Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

Οργάνωση.. ανέφικτη..

..το μάζεψα στα γρήγορα το προηγούμενο ποστ.. στην αρχή της μεταπολίτευσης.. γιατί μίκραινε επικίνδυνα.. έτσι κι αλλιώς γνωρίζω ότι τα παραληρήματα δεν έχουν μεγάλο αναγνωστικό και σχολιαστικό ενδιαφέρον.. πόσο μάλλον όταν γίνονται σχινοσέντονα.. αλλά συνεχίζω να τα γράφω.. για να θυμάμαι.. και τα δημοσιοποιώ.. για να υπάρχουν.. και να μπορώ να παραπέμπω σε αυτά.. όταν βαριέμαι να λέω τα ίδια και τα ίδια.. όταν με ρωτούν “εσύ τι προτείνεις;”..
..κι ήλθε λοιπόν η μεταπολίτευση.. κι εγώ γινόμουν δέκα ετών.. κι άρχισα κι εγώ να πονηρεύομαι.. μετακομίσαμε σε νέο διαμέρισμα.. σε νεόδμητων πολυκατοικία.. με διαχειριστή και συνελεύσεις.. εκεί είδα.. ότι σε 15 άτομα.. για ένα απλό θέμα που είχε συγκεκριμένες λύσεις.. μπορεί να εμφανιστούν και 20 ανεδαφικές λύσεις.. επλήγη λίγο η εμπιστοσύνη μου στην λογική και στο λόγο γενικότερα.. δεν δημοσιοποιούσα ακόμα τις σκέψεις μου.. ήταν πολύ πρόσφατες οι μέρες.. που διωκόσουν πιό εύκολα για το τι σκέπτεσαι παρά για το τι κάνεις.. μπορούσες ας πούμε να κλέψεις και να τη γλυτώσεις.. αν όμως δημοσιοποιούσε ιδέες μη συμβατές με τις επικρατούσες απόψεις.. δε είχες σωτηρία.. κι αυτές οι επικρατούσες απόψεις ήλπιζα ότι κάπως μαγικά θα άλλαζαν με τη μεταπολίτευση..
..απογοητεύτηκα λίγο.. κατάλαβα ότι δε μπορούσε να επικρατήσει δικαιοσύνη.. μια και μεγάλο μέρος της κοινωνίας και των σωμάτων ασφαλείας.. μοιράζονταν τις απόψεις της χούντας.. και δεν μπορούσαν να τιμωρηθούν για τη συμμετοχή τους.. χωρίς να ξεσπάσει ένας νέος εμφύλιος.. έτσι αυτά που εγώ έβλεπα σα λογικά.. το να ζεις σε μια κοινωνία που να αποτελείται από υγιείς και ευτυχισμένους πολίτες.. είναι βασικό για την προσωπική ευτυχία.. αντίθετα.. έβλεπα τον καθένα να στηρίζει την προσωπική του ευτυχία.. στην προβολή της επιτυχίας του.. στο πόσο πιό επιτυχημένος είναι από τους γύρω του.. είχα καταλάβει ότι φασισμός είναι να επιβάλεις τις απόψεις σου σε όλους.. να θές να τους σώσεις ντε και καλά.. κι κυρίως.. να είσαι σίγουρος για την ορθότητα των θεωριών σου..
..εγκατέλειψα λοιπόν προς στιγμήν.. τις ιδέες για συνολική οργάνωση.. και άρχισα να σκέφτομαι μια πειραματική πραγματοποίηση.. σε ένα μικρό χώρο.. με λίγα άτομα.. με μια ανεξαρτησία από το κράτος.. κάτι σε μορφή συνεταιρισμού.. σε επίπεδο πόλης.. κάτι που θα έδινε την ευκαιρία σε κάποιους.. που σαν κι εμένα.. δεν ήταν ευχαριστημένοι με τις επικρατούσες απόψεις.. να βρούν ένα τρόπο να δοκιμάσουν στην πράξη τις θεωρίες μας.. δυστυχώς τότε δεν υπήρχαν προσωπικοί υπολογιστές ούτε διαδίκτυο.. και με τα παραδοσιακά κοινωνικά μέσα.. δεν κατάφερα να συναντήσω κάποιους που μοιράζονταν τις απόψεις μου.. με κύριο ανασταλτικό παράγονταν.. την αγκύλωση στην ατομική ιδιοκτησία.. που έχοντας ήδη δει τους γονείς του πατέρα μου.. να πεθαίνουν.. χωρίς να πάρουν κάτι μαζί τους.. θεωρούσα παράλογη..
..σιγά σιγά άρχισα να δουλεύω.. επί πληρωμή.. καλοκαίρια και διακοπές.. κι άρχισα να σκέφτομαι ότι εγώ έχω το πρόβλημα.. και μόνος πρέπει να βρώ τη λύση για μένα.. παρόλο που άνοιγε ο κύκλος των γνωριμιών μου.. δεν έβρισκα άτομα που να μπορώ να εμπιστευτώ τις ιδέες μου περί οργάνωσης.. και άρχισα να γίνομαι αναχωρητής.. ήθελα να βρώ ένα έρημο μέρος να περνώ καλά μόνος μου.. αλλά δεν έβρισκα τον τρόπο.. πουθενά δεν μπορούσες να αποφύγεις τις επαφές με ένα λίγο ως πολύ διεφθαρμένο κράτος.. που καταλάβαινα γιατί το ήθελαν οι κρατούντες.. αλλά ποτέ δε κατάλαβα γιατί το συντηρούσαν οι.. κρατούμενοι..

Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

Οργάνωση και τελετουργικό..

..όπως έχω ξαναπεί.. από τότε που θυμάμαι.. είχα εκτιμήσει την αξία της οργάνωσης.. στην αποπεράτωση ενός έργου.. όσο μικρό κι ασήμαντο κι αν ήταν.. ήταν μέρος της διασκέδασης.. ο σχεδιασμός.. ο καθορισμός της σειράς.. τα προαπαιτούμενα.. μπορεί να ήταν ένα σκούπισμα σφουγγάρισμα.. ένα βάψιμο.. ηλεκτρικά υδραυλικά.. κάποια οποιαδήποτε κατασκευή.. μπορεί να ήταν διασκέδαση.. αλλά μέρος της χαράς ήταν κι η επίτευξη του αποτελέσματος.. άσχετα αν κάποια άλλη ιδέα.. μου τραβούσε την προσοχή.. και παρατούσα την προηγούμενη.. κάποιες μείνανε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.. καταδικασμένες σε μια αναμονή πολλές φορές άκαρπη.. αλλά έτσι είναι το παιχνίδι.. κάποιες διατηρούσαν την προσοχή μου.. και την επιμονή μου.. γιατί αφορούσαν άλλους.. και το παιχνίδι σοβάρευε.. και το αποτέλεσμα γινόταν σημαντικό.. ήταν και κληρονομικό χάρισμα.. ο πατέρας μου ήταν αυτός που φώναζαν.. για οποιουδήποτε είδους αγγαρεία επισκευή μετατροπή.. δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν.. έτσι όταν αυτός έγινε ναυτικός.. έμεινα εγώ στο πόδι του.. ήμουν πέντε ετών.. και δεν είχα τις φυσικές δυνατότητες στην αρχή για όλα.. αλλά σιγά σιγά.. έγινα κι εγώ ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές..
..όταν η επίλυση προβλημάτων.. είναι ότι πιο διασκεδαστικό μπορείς να σκεφτείς.. είσαι καταδικασμένος να σκέφτεσαι συνέχεια και για τα πάντα.. κι όταν είσαι άτυχος.. κι ότι πιάνεις το φέρνεις σε πέρας.. κινδυνεύεις να καβαλήσεις ένα καλάμι ΝΑ.. έτσι δεν την πάτησε κι ο συνάδελφος ξυλουργός.. και την είδε θεάνθρωπος στα τριάντα του;.. ευτυχώς σε εκείνη την ηλικία σκεφτόμουν να κάνω οικογένεια.. κι έτσι βρήκα κάτι στο οποίο υστερούσα.. και προσγειώθηκα λίγο.. λίγο όμως.. γιατί παραδέχθηκα.. ότι για να κάνεις οικογένεια χρειάζεται κι ένας ακόμα.. οπότε δε το κατέγραψα στα προσωπική αποτυχία.. έτσι κι αλλιώς κατάλαβα τη ματαιότητα του εγχειρήματος στα πρώτα δυό τρία χρόνια.. κι άρχισα πάλι να ενδιαφέρομαι.. και για τους υπόλοιπους συνανθρώπους μου.. μπορεί να μη χρεώθηκα.. ούτε την αποτυχία μου να τους βοηθήσω ..σαν προσωπική αποτυχία.. αλλά αυτό δε με απέτρεψε.. από το να σκέφτομαι λύσεις για τα κοινονικοπολιτικοοικονομικά προβλήματα.. το κόλπο για να μην την ψωνίσεις.. για μένα ήταν.. να αντιμετοπίζω την σκέψη σαν παιχνίδι.. όπως έκανα από μωρό..
..σκεφτόμουν λοιπόν.. εν μέσω δικτατορίας.. τι θα μπορούσε να γίνει με το τέλος της.. που για κάποιο λόγο το είχα σίγουρο.. τι είδους κοινωνική οργάνωση θα έκανε τους γύρω μου χαρούμενους.. το πρώτο που μας έλειπε ήταν η αίσθηση της δικαιοσύνης.. από διηγήσεις για τις μεταπολεμικές περιπέτειες.. είχα αρχίσει να καταλαβαίνω ότι αυτό δε θα είναι εύκολο.. μια και προηγουμένως.. είχαν επικρατήσει δύο ιδέες περί δικαίου.. αλλά ήλπιζα ότι κάτι θα είχαμε μάθει από τις ασχήμιες που είχαν γίνει τότε.. κι από τις δύο πλευρές..
..το δεύτερο που μας έλειπε.. ήταν η ελευθερία του λόγου.. το θεωρούσα σημαντικό.. γιατί νόμιζα ότι ο λόγος είναι το εργαλείο.. για την οργάνωση περισσοτέρων του ενός.. για την οργάνωση και την αποπεράτωση του κάθε έργου..
..μετά άρχισα σιγά σιγά.. να φτιάχνω στο μυαλό μου ένα είδος πολιτεύματος.. την βασιλεία δεν την καταλάβαινα.. πως ένας έξυπνος άνθρωπος μπορεί να την προτιμά.. αν δεν ήταν ο ίδιος βασιλιάς βέβαια.. μου ήταν μυστήριο.. η προεδρευομένη δημοκρατία.. δε με έπειθε.. την έβλεπα σαν αριστοκρατική τυραννία.. και χωρίς να κρατούν οι άριστοι τελικά.. στο κάτω κάτω αυτοί δε μας είχαν οδηγήσει στην δικτατορία;.. οδηγήθηκα σε ένα σχήμα πυρηνικό.. αποτελούμενο από μικρές ομάδες.. κατά το δυνατόν αυτοδύναμες.. που θα μπορούσαν να οργανωθούν εσωτερικά.. να έχουν όλοι λόγο.. και να αναλαμβάνει ο καθένας κάποιο ρόλο.. κυκλικά ή ακόμα καλύτερα με κλήρο.. για μικρό χρονικό διάστημα.. και χωρίς μισθό.. έτσι σα μια θητεία χωρισμένη σε κομμάτια.. με τον ίδιο τρόπο έβλεπα να λειτουργούν κι οι ευρύτερες ομάδες.. κοινότητες δήμοι νομοί περιφέρειες..
..δε καταλάβαινα πως γίνεται ένας άνθρωπος να κάνει την ίδια δουλειά σε όλη του τη ζωή.. τραγικά βαρετό.. μου φαινόταν λογικό.. να ξεκινάς με μια έντονα χειρωνακτική δουλειά.. και μια ελαφρά εκπαίδευση.. και σιγά σιγά να εξελίσσεσαι.. σε δημόσιο υπάλληλο κοντά στη δύση του βίου σου.. και μη μου πείτε για εξειδίκευση.. δε σου απαγορεύει κανένας να σκάβεις 3 ώρες τη μέρα.. και συγχρόνως να σκέφτεσαι.. ούτε να μελετάς όσο θέλεις πριν και μετά..
..δε καταλάβαινα πως γίνεται να κοστίζει περισσότερο το χρήμα.. από την εργασία.. θεωρούσα.. ότι η στενή ομάδα.. θα έπρεπε να μεριμνά για τις βασικές ανάγκες όλων των μελών της.. τροφή στέγη κλιματισμό εκπαίδευση ψυχαγωγία.. και να προσφέρει ένα ποσό στον κουμπαρά της αμέσως ευρύτερης ομάδας.. για την εξισορρόπηση των τοπικών διαφορών.. πρώτες ύλες.. καιρικά φαινόμενα.. αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών.. μετακινήσεις.. μεταφορές.. κλπ..
..τέτοια ανεδαφικά σκεφτόμουν σαν παιδί.. όχι πολύ αθώο.. αλλά όπως φάνηκε άπειρο..
..κι έπεσε η δικτατορία.. κάπως.. και φωνάξαμε πίσω αυτούς που μας οδήγησαν εκεί.. και η δικαιοσύνη δεν προχώρησε πολύ.. οι κλίκες συνέχισαν την δουλειά τους.. αντί να σκεφτούμε διαδικασίες και οργανώσεις.. τελετουργικά αναπαράγαμε τα ίδια τα παλιά.. και η δημοκρατία δεν ήλθε.. και ήταν λογικό.. όταν τα σκεφτόμουν αυτά.. δεν είχα βρεθεί σε συνέλευση πολυκατοικίας.. θα είχα καταλάβει.. ότι τελικά ο λόγος δε φτάνει.. θα πρέπει να υπάρχει και λόγος.. κι έτσι συνεχίζουμε με σεπτές τελετές.. και να δούμε..
έχουμε και πιό συμαζεμένο παραλήρημα στα πλακάκια

Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012

ΕΥ(ελιξία-ασ)ΦΑΛΕΙΑ μέχρι ΑΣΦ(αλεια-ευελ)ΙΞΙΑς

η αναζήτηση της ασφάλειας είναι ο λόγος που οι πιό αδύναμοι μαζευτήκαμε σε αγέλες.. και ευρύτερες ομάδες συμφερόντων με το πέρασμα των χιλιετιών.. ασφάλεια κατά της πείνας.. με πιό αποτελεσματικό κυνήγι.. ασφάλεια από τα στοιχεία της φύσης.. με συλλογική κατασκευή πιό αποτελεσματικών καταλυμάτων.. ασφάλεια από τα αρπαχτικά.. ασφάλεια από τις άλλες ομάδες.. ασφάλεια από το φόβο που προκαλούσαν τα ανεξήγητα.. κι οι μεταφυσικές ανησυχίες.. τα νόημα και
..οι λαρυγγισμοί έγιναν λέξεις.. για να περιγράψουν τον κόσμο.. και κάποια στιγμή.. και νοήματα χωρίς φυσική υπόσταση..


..από την πρώτη στιγμή.. η ασφάλεια χρησιμοποιήθηκε σαν εμπόρευμα.. με αντάλλαγμα την ελευθερία.. κάθε μονάδα ασφάλειας.. κόστιζε μια μονάδα ελευθερίας..


..μετά από χιλιάδες χρόνια εξέλιξης.. οι κοινωνικές δομές είναι κατά βάση οι ίδιες.. οι πιο αδύναμοι .. πεινούν.. είναι άστεγοι.. έρμαια στις επιθέσεις.. και με νέα ανεξήγητα.. και μεταφυσικές ανησυχίες.. οι λέξεις περιγράφουν τα αντικείμενα.. και συγχέουν τα νοήματα..


..τελικά η ασφάλεια.. αντί να εισπραχθεί από τους δικαιούχους.. σε αντάλλαγμα της χαμένης τους ελευθερίας.. εισπράττεται από αυτούς που αγόρασαν την ελευθερία.. και καταχράστηκαν την ασφάλεια..


..οι λέξεις είναι πιά πιό αποτελεσματικές από τη βία.. η ασφάλεια στο δυτικό πολιτισμό έχει πάρει διαστάσεις μυθικές.. το νόμισμα είναι πιά το λογιστικό χρήμα.. όποιος το έχει.. απολαμβάνει και την ασφάλεια και την ελευθερία.. μπήκε και η λέξη ευελιξία.. ευκολία ελιγμών.. για να τους εξυπηρετεί.. έτσι αυτοί που έχουν το χρήμα.. απολαμβάνουν την ΕΥ(ελιξία-ασ)ΦΑΛΙΑ.. και τάζουν σε αυτούς που ζηλεύουν το χρήμα.. την ΑΣΦ(αλια-ευελ)ΙΞΙΑ..


..ίσως αν δίναμε λίγη υποτιθέμενη ασφάλεια.. για να πάρουμε πίσω λίγη ελευθερία.. να μπορούσαμε να γίνουμε από εργατικοί δημιουργικοί.. από ΕΥ(έλικτοι-ασ)ΦΑΛΕΙΣ απλά ελεύθεροι.. όσο κι ανασφαλές κι αν είναι.. σίγουρα είναι πιό ενδιαφέρον.. και συμφέρον.. αν σκεφτείς ότι την ασφάλεια χαμένη την έχουμε έτσι κι αλλιώς..

Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

Βρόμισαν οι λέξεις..

..δυσκολεύομαι τελευταία να βάλω δυό λέξεις στη σειρά.. λίγο η μνήμη μου που υστερεί.. λίγο που τα έχω πει όλα.. όσα θεωρούσα σημαντικά.. αλλά κύρια γιατί κι οι λέξεις χάσαν το νόημά τους.. βρόμισαν..
ο πολίτης έγινε μια μάζα οπαδών.. ο πολιτικός ο χειριστής της μάζας προς όφελός του.. ο δημόσιος υπάλληλος.. το μέσο χειρισμού των εκλογών.. και ταλαιπωρίας της μάζας στο μεσοδιάστημα.. οι εκλογές.. επίφαση δημοκρατίας.. όπου οι μάζες επικυρώνουν τα αποτελέσματα της κοινωνικής μηχανικής.. ο συνεταιρισμός μέσο πλουτισμού των αρχόντων.. ο συνδικαλισμός πρόναος της πολιτικής καριέρας.. η δικαιοσύνη ιδιότροπο δίχτυ που πιάνει τα λιανόψαρα αλλά όχι τους καρχαρίες.. ο δημοσιογράφος φερέφωνο του κεφαλαίου που ελέγχει τον πολιτικό.. τα σώματα ασφαλείας.. ασφάλεια των κρατούντων έναντι της μάζας.. δημιουργία η συσσώρευση κεφαλαίου.. είδωλα της μάζας.. αυτοί που καταφέρνουν πιό επιτυχημένα να την εκμεταλλεύονται.. άστεγος το απαραίτητο φόβητρο.. παράδειγμα προς αποφυγή για τη μάζα.. χρέος το κεφάλαιο που εκμεταλεύονται οι άρχοντες και δέχονται να πληρώνουν οι μάζες.. βοήθεια το δάνειο που αυξάνει το χρέος της μάζας σε μη διαχειρίσιμα επίπεδα.. μακαρόνια είναι το φαγητό που τρώω τώρα.. και μια και δεν έχω παιδιά.. πιθανόν να το πληρώνουν και τα δισέγγονά σου.. αν δεν αφήσεις ήσυχες τις λέξεις.. και δε τιμωρήσεις όλους αυτούς που τις βρόμισαν...