το δενδρο και το γράμμα..

πάνω: 1971 το δένδρο μας ήταν ήδη 5 ετών..
μέση: 1980 το ίδιο δένδρο..
κάτω: 1989 το παλιό δένδρο αντικαταστάθηκε.. αλλά δε πετάχτηκε.. πρώτη χρονιά της αροκαρίας.. που τελικά κατέληξε στο χώμα.. και δυστυχώς δεν επιβίωσε του χιονιού του 2007..

βρήκα μιά κούτα με τις φωτογραφίες που είχαν γλυτώσει από μια πλημμύρα όπου έχασα το μεγαλύτερο μέρος του υλικού μου.. και ξανά κοιτώντας.. βρήκα μερικές φωτογραφίες που θα ταίριαζαν στο προηγούμενο ποστ..

γράμμα στον αι βασίλη.. πρώτη φορά πέρσι έγραψα.. τον κούρασα με τα πολλά νούμερα.. και δε τα πολυκατάφερε στα καθημερινά.. αλλά στα βασικά.. στην εναλλατική.. καλά τα πήγε.. οπότε φέτος λέω να μην τον κουράσω..

να είναι καλά οι αγαπημένοι μας.. να τους έχουμε να τους χαιρόμαστε.. να περνάμε καλά.. κι όλα τα άλλα θα τα βρούμε..

χρόνια πολλά και καλή χρονιά
φιλαράκια μου
να βρισκόμαστε
να τα λέμε
και να χαιρόμαστε :)

καταναλωτικές γιορτές;

πάνω:Χριστούγεννα τρίπολη 1967.. (δε την είχα βρει για το ποστ με τα ποδήλατά μου)
μέση:1972 ποζάρω στη μέση.. πρόβα θεατρικού.. ένας από τους μάγους..
κάτω:1971 πρώτη έγχρωμη.. μοναδική με αι βασίλη.. δυστυχώς ή ευτυχώς.. ποτέ δε πίστεψα σε μεταφυσικά..

..δε πίστευα σε μεταφυσικά.. γεννήθηκα αμφισβητίας.. αλλά μου άρεσε το κλήμα των γιορτών.. μου άρεσε να φτιάχνω πραγματάκια διακοσμητικά.. άρχιζε πάντα με μια οξένια σκάλα.. και μιά επίσκεψη στο πατάρι.. κούτες κουτίτσες κουτάκια με στολίδια λαμπάκια δένδρο.. απλώνονταν στο σαλόνι.. μιά γωνιά δίπλα στη μπαλκονόπορτα άδειαζε.. να το χαιρόμαστε κι απέξω.. και έμπαινε το δένδρο.. φυσικό δένδρο δε χρησιμοποιήσαμε παρά μόνο μετά από πολλά χρόνια.. και ήταν μια αροκαρία σε γλάστρα.. πριν μεγαλώσει τόσο που να μη χωρά στο σπίτι.. μια θλιβερή κατασκευή ήταν.. ένα σκουπόξυλο με μπηγμένα σύρματα και καλυμμένο με κομματάκια πράσινης κορδέλας.. αλλά μετά από μερικές ώρες δεν είχε τίποτα θλιβερό.. βάζαμε το μπαμπάκι που χρησίμευε για να προστατεύει τις μπάλες στις κούτες τους για χιόνι.. ελέγχαμε και κρεμούσαμε τις μπάλες αντικαθιστώντας τις απώλειες.. ελέγχαμε και επισκευάσαμε τα λαμπάκια.. μικρογραφίες φαναράκια από λαμαρίνα με χρωματιστή ζελατινα κατασκευασμένα από τον πατέρα μου.. στολίδια που είχε φυλάξει η μητέρα μου από τα δένδρα της παιδικής της ηλικίας.. νέες χαρτοκοπτικές σε αντικατάσταση των φθαρμένων.. αγγελάκια χρυσά κι ασημένια.. "χρόνια πολλά" "καλή χρονιά".. κουκουνάρια βαμμένα πολύχρωμα.. περίτεχνα κεριά παντού.. δημιουργικός οργασμός.. υπερηφάνεια για το αποτέλεσμα.. σπιτική ζεστασιά.. δεν ήταν καταναλωτικές τότε.. δεν υπήρχαν οι πόροι για να είναι.. ήταν μια ευκαιρία.. να κάνουμε πράγματα μαζί.. και τώρα.. αν δε θέλεις.. δε χρειάζεται να τα πάρεις όλα έτοιμα.. επιλογή μας είναι αν θα είναι καταναλωτικά.. δε χρειάζεται να γκρινιάζουμε για τους άλλους.. ας περάσουμε όπως νομίζουμε ο καθένας ότι θα περάσει καλύτερα..
χρόνια πολλά :)

Παρουσίαση του "έβδομου" ανακοινωθέντος..

Η πρόσκληση για την παρουσίαση του βιβλίου του Γιάννη μας..

Δευτέρα, 14 Δεκεμβρίου στις 19.00
Ακαδημίας 23
στην Αίθουσα Ανταποκριτών Ξένου Τύπου

κι εγώ επιτέλους κατάφερα να το παρουσιάσω στο παραμελημένο μου "είσαι ότι διάβασες"..

τα μάζεψα τα πράγματα..

..κι έφυγα από το μαγαζί.. το μελετούσα δυο χρόνια.. προσπαθούσα να βρω την πιό ανώδυνη λύση.. και τελικά το αποφάσισα να τα πάω στην αγροτική μου κατοικία.. γλυτώνοντας ένα αρκετά τσουχτερό ενοίκιο.. κράτησα για την ώρα το μικρό δίπλα γιατί δεν ήμουν ακόμα έτοιμος να αποκοπώ από την περιοχή πρωτευούσης.. σιγά σιγά.. τώρα χρειάζεται να οργανωθώ εκεί.. καλή μου τύχη..

πόσο κοστίζει μια ζωή;..

.. και πόσο αξίζει;.. έχω καταλήξει από μικρός ότι οι ήρωες κατασκευάζονται από σκοπιμότητες. αξίζει περισσότερο η ζωή ενός θύματος παράλογης αστυνομικής βίας; ενός θύματος τροχαίου; ενός θύματος ιατρικής αβλεψίας; πάντα υπάρχουν ένοχοι.. και δε ξέρω τι ποινή τους αξίζει.. και με τι σκεπτικό.. σωφρονισμός;.. εκδίκηση;.. γι αυτούς που αγαπούν το θύμα.. το δικό τους θύμα έχει την ίδια αξία.. και ίσως είναι χειρότερο γι αυτούς να βλέπουν τον αγαπημένο τους να σκυλεύται.. να ακούν σε επαναλήψεις σπαραξικάρδιες.. όπου και να γυρίσουν.. τις τελευταίες στιγμές.. με κατασκευασμένες λεπτομέρειες.. επιλεγμένες για να προκαλέσουν το συναίσθημα του κόσμου.. ή του όχλου..
μπαίνει στη ζυγαριά η ενοχή;.. ένοχος ο φυσικός αυτουργός.. και παραδειγματική θα έπρεπε να είναι η τιμωρία του.. αλλά αυτοί που τον επέλεξαν.. τον όπλισαν.. δεν καταδίκασαν τους προηγούμενους.. αυτοί δεν είναι περισσότερο ένοχοι;.. δεν έχουν κατασκευάσει εκ των προτέρων το σκηνικό;.. και πιο πέρα..
πόσοι είναι οι ένοχοι; γιά πόσες χαμένες ζωές; και χαμένη είναι μόνο οι ζωή του δολοφονημένου μόνο;.. οι ζωές όσον επιλέγουν να εκτονώνουν την πίεση για τα αδιέξοδά τους.. αυτές δεν είναι χαμένες; ακόμα και αυτών που τελικά θα βολευτούν σε μια ζωή με 700 ευρώ.. είναι ζωή κερδισμένη;