Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

ζωή ποδήλατο..


..κυριολεκτικά.. ξαναβρήκα τη φίλτατη coco.. που την είχα χάσει όπως και πολλούς άλλους.. μετά από αμέτρητα format.. και ξανα έπιασα το νήμα της σχέσης μου με το ποδήλατο..
..άρχισε κάπου το 68.. ο πατέρας μου έφερε ένα παράξενο τρίκυκλο ποδηλατάκι.. με σωληνωτό σκελετό.. βαμένο με αυτό το διάφανο ινοπνευματί.. και κόκκινη ξύλινη σέλα.. δεν ενθουσιάστηκα.. το έκανα μερικές βόλτες στο δωμάτιο.. αλλά στο τέλος το χρησημοποιούσα σα πατίνι πατώντας στο σίδερο που ένωνε τις πίσω ρόδες.. ιουουουυο.. έπιανε πιό αξιοπρεπείς ταχύτητες έτσι.. και οι συγκρούσεις είχαν πιό σοβαρά αποτελέσματα.. έτσι δεν άντεξε παρά μερικούς μήνες.. το 69 ξεπάστρεψα 2 ποδήλατα.. πιό κανονικά.. με βοηθητικές.. αλλά επέμενα να μη κόβω ταχύτητα στις στρωφές.. με αποτέλεσμα στην προσπάθεια πλαγιάσματος οι βοηθιτικές να γίνονται τρικλοποδιές.. το καλοκαίρι του 69.. ο σιδεράς της γιαγιάς μου στην τρίπολη είχε σηκώσει τα χάιρια μετά από άπηρα κολήματα που είχε αναγκαστεί να κάνει.. και κατέφυγα σε ενοικιαζόμενα με την ώρα.. είχε 3-4 μαγαζιά τότε στο παιδίο του άρεως.. είχα πάρει ένα τρίκυκλο.. αλλά μετά από λίγο δε μου φάνηκε ικανοποιητικό.. και είδα ενα λιλιουτιο ποδηλατάκι.. μη ξεχνάμε ότι ήμουν και μια χαψιά τότε.. κανονικό με 2 ρόδες.. οπότε το πήρα.. και πολυ φυσιολογικά.. έκανα ποδήλατο.. φαίνεται οι αναρίθμητες τούμπες είχαν εκπαιδευτικό χαρακτήρα.. κι ας αναγκάστικα κάποιες φορές να κρίβω απο την μάνα μου τα αίμματα για να γλυτώσω την γρίνια..
..έγραψε η μητέρα μου τα νέα στον πατέρα μου που είχε εντω μεταξή γίνει ναυτικός.. και όταν ξα ήλθε.. είχε μια τσάντα με ένα λευκό biachi διπλωτό.. με στιβαρότατη κατασκευή.. που μέχρι το 75.. με άπειρα χιλιόμετρα.. βουνά λαγκάδια κροκάλες βράχια.. δε κατάφερα να του κάνω κάτι κακό.. υπέροχο όχημα.. το έβαζα σε ένα σακβουαγιάζ και το κουβάλαγα σε οτι ταξήδι έκανα.. καλοκαίρια στην τρίπολη.. τούβαζα μαξηλαράκι στη σέλα.. και ανέβαινα στις 6 τοπρωί.. και κατέβαινα με την άπηρη γκρινια στις 9 το βράδυ..
το 75.. ήθελα πια να ανεβάσω την τελική μου ταχήτητα.. όλοι οι φίλοι μου είχαν κούρσες 10τάχητες.. peugeot και mercier.. που ήταν της μόδας τότε.. αλλά με τους δρόμους της αθήνας είχαν πολλά τεχνικά προβλήματα.. έτσι τελικά κατέλιξα σε μιά μέση λύση.. και πολύ πιό οικονομική.. ένα καταπλήκτικό eska πράσινο μεταλικό.. πολλαπλάσιου βάρους από τις κούρσες.. αλλά στιβαρό και αξιόπιστο.. με 4 μόνο ταχήτητες.. σχάρα και δισάκια περτικαλιά.. φώτα ταχήμετρο.. μιά χαρά.. μόνο που μέτραγε μίλια.. την ίδια μέρα.. δευτέρα.. ο πατέρας μου πήρε αυτοκίνητο.. μέχρι το σάββατο είχε κάνει 580 χλμ.. κι εγώ 580 μίλια.. την κυριακή.. ανεβάινοντας ένα γκρεμό.. εκεί που είναι τώρα η ηλία ηλιού στη ν. σμύρνη.. έκανα έλξεις στο τιμόνι γιατί το βάρος μου δεν έφτανε στην ορθοπεταλιά.. έσπασα την πρώτη τετραπλέτα.. πριν κλήσω βδομάδα.. του έβαλα μια πρώτης ποιώτητας πενταπλέτα.. και αργότερα και ένα διλπό μπροστά κι έγινε 10τάχητο.. με αυτό το ποδήλατο.. ξέφυγα απο τα όρια της πόλης.. πήγαινα σούνιο.. πάρνηθα.. σχινιά για μπανιο.. στα ΤΕΙ.. και ήταν το βασικό μου μέσο μεταφοράς μέχρι το 92.. που πήρα την μπέμπα μου (BMW R68 του '53).. τότε μου το ζήτησε ο πατέρας μου για να πηγαίνει καμιά βόλτα στο χωριό και του το έδωσα..
πέρασα καμια δεκαριά μέρες χωρίς ποδήλατο.. κάπου τη δέκατη μέρα.. με αγκάρεψε η μητέρα μου να πάω κάτω στην αγ.κωνσταντίνου που ήταν η πιάτσα ταξί από τρίπολη.. να πάρω κάτι χιλοπίτες που έστελνε η γιαγιά μου.. πήγα με τα πόδια.. κι εκεί που περίμενα κάνα σακούλι.. με περίμεναν 5 κούτες από γάλα νουνου γεμάτες χιλοπιτες!!..
τις έδεσα όλες μαζί και τις φορτώθηκα στην πλάτη.. ανέβηκα μέχρι την ομόνια.. και αποφάσισα να κάνω ένα διάλημα στην αρχή της σταδίου.. που ένα φίλος δούλευε σε ένα κατάστημα με αθλητικά.. πίνοντας τον καφέ μας χάζευα το μαγαζί.. πρώτη φορά πήγαινα.. και είδα ότι είχε και ποδήλατα.. έτσι μισή ώρα μετά.. και με αφορμή τις χιλοπίτες.. έφευγα με ένα ωραιότατο mountain bike ideal.. περιχαρής..
ετσι συνέχισα να κυκλοφορώ με ποδήλατο όταν δε κουβαλούσα κάτι.. κι όταν η επιχήρηση έγινε one man show.. και αναγκαστικά κυκλοφορούσα με φορτηγάκι.. το είχα πάντα μέσα.. για όταν έμενα ή κόλαγα στην κίνηση.. και έτσι το χρησημοποιούσα μέχρι την 1 ιουνίου του 2007 που είχα ένα ατύχημα με το πόδι μου.. κι έκανα κάπου δυόμιση χρόνια να το ξεπεράσω σχετικά.. ακόμα δεν μπορώ να ανέβω τρέχοντας σκάλες.. αλλά τελευταίως δοκίμασα και επιτέλους μπορώ να κάνω ποδήλατο.. αρκεί να προσέχω να μην ανεβοκατεβαίνω εν κινήσει.. ελπίζω να αρχίσω να το χρησημοποιώ πάλι.. αν και ανέπτιξα μιά φοβία για τους αντίπαλούς οδηγούς αυτοκινήτων..

12 σχόλια:

ZouZouna είπε...

Τι είπες τώρααααα!!! και ποδηλατάκι σιδερένιο με σέλα κόκκινη όμως πλαστική παρακαλώ.. και bianchi... και... α, ρε κούλπα, πόσα χρόνια με γύρισες πίσω.. το τελευταίο το πούλησα το 94? μου φαίνεται...
αλλά δεν είναι τα πράγματα όπως παλιά. Οι αλλοδαποί πήραν αυτοκίνητα και νομίζουν ότι ξέρουν οδήγηση, μετά τον γαίδαρο!!! κινδυνεύουμε..
.κι εγώ με το τιμόνι στο χέρι μην δω ποδηλάτη. Η μισή έξω απο το παράθυρο βλαστημάτω την ώρα και την στιγμή του !!! ξαναδιαβάζω να γυρίσω πίσω γιατί τα τωρινά, ας τα να πάνε...

koulpa είπε...

ωωωωωω το ζουζουνιόν μου
γύρισα για μιά δουλίτσα και ευτύχισα να υποδεχθώ το πρώτο μου σχόλιο :):)
χαχαχα βίοι παράλληλοι..:):)
λένε ότι η ζωή είναι τώρα.. αλλά το τώρα είναι μικρός στόχος να τον πετύχεις.. εγώ ζω μεταξή πριν και μετά.. μια στιγμή ανάμεσα είναι και το τώρα.. :):)
καλησπερούδια και καλό μήνααα :):)

Ανώνυμος είπε...

...δεν είμαι συνήθως συνεπής στην ανταπόδοση επισκέψεων, αλλά είπα να κάνω μια εξαίρεση:)
ποδηλατάκι βλέπεις το αγαπημένο μου μέσον!!! κάτι τα παιδικά τραύματα (το κορίτσι της οικογένειας δεν δικαιούταν , παρά μόνο τα παραπεταμένα των ξαδερφών-αγοριών πάντα!!!) κάτι η καλή μου coco που με ξανάβαλε με κέφι στο πνεύμα (ορθοπεταλιάς και βάλε!!!) ...ε! θέλει πολύ???
ο κουμπαράς μου για αυτό το σκοπό έχει στηθεί τον τελευταίο καιρό!!!
και μιλάμε για κανονικό κουμπαρά! γουρουνάκι!!!
χαχαχα
πάντως για να είμαι ειλικρινής το μεγαλύτερο πλήγμα το έχω από την απώλεια του τελευταίου και μοναδικού πραγματικά δικού μου ποδηλάτου....
ήταν ένα λιλά!!! με καλαθάκι λευκό μπροστά και σκαρίτσα πίσω... το είχα ερωτευτεί κοιτάζοντάς το απο το παράθυρο του γραφείου που δούλευα πριν 5-6 χρονια... και μια μέρα την πήρα την απόφαση!!! και τι ευτυχία ήταν αυτή!!!!! τι καταπληκτικές βόλτες...
δυστυχώς λίγο καιρό μετά είχε άδοξο τέλος... το δάνεισα σ΄εναν βοηθό του σπιτιού αλλοδαπό , βγήκε στην εθνική για θελήματα, και τράκαρε με μηχανάκι!!!!! το ποδηλατάκι μου με μηχανάκι!!! αιωνία του η μνήμη... μετά απογοητεύτηκα και δεν το επισκεύασα καν... ο αλβανός πάντως ούτε γρατζουνιά !!! ευτυχώς!!! θα είχα κιάλλα...

άντε πάλι πολλά είπα...
από αυτά και από αυτά μου βγαίνει το όνομα της πολυλογούς...
καλή νύχτα!!!!

koulpa είπε...

χαχα ΚΑΣΤΑΛΙΑ
καλώς ήλθες κι ευχαριστώ για την εξαίρεση.. :):)
εγώ τοποθετήθηκα περι ποδηλάτου στο ποστ.. :):)
αχ ναι πολύ μου αρέσουν κι εμένα αυτά τα ποδηλατάκια.. κουκλίστικα.. τι κρίμα να έχει τέτοια κατάληξη.. εγώ δεν έχω μήνει ποτέ μεγάλο διάστημα χωρίς ποδήλατο.. και συνδέομαι και συναισθηματικά.. άντε με το καλό να ξεχιλίσει το γουρουνάκι σου.. :):)
αχαχα περι πολυλογίας.. να βγάλω τη σκούφια μου να σε βαρέσω που λένε.. και δεν έχω και χρόνο.. τον ενάμιση μήνα που ήμουν σε ακινησία.. και ξεκίνησα το μπλογκινγκ.. διάβαζα και σχολίαζα σε καμιά 200αριά μπλόγκςςς.. :):)
χαχα καληνύχτα κι από εδώ :):)

Σοφία είπε...

Έχω πάρα πολλά χρόνια να κάνω ποδήλατο. Ίσως και πάνω από 10.

koulpa είπε...

γιατι σοφία μου;
εγώ έχω δυόμιση να κυκλοφορήσω κανονικά και μου φάινεται πολυ..:):)
από τις πιό διασκεδαστηκες περιόδους ήταν ένας μήνας στην οξφόρδη που κυκλοφορούσα αποκληστικά με ποδήλατο.. και εκδρομούλες δρομάκια ποταμάκια λιβάδια αγελάδες.. έχουν περάσει και 30 χρόνια βεβαίως και πολλά θα έχουν αλλάξει.. :):)
καλημερούδιααα :):)

faraona είπε...

Δεν πήρε χαμπάρι η Κοκό την ανάρτηση σου να την καταβρει?
καλησπέρες!

koulpa είπε...

xaxa faraona μου
δε ξέρω.. δεν ειδοποίησα είναι η αλήθεια.. πως να της έλθει; :):)
καλημερούδιααα :):)

Coco είπε...

α! καλημέρα!!

έσπασες την 4πλέτα στο eska;;;
απίστευτο!

φοβερή ιστορία...καλή επιστροφή στο πετάλι!

πάω ν΄αντιμετωπίσω τα "τεχνικά προβλήματα" στην κούρσα! αυτή η Ηλία Ηλιού...καθημερινή υπόθεση 1μισι χρόνο τώρα...ελπίζω να μην πέσω πάνω στη Ζουζούνα! αλλά θα τη βρω στο μπλογκ της έχω να μπω καιρό!

koulpa είπε...

coco
καλώς την!! :):)
κατά λάθος το είδα :):)
ναι ναι.. στα 580 μίλια.. αλλά δύσκολα είναι η αλήθεια.. :):)
κυκλοφορείς με κούρσα; χαχα εγώ είχα κακομάθεί με το biachi που δε με απασχολούσε το τερέν.. βουνα σκάλες κλπ.. και η κούρσα δε θα μου φτούραγε.. :):)
ναι ξανάρχισα λίγο λίγο.. αύριο θα πάω σε λίγο πιό μακρυνές δουλίτσες.. αλλά το ψιλοφοβάμε.. θα δούμε.. χαχα ηλία ηλιού; θα έχουμε τρακαριστεί δε μπορεί..:):)
χαχα η ζουζουνα μας πανταχου παρούσα.. :):)
την καληνύχτα μου :):)

roadartist είπε...

:))))

Πάρα πολύ όμορφα.. Εμένα να δεις πως με 'έλιωσες' με αυτό το ποστ σου :))

koulpa είπε...

xaxa μικρό μικρό roadartistaki μου
ε πως.. συγκινούμαι ιδιάιτερα όταν ένα παιδάκι πραγματοποιεί το όνειρό του να πάρει ένα ποδηλατάκι.. :):)
καλησπερούδιααα :):)