Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2008

35 χρόνια;!


πότε πέρασαν; θυμάμαι μιά μέρα.. τετάρτη δημοτικού.. στο άνω καλαμάκι.. κατά τις 10 το πρωί μας είπαν να φύγουμε.. εγώ δεν πηγαινοερχόμουν με σχολικό.. οπότε κανείς δεν ασχολήθηκε με το πως θα επιστρέψω.. ανέβηκα στη βουλιαγμένης.. αριστερά.. και έφτασα μέχρι το πρώτο νεκροταφείο. μέχρι εκεί έφτανε τότε η βουλιαγμένης.. γύρω γύρω το νεκροταφείο.. άκουγα πυροβολισμούς. φωνές.. σαματά. ίσα κάτω από την κεντρική είσοδο. βρέθηκα στο δρόμο πάνω από το κολυμβητήριο. από ψηλά φαινόταν σα πεδίο μάχης κόσμος έτρεχε στρατιώτες αστυνομικοί.. κόλλησα εκεί.. να διευκρινίσω ότι δε μου άρεσαν τα πολεμικά παιχνίδια.. δεν είχα καμιά όρεξη να δώ πολεμικές συρράξεις για ζώσεις. αλλά κόλλησα. με μια απορία.. γιατί;.. φοβόμουν να περάσω ενδιάμεσα στη μάχη.. στο άνοιγμα μεταξύ του καρυοθράυστη και του καλλιμάρμαρου. βασιλέως κωνσταντίνου.. τελικά ο φόβος να μήνω να περιμένω τις αδέσποτες έγινε μεγαλύτερος από το φόβο του να μετακινηθώ.. μπήκα λίγο στο δασάκι του αρδητού.. κολλητά στην πύλη του καλλιμάρμαρου. και από το παράλληλο δρομάκι της βασιλέως κωνστανίνου.. κι έφτασα σπίτι. η τιβι κολλημένη στα εμβατήρια.. τα τηλέφωνα έτσι κι έτσι.. απο στώμα σε στωμα μαθαίναμε διάφορα.. τελικα δε ξέρω αν και τώρα ξέρω περισσότερα. την ώρα του ιστορικού γεγονότος. δεν υπάρχει πληροφόρηση.. αμέσως μετά το πράγμα είναι ζεστό.. δε μπορείς να βγάλεις ασφαλή συμπεράσματα. μετά από 35 χρόνια.. ο καθένας λέει ότι θέλει.. αλήθεια τι να καταλάβουν τώρα τα παιδιά;.. τι μάθαμε εμείς 20-25 χρόνια μετά τη λήξη του εμφύλιου;.. τι καταλαβαίναμε από τις επετείους για το 40 μετά από 30 χρόνια εν μέσω χούντας;.. ξεχνάμε ρε παιδιά ξεχνάμε..

Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2008

γεννέθλιαααα!!!

update: έπαιξα το παιχνίδι που είδα στη παιδική χαρά της maya αλλά μου βγήκε πάλι έμμετρο και το έβαλα παλι στις μπουμπουλήθρες μου




χωρίς λόγια...