Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010

μπλογκογεννέθλιά!!! :):)


.. πέρασαν λοιπόν 3 χρόνια..
δε θα το πίστευα..
γνώρισα αγαπημένους ανθρώπους..
κάποιους και από κοντά..
κάποιοι έφυγαν.. κάποιοι νέοι ήλθαν..
να είμαστε καλά να συνεχίζουμε..

Σάββατο 17 Ιουλίου 2010

..θα σε πάρω θα με πάρεις..

Στίχοι: Παραδοσιακό
Μουσική: Παραδοσιακό
Εκτελέσεις: Γιάννης Πάριος Ελένη Βιτάλη Ελένη Τσαλιγοπούλου

Σάλα σάλα μες στη σάλα τα μιλήσαμε,
στον κ. Σαλα αναφέρεται;;!!
να με πάρεις, να σε πάρω συμφωνήσαμε.
για τις τράπεζες μιλά ο ποιητής;;!!

Σάλα, Μαρουσώ μου, σάλα τα τζίτζι
καλά ο Σάλας.. η μαρουσώ; τα τζιτζι;;
μες στο μαγερειό,
ναι ένα μαγείρεμα διακρίνεται..
άσ’ τα ψάρια να καούνε
και μια ψαρίλα μοιρίζει..
κι έβγα να σε δω.
στα παράθυρα της τιβι φαντάζομαι..

Πότε μαύρα, πότε άσπρα, πότε κόκκινα,
και πράσινα και μπλέ θα έλεγα..
την καρδιά μου να ζητούσες, θα σ’ την έδινα.
το πορτοφόλι;.. ή το πορτοφόλιο;;;



δηλαδή συγνώμη.. όταν άκουσα το όνομα του κυρίου.. πήγε το μυαλό μου στους συγκεκριμένους στίχους.. τυχαίο;.. εντελώς.. τυχαίο αλλά ωραίο..
με ένα διεστραμμένο ίσως τρόπο..


Κυριακή 11 Ιουλίου 2010

κυκλάδες.. αγώνος συνεχεια..


..το ότι έχω τόση σχέση με την ιστιοπλοΐα. τα τελευταία χρόνια.. όση η φάντης με το ρετσινόλαδο θα το έχετε καταλάβει.. η πρώτη προσπάθεια μου μετά την επεισοδιακή μας γνωριμία. είχε ναυαγήσει στα κύματα του καβοντόρο.. μιά ακόμα προσπάθεια που ευόδωσε πέρσι.. σε ένα πήγαινε έλα κύθνο.. όπου και οι συνθήκες συνωμότησαν να πάρουμε και κουπα.. δε την ανέφερα.. μια και η συμβολή μου στο αποτέλεσμα περιορίστηκε στη φυσική μου παρουσία..
αν και η φυσική μου κατάσταση δεν έχει βελτιωθεί σημαντικά.. είπα να ακολουθήσω φέτος τον αγώνα των κυκλάδων.. κι όσο αντέξω.. πάλεψα όλο το μήνα να καθαρίσω μια εβδομάδα από υποχρεώσεις.. όχι με τεράστια επιτυχία. κατάφερα να τελειώσω την τελευταία δουλειά παρασκευή βράδυ κατά τη μία.. μέχρι να γυρίσω.. να ετοιμάσω ένα κουβά χωριάτικη σαλάτα να φάω.. κοιμήθηκα 2 και.. κι έβαλα το ξυπνητήρι 4:30.. η πρώτη έκπληξη ήταν ότι το άκουσα.. έκανα μιά τεράστια ομελέτα.. με σκοπό να αδειασω το ψυγείο.. (το κατοχικό μου σύνδρομο. αρρωσταίνω να πετώ φαγητό.. στην απομακρυσμένη πιθανότητα που θα έλειπα όλη την εβδομάδα).. μάζεψα την εκδρομική μου τσάντα.. και ξεκίνησα για τη μαρίνα..
..φορτώσαμε την προίκα μας.. και ξεκινήσαμε.. κατά τις 7.. θέλαμε στο δρόμο για την εκκίνηση στη βουλιαγμένη.. να καθαρίσουμε ότι μπορούσαμε από κάτω από το σκάφος.. μια και ο δήμος Καλλιθέας που ανέλαβε την μαρίνα μας.. κατάφερε να μας αποτρέψει από το να συντηρήσουμε το σκάφος φέτος..
..δεν επιτύχαμε θεαματικά αποτελέσματα.. ο καιρός έδειχνε τα δόντια του ήδη.. και περισσότερο καθαρίσαμε με το κεφάλι.. όπως μας σέρβιρε πάνω κάτω την κοιλιά του σκάφους παρά με τις σπάτουλες.. καταφέραμε πάντως να εξαντληθούμε πρίν την αρχή του αγώνα..
..10:30 είχαμε μαζευτεί.. 11 πήραμε εκκίνηση.. και φύγαμε με μπαλόνι και πρίμα τον καιρό για σούνιο.. και μακρινό προορισμό την τίνο.. λίγο πριν το σούνιο αρχίσαν τα πρώτα.. άρχισε να κόβει ο αέρας και να γυρίζει.. με αποτέλεσμα να μας γυρίσει το μπαλόνι και να μπλεχτεί.. φάγαμε καμιά ώρα να το ξεμπερδέψουμε.. αλλά τουλάχιστον δε το σχίσαμε αυτή τη φορά.. μετά φάγαμε κανα δίωρο άπνοια. πλιτσ πλιτσ.. μέχρι που από σπιλιάδα σε σπιλιάδα.. φτάσαμε στο σούνιο.. εκεί μας περίμενε χαρούμενος ο καιρός από την έβια.. και μας άρχισε τα χαστούκια.. και κάπως έτσι συνέχισε.. με άπνια στη σκιά των νησιών και πολύ ξύλο ανάμεσα.. κατά τις 5 το πρωί.. μετά από 70 μίλια φτάσαμε ενα μίλι από την τίνο.. όπου μας περίμενε ένα 8αρι ή 9αρι.. ανάλογα ποιος το έλεγε.. κατάορτσα.. και μας έφαγε ένα 2ωρο το τελευταίο μίλι για να μπουμε.. καραβοτσακισμένοι στην τινο.. δεν είχαμε το κουράγιο να δέσουμε.. ρίξαμε άγκυρα.. και ξεραθηκαμε.. σίγουροι ότι δε θα συνεχίσουμε..
η κυριακή αφιερώθηκε στην αποθεραπεία. οι υπόλοιποι κοιμήθηκαν όλοι μέρα κι όλη νύχτα.. κι εγώ πάλευα να διαβάσω.. όταν έπεφτε λίγο ο αέρας..
δευτέρα.. είχαμε ξεχάσει μέρος της ταλαιπωρίας. και με ζωηρό κίνητρο την αμοργό.. που δεν είχε τύχει να επισκεφτούμε.. στηθήκαμε πάλι για την εκκίνηση.. παρά το φρεσκάρισμα του καιρού.. αποφασίσουμε να σηκώσουμε μπαλόνι.. που σε συνδυασμό με το κούνημα από τα κύματα και τις αλλαγές του αέρα.. ξανα μπλέχτηκε.. χάσαμε πάλι καμία ώρα να το ξεμπερδέψουμε.. αλλά αυτή τη φορά.. άπνοιες και αηδίες δεν είχε.. και φτάσαμε κουτρουβάλα στην αμοργό.. σε μια ανεπιθύμητη τσίμα.. (στροφή με την πρύμη).. χτύπησε τόσο έντονα η μπούμα που μας έσπασε δυο από τα 4 ροδάκια που την κρατάνε.. αυτή τη φορα.. κοιμηθήκαμε με τη σκέψη ότι ίσως σταματήσουμε λόγω της ζημιάς.. αλλά η προοπτική της 2ήμερης παραμονής στην αμοργό.. μας έφτιαχνε τη διάθεση..
η αμοργός.. Αιγιάλεια συγκεκριμένα. υπέροχη.. αν έβρισκα δουλειά δε θα επέστρεφα.. αλητέψαμε.. ήπιαμε καφέδες.. φάγαμε.. ξενυχτήσαμε στον μπαρ άμμος.. όπου είδα μια καταπληκτική γκαρσόνα.. που άλλες 10 τέτοιες να είχαμε. με το χαμόγελο και τη σβελτάδα της μέσα στο χαμό ο τουρισμός μας δε θα μαράζωνε.. φτιάξαμε κουτσά στραβά την ζημιά.. και αποφασίσαμε να συνεχίσουμε για τη σίφνο..
πέμπτη 11 πρωί.. εκκίνηση από αμοργό.. και πάλι σκοτωμός.. πάλι κουτρουβάλα.. οι 2 νέοι μας βάρεσαν διάλυση.. ζαλάδα και υποθερμία.. βραδάκι φτάσαμε στη σίφνο.. πλέον έχανε το νόημά της η εγκατάλειψη. με τα ψέματα είχε μείνει ένα σκέλος.. καλό κακό.. κάπως θα το βγάζαμε.. ξεκουραστίκαμε.. φάγαμε και είπαμε μετρημένα.. μια και δεν υπήρχε ΑΤΜ και είχαμε μείνει όλοι ταπί.. βρήκαμε ένα συμπαθέστατο σουβλατζίδικο και μιά χαρά τη βγάλαμε..
σάββατο πρωί.. ο αέρας στο λιμάνι δεν έλεγε να πέσει.. ενδεικτικό για το τι γινόταν παρά έξω.. έδωσαν παράταση στην εκκίνηση μπας και πέσει ο καιρός.. και συντόμεψαν τον τερματισμό στη κύθνο αντί του σουνίου.. κατά τις 12 τελικά ξεκινήσαμε.. πάλι στουμπιχτήκαμε αρκετά.. γίναν διάφορα μπερδέματα γιατί πολλοί δεν άκουσαν την αλλαγή και τραβάγαν για σούνιο.. και οι υπόλοιποι δεν ξέραμε ακριβώς που γινόταν ο τερματισμός και βολοδέρναμε πάνω κάτω μέχρι να το βρούμε.. αλλά το βραδάκι τερματίσαμε!!!!!! και πήραμε το δρόμο της επιστροφής.. πάλι με αέρα τρελό.. και κύμα.. για να φτάσουμε κατά τι 5 το πρωί σήμερα στη μαρίνα μας..
22 χρόνια είχα να λείψω απο το μαγκανοπήγαδο μου 8 μέρες.. μπορεί να έχει βουίξει το κινητό από τα μηνύματα.. να έχω μείνει ταπί και ψύχραιμος. αλλά ελπίζω να το ξανα καταφέρω..

Παρασκευή 2 Ιουλίου 2010

έχουμε αγώνα άυριο..



.. χάθηκα λίγο παραπάνω τις τελευταίες εβδομάδες.. προσπαθώντας να συμμαζέψω τις δουλειές μου.. ώστε να μπορέσω να λείψω μια ολόκληρη εβδομάδα.. σε ένα ιστιοπλοϊκό αγώνα.. έχει να μου συμβεί από το 2005.. έκτοτε είμαι όλο υποσχέσεις.. όλο αποχαιρετώ για εβδομάδα.. και γυρίζω στις δυόμιση μέρες.. ελπίζω.. αυτή τη φορά να το καταφέρω.. :):)
καλή εβδομάδα και καλά να περάσουμε.. :):)