Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2007

CV2..Οι πρώτες μου..(μυθολογία)

www.deremate.com.ar




Μια από τις πολλές, κατά καιρούς, δουλειές του πατέρα μου, ήταν να επισκευάζει φλίπερ (όχι τα ηλεκτρονικά, τα παλιά με τα ελατήρια, τα λαστιχάκια, τα ρελέ...) και διατηρούσε και ένα μαγαζί με φλίπερ, ποδοσαιράκια, πινκπόνγκ κλπ. Καλά πήγαινε, ως ότου εξελέγει, ως πρωθυπουργός, ο Παπανδρέου (παππούς) και το πρώτο που έκανε, για να σώσει τη χώρα, από τα επικείμενα δεινά, ήταν να κλείσει αυτά τα καταραμένα κολαστήρια της νεολαίας, τα λεγόμενα σφαιριστήρια. Η γροθιά αυτή στο μαχαίρι, δεν έσωσε την δύσμοιρη πατρίδα ούτε τον πρωθυπουργό ούτε τη νεολαία αλλά έφερε τον πατέρα μου στην πολύ στενάχωρη κατάσταση ,να έχει μια αποθήκη, με άχρηστα πλέων, υλικά και μηχανήματα, ένα άχρηστο μαγαζί, πολλές άχρηστες γνώσεις και φυσικά στεγνός ωσάν στυπόχαρτο. Ευτυχώς δε χρωστούσε τίποτα, άφησε μαγαζί και αποθήκη ως είχαν, χάρισε τα περιεχόμενά τους στους ιδιοκτήτες και προσπάθησε να ξεχάσει την εμπλοκή του στην υπόθεση. Μας έμεινε αναμνηστικό, μόνο μια δερμάτινη σάκα, γεμάτη με διάφορα μαγικά για μένα εξαρτήματα, ρελεδάκια, λαστιχάκια, μπίλιες, πλαστικά μανιτάρια, ξύλινοι παίκτες και χερούλια από ποδοσαιράκι...με τα οποία έπαιζα για πολλά χρόνια και αποτέλεσαν υλικά για τις πρώτες μου κατασκευαστικές αναζητήσεις.
Αντιμετώπισε το θέμα επιθετικά ανοίγοντας, μαζί με τη μητέρα μου, μαγαζί με ρούχα στο Κολονάκι (G n' M) και προσθέτοντας στο ατελιέ, την εμπειρία του στα παντελόνια, που έλειπε από τη μητέρα μου και είχαν αρχίσει δηλά δηλά να ζητούνται από τις πελάτισσες


Πρώτη φορά μασκαράς (απόκριες 1966)


Την πρώτη αποκριάτικη στολή τη φιλοτέχνησε ο πατέρας μου επηρεασμένος από τις ταινίες εποχής που ήταν της μόδας. Το καπελάκι το κατασκεύασε κι αυτό μόνος του γιατί δεν έβρισκε να αγοράσει έτοιμο τόσο μικρό.
Τα έξοδα του μαγαζιού δυσβάσταχτα και το κέρδος του δυσανάλογα μικρό. Άφησε λοιπόν τα μεγαλεία, βρήκε ένα υπόστεγο κάτω από την Αχαρνών και άνοιξε ένα εργαστήριο όπου κατασκεύαζε εξατμίσεις αυτοκινήτων. Η μητέρα μου διατήρησε το ατελιέ στο σπίτι, που είχε ελάχιστα έξοδα και πολλαπλάσια έσοδα σε σχέση με το μαγαζί.
Η πρώτη μου επαφή με ηλεκτρικό δράπανο, έγινε σε αυτό το εργαστήριο. Αντέδρασα τόσο αστραπιαία, στον τρομερό ήχο του τρυπήματος, μιας λαμαρίνας, που δε πρόλαβε να δει, προς τα που έτρεξα και του πήρε ώρες να με ξετρυπώσει από εκεί που κρύφτηκα Μια τεχνική που υιοθέτησα και εφάρμοζα με μεγάλη επιτυχία τα επόμενα χρόνια, όποτε μου μύριζε μπαρούτι.
Εκείνη την εποχή μετακόμισε μαζί μας ένας από τους αδελφούς του πατέρα, μου που για τον κοινωνικό περίγυρο, είχε τα τέσσερα κακά της μοίρας του. Αριστερός, κυνηγημένος, χωρισμένος και άνεργος. Με ανέλαβε λοιπών σε συνεργασία με τα κορίτσια του ατελιέ και τα κορίτσια του κομμωτηρίου που στεγαζόταν στο διπλανό διαμέρισμα. Με τον Θείο κάναμε πολλές βόλτες και του έπριζα το κεφάλι με τις ερωτήσεις και τις θεωρίες μου. Βρεθήκαμε σε πολλά μέρη, με βάρκα για ψάρεμα, βόλτα στο βουνό με τα πόδια, διαδηλώσεις και ταραχές. Θυμάμαι κάποιες κραυγές “Νόβα Νόβα” αλλά δε θυμάμαι τι αφορούσαν. Mάλον αυτή τη περίοδο, στα όρια της μνήμης, έμαθα να διαβάζω.
Κάπου εδώ τελειώνει η μυθολογία, που βασίζεται σε συρραφή προτάσεων, που έχω ακούσει εδώ κι εκεί και αρχίζει η ιστορία, που βασίζεται σε δικές μου μνήμες.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ (;)

Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2007

CV1..Οι πρώτες μου..(μυθολογία)

Η πρώτη μου φωτογραφία (Γενάρης 1965 Πειραιάς)

Απόγευμα 2 Νοέμβρη του 64. Η μητέρα μου δούλευε ξενυχτισμένη μετά από ολονύχτιο ξεφάντωμα σε χωροπηδάδικο της εποχής. Πάντα του σκοτωμού. Πάντα σε στενά χρονικά περιθώρια Πάντα κάποια πελάτισσα του καλλιτεχνικού χώρου, ήθελε κάποια τουαλέτα επειγόντως για την επόμενη επίσημη έξοδο. Όταν, κατά το κοινώς λεγόμενο, έσπασαν τα νερά. Το βαλιτσάκι με τα απαραίτητα στην είσοδο Ταξί. Μαιευτήριο. Πρώτο πρόβλημα. Με 50 σκάρτα κιλά και εμφάνιση πιτσιρίκας δε μπορούσε να πείσει κανέναν ότι πρόκειται να γεννήσει. Αφού τους έπησε κάπως, δεύτερο πρόβλημα, δεν ήθελα με τίποτα να βγω. Ξημέρωμα 3ης Νοέμβρη πιά, μετά από ώρες ταλαιπωρίας, με τη βοήθεια λαβίδων, αναμνηστικό των οποίων φέρω ακόμα δυσδιάκριτο στο κούτελο, έκανα την πρεμιέρα μου. Τίποτα θριαμβευτικό, μακρόστενος και ζαρωμένος, 2 κιλά σκάρτα, σοβαρός κι αμίλητος, πολύ κουρασμένος από την εμπειρία και μάλλον ενοχλημένος από την αλλαγή της κατάστασης.
Αρχές Δεκέμβρη βίωσα την πρώτη από τις πολλές μετακομίσεις της ζωής μου. Από Κυψέλη βρεθήκαμε Παγκράτι και απέκτησα το πρώτο μου δωμάτιο. Δεν ζητούσα τίποτα πέραν της ησυχίας μου. Δεν έκλαιγα, δε γέλαγα, δεν ενοχλούσα και δε με ενοχλούσαν. Γενικά σε μιά ευτυχισμένη αφασία που κράτησε πάνω από 20 χρόνια. Μια φορά γκρίνιαξα, ευτυχώς μάλλον, γιατί είχα 40κάτι πυρετό που δεν έπεφτε με τίποτα. Τελικά οφειλόταν μάλλον σε κάποιο όγκο στον όμο που μου τον αφαίρεσαν άρων άρων, αφήνοντάς μου άλλο ένα σημάδι

Το πρώτο μου όνομα, πριν βαφτιστώ, ήταν Νίνο (Ιταλικές επιρροές της εποχής). Σε μιά εκδρομή όμως, μέσα στο πούλμαν, άκουσε η μητέρα μου κάποια κυρία να φωνάζει “Νίνο, Νίνο”. Γύρισε και είδε κάποιο μεσήλικα σε στύλ Λαλάκη να απαντά “ναι μαμά”. Πήρα αυτοστιγμεί το όνομα του παππού μου.

Η πρώτη μου εξαφάνιση συνέβει, όταν η γιαγιά μου, ξυπνώντας , δε με βρήκε στο ανωτέρω εικονιζόμενο καρεκλάκι. Συναγερμός, κινητοποίηση, αναζήτηση, χωρίς αποτέλεσμα. Μετά από 2-3 ώρες, που όλοι είχαν τρελαθεί, εμφανίστηκα κάτω από την ντιβανοκασέλα, με ένα μαυρισμένο μάτι, που απέκτησα μάλλον από τη σύγκρουσή μου με κάποιο παπούτσι πέφτοντας. Προφανώς πέφτοντας κοιμισμένος γύρισα πλευρό και συνέχισα τον ύπνο μου.
Πρώτο ταξίδι στην Τρίπολη (Πάσχα 1965)

Οι γονείς μου δούλευαν πολύ. Τον πρώτο χρόνο τον πέρασα μεταξύ Παγκρατίου Τρίπολης καί Πειραιά. Από γιαγιά σε γιαγιά.
Περπάτησα νωρίς. Το είδα το σχεδίασα και το έκανα μόνος. Ξαφνικά με είδαν όρθιο.
Μίλησα νωρίς. Οι πρώτες λέξεις που άκουσαν “το παραμανάκι σου”. Μάλλον έκανα πρόβες μόνος μου για να τους καταπλήξω.. τα κατάφερα.

Πρώτο μπάνιο Καστέλα (Μάης 1965)

Την ίδια εποχή που περπάτησα είχα και την πρώτη μου επαφή με τη θάλασσα. Μια στενή σχέση από την πρώτη επαφή. Μια σχέση που κρατάει ακόμα Όταν έκλινα το χρόνο έγινε η δεύτερη μετακόμισή μας. Μεγαλύτερο σπίτι για να χωράει και ατελιέ ραπτικής, για να είναι περισσότερο χρόνο κοντά μου η μητέρα μου και να με ξεφορτωθούν οι γιαγιάδες
Η πρώτη παρανόηση. Καθισμένος στο καρεκλάκι ζήτησα νερό από τη διερχόμενη μητέρα μου.. “αμέσως” μου λέει και εξαφανίζεται.. επαναλαμβάνω την αίτηση πολλές φορές για να πάρω την ίδια απάντηση κάθε φορά που περνούσε.. κάποια στιγμή εξανέστην “όχι αμέσως ΤΩΡΑ το θέλω!!” νομίζοντας ότι το “αμέσως” αφορά σε κάποια πολύ μελλοντική στιγμή.
Πρώτη επαφή με τον ηλεκτρισμό. Απάντησα στη ερώτηση τι γίνεται όταν βάζεις μια συρμάτινη κρεμάστρα ανοιγμένη και στις δύο τρύπες μιας πρίζας. Ένα μεγάλο ΜΠΑΜ, δύο μαυρισμένα μέχρι τους αγκώνες χέρια και μια φωτιά στον ηλεκτρικό πίνακα.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...







Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2007

μια κουζίνα..

... και δύο ντουλάπες, στην Καλαμάτα,διεκδικούν την προσοχή μου...
ενδίδω σήμερα... αναχωρώ εντός της ώρας... αν το χωριό δεν έχει νετ καφέ...
ραντεβού σε 6-10 μέρες...

Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2007

Η αυτοκίνηση..

...κι εγώ...
Η πρώτη μου επαφή ήταν το 2CV... το αγάπησα με την πρώτη ματιά..
...μια οικογενιακή φίλη απέκτησε πρώτη αυτοκίνητο και έπερνε εμένα και το παππού μου βόλτες... συχνά... μάλον φλέρταρε τον παππού μου... δεν ξέρω σίγουρα ήμουν περίπου τριών..
...λίγο αργότερα, ο χωρισμένος αδελφός του πατέρα μου, που μου έκανε μπαμπισίτινγκ, έγινε πλασιέ εκδοτικού οίκου... εκτός του ότι γέμισε το σπίτι βιβλία... απέκτησε και το πρώτο αυτοκίνητο στην ευρύτερη εικογένεια.. ένα austin morris..
..εκτός του ότι έμαθα να διαβάζω σε ανύποπτο χρόνο.. σε 8-10 ώρες μέσα στο αυτοκίνητο την ημέρα μου λήθηκαν πολλές απορείες γύρω απο κοινωνικά και τεχνικά θέματα κυρίως (ο θείος ήταν τεχνικά πολύ κατηρτισμένος και κομουνιστής)... για χρόνια καταλάβαινα ότι ήξερα πράγματα που δεν ήξερα πότε τα έμαθα... σίγουρα έμαθα τα πάντα για το αυτοκίνητο... οδήγηση, λειτουργεία και συντήρηση σε θεωρητικό επίπεδο...
Το 74 αποκτήσαμε το πρώτο οικογενιακό μας αυτοκίνητο... ένα BMW750 του 62... μια παράξενη κατασκευή... με μηχανή 750cc... κλασική boxer από μοτοσυκλέτα τοποθετημένη πίσω... σε άθλια κατάσταση...χρώματος λαχανί!!!... το κάναμε κουκλί... εγώ ανέλαβα την εσωτερική διακόσμηση (ταπετσαρίες, καθίσματα, ταμπλό, πατώματα κλπ)... η μητέρα μου (στην οποία και ανήκε) βαψήματα τριψήματα κλπ...
και ο πατέρας μου μηχανολόγικά και ηλεκτρολογικά (ήταν πραγματικά άθλια)... ωραία περάσαμε και έμαθα και ένα σορό πράγματα... στην πράξη αυτή τη φορά... σε αυτό έκανα και τίς πρώτες απόπειρες οδήγησης... κρυφά βεβαίως... 10 ετών άρχισα να το βάζω μπροστά και να το πηγαίνω μπρος πίσω στην πίσω ανηφώρα του σπιτιού μας (το 74 ήταν το μόνο αυτοκίνητο στο δρόμο!!!)... και σιγά σιγά το γύρο του τερταγώνου... ώς εκεί... μέχρι το 76 που το πουλήσαμε...(είχε βγει φίμη ότι θα απόσυρθούν βιαίως τα παλιά και η μητέρα μου βιάστηκε να το ξεφορτωθεί)..


Το 77 αγοράσαμε το ford taunus 12m 1300cc του 72... το αυτοκίνητο τής ζωής μου... ελάχιστοι ασχολήθηκαν με τη συντήρησή του... το ανέλαβα από την αρχή προσωπικά... το οδηγούσα (πάντα κρυφά.. ευτυχώς μεγαλόδειχνα ιδιαίτερα... ) το κράτησα εγώ όταν ο πατέρας μου πήρε το πρώτο κενούργιο το αυτοκίνητο...
και μέχρι το 94 που μάλον μου έσωσε τη ζωή, όταν ένα μεθισμένο φορτηγό με στρίμοξε σε μια μάντρα... παραδόξως δεν έπαθε πολλές ζημιές... έπρεπε να δείτε το φορτηγό... αλλά έπεσε θύμα της υπεραπασχόλησής μου... το πήρε ο γερανός... ήταν η πρώτη σημαντική απόλεια αγαπημένου αντικειμένου...



Το 80 αγοράσαμε το τρίκυκλο... VW1800cc... για τις μεταφορές στο εξοχικό... αργότερα αντικαταστάθηκε με φρέζα με καρότσα...


http://www.ltv-vwc.org.uk/


Το 90 που απολήθηκα απο το πολεμικό ναυτικό... και άρχισα να ασχολούμαι με ξυλουργικά... απέκτησα το ford curier 2000cc... σπορ δίπορτο με καρότσα... καταπληκτικό!!!


ad.homeip.net



Το 92 αποφάσησα κι εγώ να πάρω κενούργιο αυτοκίνητο!!!... παρήγγηλα ένα ford courier... περίμενα 2-3 μήνες ... τους χάρησα την προκατάβολή και τους διαολόστειλα... παρήγγηλα λοιπών, απο ένα γνωστό, μεταχειρισμένο, από γερμανία ένα mitcubichi L300 1600cc ανοιχτό (αφού δε μου έκατσε το καινούργιο..και βιαζόμουν).. το οποίο και αυτό αργούσε!!! ... τελικά μου διέθεσε ένα VW transporter 2000cc...έως ότου.. το οποίον μέχρι να έλθει το συνήθισα και τελικά τα κράτησα και τα δύο..

urku.mercuriusonline.com



http://www.car.gr/



...λίγους μήνες μετά, ο πατέρας μου, αποφάσισε να παρατήσει τη δουλειά, που ξεκίνησε μετά τη σύνταξη και πήρα και το mazda E2000, που είχε και ήταν σε πολύ καλή κατάσταση...

...έτσι βρέθηκα με τρεία επαγγελματικά και ένα ιδιωτικό αυτοκίνητο (2 μηχανές και 2 ποδήλατα... η χαρά του εφοριακού του ασφαλιστή και του ανταλακτικατζή.. κι εγώ πιο πολύ μουτζούρης παρά ξυλουργός...)



Το 96 αντικατέστησα το mazda με ένα ford escort με κουβούκλιο για λίγους μήνες...



Το 97 τα ξεφορτώθηκα όλα σχεδόν... κράτησα μια μηχανή κι ένα ποδήλατο... κι έκατσα σε γραφείο για ένα χρόνο (τόσο άντεξα..)


Το 98 ξαναβγήκα στους δρόμους οικοδομές κλπ... είχα πάλι ανάγκη αυτοκίνησης... πέρασαν απο τα χέρια μου κατά σειρά εμφανίσεως...
seat marbela 1000cc
http://www.car.gr/



hyundai accen 1300cc

http://www.modifiedstr/


...και τα καμάρια που διατηρώ ακόμα..
toyota satrlet 1000cc

www.toyota-starlet.info71-pic


και subaru justy 1200cc 4Wd


...πάντα ανά δύο και πάντα μουτζούρης... (δε παραθέτω τα 20 και πλέων που δανίστικά ή νοικιασα από το 90 ώς σήμερα... ίδη καναντησε μάντρα μεταχειρισμένων το ποστ!!..) και ξαφνικά μεγάλωσα... δυσκολεύομαι να διαχηριστώ το χρόνο μου μεταξύ ξυλουργού και μηχανικού... καλά τώρα που το σκέφτομαι... μόλις απέκτησα μόνημη σχέση και έγινα ευλαβικά πιστός σε μία γυναίκα... έγινα ιδιαιτέρως άπιστος στα αυτοκίνητα... κάπου θα μου έβγαινε..
Και αποφασίζω να παραγγήλω αυτό...

renault kangoo!!


...To περιμένω κατά τα χριστούγεννα... (κάτι μου θυμιζει αυτό... λες να κάτσει;) Υπάρχει μόνο σε λευκό και γκρί ανοιχτο μεταλικο...(οι φωτογραφίες είναι από το νετ... σχεδόν όλα τα αυτοκίνητά μου ήταν λευκα... και αυτή τη φορά εκεί οδηγούσε η τύχη... είπα να το αλλάξω...).. το 4wd ήθελα αλλά μάλον θα έχει ύπερδιπλασια τιμή... και ντρέπονται να τη βάλουν στους τιμοκαταλόγους... άμα ρωτάς την τιμή δεν μπορείς να το πληρώσεις...
Δεν είμαι ανυπόμονος... θα το ξεχάσω για λίγο ... θα ξαναθίξω τό θέμα σε δύο μήνες... αν όλα πάνε καλά...

Υγ. συγνώμη για την ορθογραφία αλλά αρνήται πισματικά να συνεργαστεί το spell check!!