..ας αρμένίσουμε έστω καί στραβά..

Όλα αυτά τα θαλασσινά που τρυπώνουν δεξιά αριστερά στο ιστολόγιο δεν είναι εντελώς τυχαία.. Η ιστιοπλοία μπαινοβγένει στη ζωή μου τα τελευταία 20 χρόνια. Χωρίς τρελό ενθουσιασμό αλλά με μια επίνονη σταθερότητα. Μετά τη σχολή καί το πτυχίο σκίπερ(τρομάρα μου) λόγω μιάς παρέας, που ο ένας διέθετε σκάφος, για 5-6 χρόνια κάναμε βόλτες εντατικά (καινούριο κοσκινακι μου..) , για άλλα τόσα η δοσολογία έπεσε στο άπαξ ετησίως (καί να δούμε..). Μετά μεταπήδησε σε ημιεπαγκελματική σχέση.. Μεταφορά σκαφών ανά το αιγαίο, που τα είχαν παρατήσει πελάτες, λόγω κακοκαιρίας.. Ο κολλητός μου έκανε το σκίπερ εγώ το μούτσο.. Καλά ήταν αλλά ξέχασα πως είναι να ταξιδεύεις με κάτω από 8 μποφόρ.. Προ διετίας ο εν λόγω κολλητός, μετά από επώδινη εσωτερική πάλη, κατέστει περίφανος ιδιωκτήτης μικρού ιστιοπλοικού σκάφους..

Σε αυτή τη διετία, κατάφερα να πάρω μέρος, σε ένα ταξίδι καί τρείς αγώνες, λόγω διαφόρων εξωγενών παραγόντων.. Καί ήλθε η ώρα που ο κολλητός μου θέλει να λάβουμε μέρος σε αγώνα πολυήμερο (18-25/8/07) που χρειάζεται πλήρωμα 4-6 άτομα.. είμαστε δυό, είμαστε τρείς..(όπα ως εκεί καί να δούμε).. καί εκτός της δύσκολίας προσηλιτισμού (θα οδηγηθούμε σε πειρατικές μεθόδους, χτύπημα στο κεφάλι), υπάρχει καί η αντικειμενική δυσοκλία ότι ενώ η διάθεσή μου υψούται αριθμιτικά η φυσική μου κατάσταση φθίνει γεωμετρικά.. γιά να δούμε..