7 / 10 / 2024
.. τι κρίμα που.. μόνο εγώ τιμούσα.. αυτό το μεγάλο.. και φωτισμένο σαλόνι.. όλο το εικοσιτετράωρο.. όλοι οι άλλοι.. μόνο περιστικοί και.. αυτό γιατί εκεί.. ήταν και ταασανσέρ.. ενώ εγώ όποτε μπορούσα.. και το περπάτημα μου.. το έριχνα στον διάδρομο.. και εκεί δεχόμουν.. και τους επισκέπτες μου.. κάποια από αυτές.. που κοιτούσα απλανώς.. προς την σκάλα.. σκέφτηκα ότι ο.. φυσικοθεραπευτής μου.. δεν μου είχε.. ακόμα μάθει να.. ανεβοκατεβαίνω σκάλες.. και τότε το αποφέσισα.. ότι αυτή θα ήταν.. η επόμενη μου άσκηση..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου