Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010

πλέω μεθ' ορμής ακαθέκτου

.. ήταν περίπου το μοτο μου από μωρό.. το συνάντησα ανεβαίνοντας την κλίμακα του α/τ κουντουριώτης.. ήταν το πολύχρωμο σημαιάκι.. το zulu.. που σήκωσε ο κυβερνήτης του αβέρωφ κατά τις μέρες της δόξας.. εγκλωβίζοντας τον τουρκικό στόλο.. ως εδω καλά.. τιμή του και δόξα του..
όταν πρωτοήλθε στο τροκανετρό από τον πόρο.. θέλησα να το επισκεφτώ.. κάπου το 85-86 δε θυμάμαι.. ανεπιτυχώς.. δεν το είχα πετύχει ανοιχτό.. αλλά ήθελα να αισθανθώ το χώρο.. αλλά δεν αιθάνομαι εθνικά υπερήφανος.. αυτή την αίσθηση μου την κατέστρεψε η επταετία.. και δεν επέστρεψε ποτέ.. τιμή σε αυτούς που έδωσαν τα πάντα.. έστω κι αν γενικά τους θεωρώ παραπλάνημένους εκ των υστέρων.. μια και οι πόλεμοι γίνονται μόνο για τα χρήματα.. που δε τα θεωρώ σημαντικά. αλλά.. εγώ αισθάνομαι υπερήφανος μόνο για αυτά.. μικρά.. καθημερινά.. που εγώ πετυχαίνω..
τώρα το αβέρωφ είναι μουσείο. εκθεσιακός χώρος.. και αυτοί οι χώροι χρησιμοποιούνται και για κοινωνικές εκδηλώσεις.. δε μου αρέσουν οι κοινωνικές εκδηλώσεις.. έχουν μια δηθενιά και μια ψευτιά που δε είναι του γούστου μου.. και ευτυχώς.. δε με υποχρεώνει κανένας να παραβρίσκομαι παρά τη θέλησή μου..
αλλά.. όλη αυτή η εκμετάλλευση του γεγονότος των τελευταίων ημερών.. μου βγάζει μια βίαιη αντίδραση.. όχι απλά μια δυσαρέσκεια. νομίζω ότι η εκδήλωση αυτή καθ'εαυτή.. δε θα μπορούσε να πλήξει την ιστορία.. όλη αυτή η παπαρολογία όλων αυτών των τιμητών της ιστορίας.. που την παρακολουθούν και τα διεθνή μεσα.. το πλήττει πολύ χειρότερα.. πολλοί γνωστοί μου έχουν τοποθετηθεί.. έχουν φριάξει με την προσβολή στη ιστορία.. και άλλα ηρωικά.. τους συμπαθώ αλλά διαφωνώ.. αν θέλαμε να είμαστε συνεπείς έναντι της ιστορίας του μνημείου. θα έπρεπε όλοι μας να σηκώσουμε το σημαιάκι.. το zulu.. και να πλεύσουμε μεθ' ορμής ακαθέκτου πρός αυτούς που προσπαθούν να μας αποπροσανατολίσουν από τα πραγματικά προβλήματα.. και δεν εννοώ την οικονομική κρίση.. αλλά την ηθική κρίση που καταδεικνύουν τα νέα μέτρα..