο μάχης κόσμος έτρεχε στρατιώτες αστυνομικοί.. κόλλησα εκεί.. να διευκρινίσω ότι δε μου άρεσαν τα πολεμικά παιχνίδια.. δεν είχα καμιά όρεξη να δώ πολεμικές συρράξεις για ζώσεις. αλλά κόλλησα. με μια απορία.. γιατί;.. φοβόμουν να περάσω ενδιάμεσα στη μάχη.. στο άνοιγμα μεταξύ του καρυοθράυστη και του καλλιμάρμαρου. βασιλέως κωνσταντίνου.. τελικά ο φόβος να μήνω να περιμένω τις αδέσποτες έγινε μεγαλύτερος από το φόβο του να μετακινηθώ.. μπήκα λίγο στο δασάκι του αρδητού.. κολλητά στην πύλη του καλλιμάρμαρου. και από το παράλληλο δρομάκι της βασιλέως κωνστανίνου.. κι έφτασα σπίτι. η τιβι κολλημένη στα εμβατήρια.. τα τηλέφωνα έτσι κι έτσι.. απο στώμα σε στωμα μαθαίναμε διάφορα.. τελικα δε ξέρω αν και τώρα ξέρω περισσότερα. την ώρα του ιστορικού γεγονότος. δεν υπάρχει πληροφόρηση.. αμέσως μετά το πράγμα είναι ζεστό.. δε μπορείς να βγάλεις ασφαλή συμπεράσματα. μετά από 35 χρόνια.. ο καθένας λέει ότι θέλει.. αλήθεια τι να καταλάβουν τώρα τα παιδιά;.. τι μάθαμε εμείς 20-25 χρόνια μετά τη λήξη του εμφύλιου;.. τι καταλαβαίναμε από τις επετείους για το 40 μετά από 30 χρόνια εν μέσω χούντας;.. ξεχνάμε ρε παιδιά ξεχνάμε..
update: έπαιξα στο παιχνίδι που με κάλεσε η diVa μας.. αλλά μου βγήκε έμμετρο και το έβαλα στις μπουμπουλήθρες μου
..το πήρα από ένα μαλακό χέρι.. πως πεινούσα. το δάγκωσα λαίμαργα. δε το είχα ξαναδοκιμάσει. μου κάθισε στο λαιμό.. έφτυσα τα κουκούτσια.. δεν ήταν κακό.. παρά το πνίξιμο. το αναζήτησα και την επαύριο.. και την επομένη.. παρά τις απειλές δε μου έφερε γνώση.. καμιά ξινίλα άμα το παράκανα.. ως εκεί.. εκεί που έφτυσα τα κουκούτσια φύτρωσαν δενδράκια.. αυθαίρετα.. και απούσας κάποιας άλλης άποψης.. αποφάσισα ότι είναι ΔΙΚΆ ΜΟΥ δενδράκια.. και φυσικά και η γη στην οποία βρίσκονται.. και όσο έφτυνα τόσο πλήθαιναν.. και είχα περισσότερα από όσα μπορούσα να φάω.. σιγά σιγά ήλθαν και γείτονες. τι να κάνω.. τους έδωσα μερικά.. αλλά θέλαν περισσότερα κάθε φορά.. ζήτησα λοιπόν να μου δώσουν σε αντάλλαγμα από τα δικά τους που ήταν διαφορετικά.. πιο γευστικά. αλλά αυτό δε το ομολογούσα.. όσο περισσότεροι γινόμασταν.. τόσο αυξανόταν η ποικιλία. άλλα ήταν πιο γευστικά.. άλλα πιο σπάνια.. άλλα θέλαν περισσότερη δουλειά.. δεν ήταν δίκαιο να έχουν όλα την ίδια αξία.. είπαμε να συμφωνήσουμε ότι μια πετρούλα θα αντιστοιχεί με μια βασική μονάδα αξίας.. έτσι άρχισα να μαζεύω πετρούλες.. ξεχνώντας ότι οι πετρούλες αποκτούσαν αξία όταν τις αντάλλαζα με κάτι άλλο.. μάζευα όλο και περισσότερες πετρούλες.. το ίδιο και οι γύρω μου.. έδιναν περισσότερη προσοχή στις πετρούλες από όση στα δενδράκια.. αρχίσαμε να τις καταγράφουμε.. να συγκρίνουμε ποιός έχει τις περισσότερες.. να τις πουλάμε.. να τις δανείζουμε. να στοιχηματίζουμε. να χάνουμε.. να κερδίζουμε.. κι όταν όλοι είχαμε μόνο πετρούλες.. ξαναθυμηθήκαμε ότι δεν μπορούμε να τις φάμε.. δε φταίω εγώ.. ο office με εξαπάτησε..
με μερικές μέρες καθυστέρηση.. λόγο απουσίας.. τρέχω να διαδόσω το γνωστό πλέων.. δεν έβρισκα και κάτι του γούστου μου σαν εικόνα.. κι αναγκάστικα να να σκαρώσω κάτι πρόχειρο με τη ζωγραφική των win.. sorry σκουλίκι μου.. γκλίτερ δε βρίκα..
αντιγράφω λοιπών από τον συνεγκυητή radiomarkoni :
Δευτέρα, 6 Οκτώβριος 2008 .. and the OSCAR goes to... Φίλοι και φίλες,Βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσω ότι, οι συνεντεύξεις της Ζουζούνας που έλαβαν χώρα στο Εξοχικό τελείωσαν. Από την παραπάνω αγωνιώδη και ανοιχτή ψηφοφορία, εξελέγη νικήτρια το Skouliki.Το έπαθλο -που θα ζήλευαν πολλοί- είναι "μια ολόκληρη εβδομάδα δωρεάν φιλοξενίας με την παρέα της στο εξοχικό, με ότι κείμενα ή σκίτσα επιθυμεί".Ευχαριστούμε όλους τους συμμετέχοντες. Στη δε νικήτρια, ευχόμαστε πάντα τέτοιες κατακτήσεις, κυρίως στον δύσκολο στίβο της ζωής. Μπράβο της!
να προσθέσω και τις δικές μου ευχές για την νικήτρια.. πάντα τέτοια και καλήτερα.. μετά τιμής ο αδιαυθορος koulpa
..από τις αγέλες των πρώτων πιθηκανθρώπων.. νομίζω.. ότι ξεκίνησε η δομή.. που οδήγησε στη σημερινή κατάσταση.. που τώρα τάχα έκπληκτοι παρακολουθούμε αγωνιώντας ράθυμα. ανάμεσα στα ζαπ του τηλεκοντρόλ μας.. ..ο φόβος είναι αυτό που συγκρατεί τους κοινωνικούς δεσμούς μόλις ξεπεραστούν οι δεσμοί αίματος. ελπίζουμε ότι πολλά πρόβατα μαζί.. θα έχουμε περισσότερες ελπίδες απέναντι στους λύκους.. μα όταν μαζευτούμε αρκετά πρόβατα.. αρχίζουν να δημιουργούνται ιεραρχικές δομές.. κάποιος είναι πιό δυνατός.. πιό έξυπνος.. πιό αδίσταχτος. πιό επιτυχημένος τελικά στην αντιμετώπιση εξωτερικών και εσωτερικών εχθρών.. πιο επιτυχημένος στον αγώνα της αναπαραγωγής.. και έγινε ο λύκος μέσα στο κοπάδι.. και τα άλλα πρόβατα εξακολουθούν να ζούν στο φόβο.. γιατί ο φόβος φυλά τα έρημα.. φόβος για τους λύκους έξω.. φόβος για το λύκο μέσα.. φόβος για το φοβισμένο διπλανό.. φόβος για τον προστάτη.. φόβος για την έλλειψη του προστάτη.. και κάποια τρελά πρόβατα που ξεπέρασαν την φοβία.. και είναι φοβία γιατί δεν μπορεί ένας λύκος να τα βάλει με πολλά πρόβατα συγχρόνως.. επαναστατούν.. αλλά όσα επιβιώνουν της επανάστασης.. έχουν μεταλλαχθεί σε λύκους.. και χωρίς φόβο δε συντηρείται η εξουσία.. αν δεν έχει λύκους γύρω.. έχει εχθρικά κοπάδια.. και αν έλθει κάποιο κοπάδι με υπέρτερες δυνάμεις.. τα υπόλοιπα συσπειρώνονται και συμμαχούν. αν το χορτάρι εδώ δε είναι ικανοποιητικό.. συμμαχούν για να εκδιώξουν κάποιο άλλο κοπάδι από το λαχταριστό βοσκότοπό του.. και με την ένωση των κοπαδιών περιπλέκονται οι δομές της ιεραρχίας.. μεταλλάσσονται τα διακυβεύματα. δημιουργούνται ποικίλες αποχρώσεις γκρι των λύκων.. αλλά ένα παραμένει.. ο λύκος βρίσκεται ψηλότερα στην τροφική αλυσίδα από το πρόβατο.. και επί το λαϊκότερον.. στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται.. αφερωμένο στις αγαπητές faraona και roadartist που με τη τελευταία τους ανάρτηση μου έδωσαν την τελική σπρωξιά για να πάρω την κατρακύλα του παραληρήματος..
..δε με κάλεσε αλλά μου κίνησε το ενδιαφέρον.. και ως σεσημασμένος παιχνιδάκιας πλέον.. αποφάσισα να λάβω μέρος.. αντιγράφω από το blogg της maya Οι κανόνες έχουν ως εξής: Πέντε ερωτήσεις που θα έκανες ... Σε έναν φιλόσοφο, σε έναν παλιό έρωτα, σε ένα μέντιουμ, σε ένα παιδί και στον καθρέφτη σου. Από μία στον καθένα. και ξεκινώ αμέσως στο φιλόσοφο: αν υπήρχε θεός που θα πίστευε; στον παλιό έρωτα: γιατί δεν έγινες αγάπη; στο μέντιουμ: που θα ήμουν αν σε κάποιο σταυροδρόμι έπαιρνα τον άλλο δρόμο; στο παιδί: το τέλος είναι γνωστό.. η διαδρομή είναι άγνωστη.. γιατί βιάζεσαι; στον καθρέπτη: όταν βλέπω τον πατέρα μου σε σένα.. γερνάω ή απλά ορημάζω; οι ερωτήσεις είναι μάλλον ρητορικές. καλώ τους αγαπητούς σορολόπ μαράκι lifewhisper μπουρμπουλήθρα δε κάλεσα περισσότερους για να έχετε κι εσείς κάποιον να καλέσετε
Hatzikyriakio Uploaded by koulpa2 Αποβραδίς ξεκίνησα (Χατζηκυριάκειο). Μπαγιαντέρας Μουσική/Στίχοι: Μπαγιαντέρας Αποστολέας: Το Σκρίπτο του Νέου Κιθαρωδού Στάλθηκε: 21-06-1998 (12 ψήφοι)
Am E Am Αποβραδίς ξεκίνησα G Am μ’ έναν παλιό μου φίλο A Dm για το Χατζηκυριάκειο 2x E Am και για τον άγιο Nείλο 2x Που ’χει ρετσίνα δροσερή και όμορφα κορίτσια μόνο που σε παιδεύουνε 2x με νάζια και καπρίτσια 2x Έχει και μια μελαχρινή που είναι όλο νάζι πρώτα με κέρναγε φιλιά 2x και τώρα δε τη νοιάζει 2x Και κάθε βράδυ καρτερώ στο δρόμο να περάσει κι αν δεν την κλέψω μια βραδιά 2x ο κόσμος θα χαλάσει 2x http://www.kithara.vu/
..είπα να μήν αρχίσω τη γκρίνια ακόμα.. ..σας παίζω ένα κατι τις στο μπαγλαμαδάκι που πήρα δώρο στον πατέρα μου.. σε επόμενο χρόνο αν βελτιώσω λίγο την τεχνική μου.. και πάρω και κάνα μαυρο γυαλί.. μπορεί να τη τσήσω σε καμιά γωνίτσα να δω τι καζάντια θα κάνω.. ελπίζω να μη βρεθώ κρεμασμένος σα τον κακοφωνίξ ενώ το υπόλοιπό χωριό γλεντάει.. τουλάχιστον δε τόλμησα να τραγουδίσω..
