3132024

 31 / 3 / 2024

.. αμέσως κατάλαβε τι.. ήθελα να της πω.. εγώ τώρα όχι.. ας μην αφήσουμε.. αυτό να μας.. δημιουργήσει κανένα πρόβλημα.. μου είπε "ξεκινάω και έρχομαι".. όταν ξεκίναγα να.. περίγραψω αυτήν την σκηνή.. δεν ξέρω γιατί.. στο μυαλό μου.. προσγειώθηκε ένα παλιό τραγούδι.. με αεροπλάνα και βαπόρια.. και με τους.. φίλους τους παλιούς.. αχά μπορεί εδώ.. να κολλάνε.. η πρώην μου και.. ο τότε νυν της.. και τώρα ήρθαν.. σαν να τηλεμεταφέρθηκαν.. στην διαδρομή του.. μάλλον τα κανόνησαν όλα.. πρώτα άκουσα σειρήνες.. περιπολικών και ασθενοφόρων.. εντάξει ένα από.. το κάθε ένα ήταν.. αλλά παλί κάποιος.. στίχος με παρέσυρε..

3032024

 30 / 3 / 2024

.. αυτο το για.. μετρημένες εμφανίσεις μου.. τελικά βγήκε αναληθές.. δεν βαριέσαι.. με το δεν φοβάμαι.. και το δεν πονάω.. πέρασα μην σας.. ότι ακόμα περνάω μία.. εκτεταμένη και πολύ ευτυχισμένη ζωή.. κάποτε διάβασα ότι.. αυτός που δεν.. φοβάται να πεθάνει.. μία μπορεί ενώ.. αυτός που το κάνει.. κάθε φορά.. έστω και.. για λίγο την φορά.. να πεθάνει.. μία μπορεί ενώ.. αυτός που το κάνει.. κάθε φορά.. έστω και.. για λίγο την φορά.. πάντως πεθαίνει.. και όταν το βρήκα.. χάρηκά γιατί να.. το γράψει κάποιός.. θα υπάρχει αυτός.. που σκέφτεται σαν εμένα.. βρήκε ο γύφτος.. την γενιά του.. και αναγάλιασε η καρδιά του.. που έλεγε και.. η γιαγιά μου.. και αυτό λίγο.. από λέπτα σε ώρες.. και σε μέρες.. 3 μέρες το.. άκουγα να χτυπάει.. μα δεν μποτούσα.. να απαντήσω.. μα το βράδυ.. της τρίτης μέρας.. η μάνα μου.. βρήκε το τηλέφωνο.. της δουλειάς της πρώην μου.. και της ζήτησε.. κάτι να κάνει.. δεν ξέρω πως.. αυτό το απάντησα.. βγφφφγτυη..

2932024

 

29 / 3 / 2024

.. όταν λοιπόν έπεσα.. οι ονειροφαντασίες μου.. μαγικά τελειώσαν και.. οι γονείς μου.. ξεκίνισαν να με.. παίρνουν τηλέφωνο αρχικά.. για τους πω.. πως έφτασα σπίτι.. και αυτοί να.. μου πουν τα.. δικά τους.. ενώ μία χαρά.. το άκουγα καλά.. αλλά από την άλλη.. παρ' όλων που.. το κινητό μου.. έστω και τυχαία.. ήταν στρατηγικά θαρρείς.. μπρος στα μιάτια μου.. μα δεν μπορούσα.. να δω και πολλά.. την στιγμή που.. άρχισα να πέφτω μετά.. από την πρώτη σκέψη.. σε λίγο έβλεπα.. στο μυαλό να προβάλει.. ένα τεράστιο φωτεινό.. GAME OVER.. ας ήταν.. είχα αποδεχτεί από μικρός.. ότι σε αυτό.. όπως το έβλεπα.. το μικρό ηλιόλουστο διάλειμμα.. ανάμεσα σε ένα.. απείρως μεγάλο διάστημα.. κατά το παρελθόν.. και ένα ίδιο.. προς το μέλλον.. που συμβατικά το.. αποκαλούνε ζωή.. είχα αποδεχτεί μαζί.. ότι σε αυτό.. το έργο είχα.. έναν πολύ μικρό ρόλο.. με μετρημένες εμφανίσεις.. στην οθόνη..

2832024

 28 / 3 / 2024

.. εκεί λοιπόν που έπεφτα.. το βλέμμα μου.. που πια δεν.. μπορούσα να το.. κατευθύνω μόνος μου.. μάλλον τυχαία στο πάτωμα.. εκεί που και.. εγώ σύντομα θα κατέληγα.. είδα μπρος μου.. εκεί ένα αεροθερμάκι.. που όπως επεφτά.. με πλησίαζε επικυνδίνα.. και πάλι τυχαία.. το στο παρά τσακ.. το απέφυγα και.. με πολύ βρόντο.. κουλουγιάστηκα γύρω του.. και το κινητό μου.. που χαλαρά το.. κρατούσα στο χέρι μου.. και ελεύθερο πια.. κυλήσε και θρονιάστηκε.. μπρος στα μάτια μου..

2732024

 27 / 3 / 2024

.. μπορεί να άργησε.. αλλά όπως νόμιζα τότε.. τελικά ήρθε και.. χωρίς να προδώσω.. τον χαρακτήρα μου.. και τότε πάλι νόμιζα.. έχουν περάσει κάπου.. 10 χρόνια για.. να φτάσουμε στο τώρα.. αυτά τα χρόνια.. το λιγότερο είναι.. να με έχουν.. προικίσει με κάποια πείρα.. δεν σπεύδω πια.. να προβώ σε ανακοινώσεις.. τώρα πια που.. έχω περάσει.. του λιναριού τα πάθη.. και με όλα αυτά.. ούτε στιγμή δεν.. απασχούλησε αυτή η.. σκέψη το μυαλό μου.. άρχισα λοιπόν να.. πέφτω.. τώρα που το.. ξανά σκέφτομαι θαρρώ.. η πορεία μου.. προς το πάτωμα.. ήταν μία προβολή.. της επιτάνχυσεις βαρυτήτας.. με την ταχύτητα μου.. καθώς περιφερόμουν στο δωμάτιο.. όταν με βρήκε.. ο ντουβρουτζάς.. έβλεπα το πάτωμα.. να με πλησιάζει επικίνδυνα.. και για πρώτη.. φορά στην ζωή μου.. δεν μπορούσα να αμυνθώ.. έπιπτα σαν κούτσουρο..

2632024

 26 / 3 / 2024

.. και άντε και ήταν.. κάπως τα κατάφερα.. με τα σκαλιά.. με τα κλειδιά.. πάντως βρέθηκα στο.. διαμέρισμα μου και.. ξεντήθηκα μα πάλι.. αισθανόμουν πολύ-πολύ μεθυσμένος.. κι ας μην.. είχα πιει ούτε.. νερό εκείνη την μέρα.. και μετά απογειώθηκα.. και πηγαίνοντας πέρα-δώθε.. στο διαμέρισμα προσπαθούσα.. να βρω που ήμουν.. και στον τόπο.. και στον χρόνο.. και εντέλως αυθορμήτως.. επέλεξα τον τόπο.. την αυλή ενός σπίτιου.. στο οποίο κατοικούσε.. ο παππούς μίας.. φίλης μου.. και αυτός μαζί.. με το άμμεσο.. περιβάλλον μου διαμόρφωσε.. τον χαρακτήρα μου.. αγνόησα τον τόπο.. και με τον.. χρόνο δεν τα.. πήγαινα και πολύ καλα.. ήταν αρχή του 2014.. και εκείνο το.. σπιτάκι είχε γκρεμιστεί.. κάπου το 1975.. και εκεί που περιφορόμουν.. με βία ήρθα.. πάλι στο 2014.. και έπεφτα γρήγορα.. απρόσκοπτα με την.. επιτάχυνση της βαρύτητας.. στο πάτωμα και.. νόμισα ότι ήρθε.. το τέλος μου.. σκέφτηκα και πολύ άργησε.. αν υπολογίσουμε ότι.. θα δρούσα μόνο.. τον περασμένο αιώνα..

2532024

 25 / 3 / 2024

.. άρα ή το χάπι.. ή η επιλογή των τροφών.. ή της ποσότητας.. μάλλον όλα την.. έκαναν την δουλεία.. αυτόν τον μήνα.. είμασταν στην Αγίου Δημητρίου.. όπου και έμενα τότε.. αλλά πλησιάζοντας το.. θυμήθηκα ότι όλη.. την μέρα ούτε.. έφαγα ούτε ήπια κάτι.. και στο σπίτι μου.. δεν υπήρχε κάτι έτοιμο.. να καταναλώθει.. και τους πρότεινα.. αντί να με.. αποβιβάσουν στο σπίτι μου.. να μείνω λίγο ακόμα.. ένα χιλιόμετρο που.. βρίσκονταν η πλατεία.. της Δάφνης που.. είχα σκοπό να.. πάω στο σουβλατζίδικο.. ονόματι "Διόνυσσος" να φάω.. και πράγματι βρήκε.. ο πατέρας μου.. μία ταιρατώδη θέση.. μπροστά από το.. μαγαζί του "Λιγνού".. αυτή ήταν η τελευταία.. εικόνα που είχα.. διαφυλάξει στο μυαλό μου.. παρά πέρα ονειροφαντασίες.. δεν ήξερα ούτε.. ποιός ήμουν ούτε.. που πάω ούτε.. τι θα κάνω.. πάνε και τα σουβλάκια.. δεν ξέρω πόσο.. χρόνο μου πήρε.. μα κάποια στιγμή.. ότι ο επομένος.. μάλλον ήταν το σπίτι.. και μία άλλη.. είδα μία εικόνα.. που μου σπίτι.. και ήταν..

2432024

 24 / 3 / 2024

.. ο στόχος ήταν.. να με πετάψουν.. στο σπίτι μου.. και να συνεχίσουν.. για το δικό τους.. στον Μαραθώνα να ξεκουραστούν.. είχε περάσει ένας μήνας.. που είχαμε περάσει και.. οι 3 μας.. μία ομοίως εξακλείτικη.. μέρα σε άλλο.. νοσοκομείο για εξετάσεις.. είχαμε περάσει και.. οι 3 μας.. μία ομοίως εξακλείτικη.. μέρα σε άλλο.. νοσοκομείο για εξετάσεις.. δικιές μου.. αυτή την φορά.. τότε διαπιστώθηκε ότι.. έπασχα από σάκχαρο.. αυτόν τον μήνα.. προσεχά τι έτρωγα.. και το μέτραγα.. 4-5 φορές την μέρα.. προσπαθώντας να μάθω.. πως συμπεριφέρεται το σώμα μου.. σε αυτήν την.. νέα κατάσταση που μπήκε.. κάθε μέρα κάπου.. στις 7 το πρωί.. πριν βάλω κάτι.. στο στόμα μου.. και τις λοιπές.. στρατηγικά τοποθετημένες.. και τις σημείωνα.. σε ένα πίνακα.. όσο μαζεύονταν τα νούμερα.. τόσο και κάποιον.. λογαριασμό έβγαζα.. όλον αυτόν τον μήνα.. η πρώτη μέτρηση.. της μέρας.. η νηστική.. σαν να λέμε.. ήταν λίγο πάνω.. από το 100..

2332024

 23 / 3 / 2024

.. συμπληρώνω στο χθεσινό.. την επομένη από.. αυτή που περιγράφω.. το βράδυ η.. πρώην φίλη μου.. και ο τότε.. φίλος της περασάν.. και με πήραν.. και πήγαμε προς.. άγραν διανυκτερεύοντων φαρμακείων.. για να εξασφαλίζω.. τα χάπια μου.. για τον προσεχή μήνα.. και χωρίς πολλά-πολλά.. ξεκίναω από εκεί.. που είχα αφήσει.. την διήγηση μου.. και φτάσαμε στο νοσοκομείο.. και ίσα που.. βρήκαμε 3 απομακρυσμένες.. καρέκλες σε ένα.. μεγάλο χώρο αναμονής.. που μου θύμιζε.. κινηματογράφο πολύ γεμάτο.. και περινέναμε υπομονετικά.. προς το μεσημέρι.. όχι μόνο δεν.. μας ήταν ορατό.. ένα κάποιο τέλος.. μα έκανα κάτι.. που δεν του.. χαρατήρα μου έγυρα.. στην ξένη κυρία.. και κοιμήθηκα μακαρίως.. η κυρία νόμιζε.. ότι πέθανα και.. άρχισε να φωνάζει.. αυτό μάλλον με ξύπνησε.. ζήτησα τις συγνώμες μου.. και ξανά περιμέναμε.. απόγευμα την εξέτασαν.. βράδυ φτάσαμε στην Δάφνη..

2232024

 22 / 3 / 2024

.. χθες πάλι περί άλλων ετρύβαζα.. όπως υπολόγιζα το.. ξεκίνισα από την.. μέρα της κηδείας.. και προς στιγμή.. το έκανα αλλά.. την τότε απορία μου.. την χρησιμοποίησα σαν.. έναν τοίχο για.. να μπιστίξει ο.. νους μου για.. πάει εκεί που.. αυτή ξεκίνησε την.. μέρα που έπαθα.. το πρώτο εγκεφαλικό μου.. εκεί που.. αυτή μου προέκυψε.. και άρχισα λοιπόν.. να περιγράφω και.. αυτήν την μέρα.. για να σας.. βάλω στο νόημα.. από το πρωί.. μόνο που σήμερα.. θυμήθηκα μία ακόμα.. λεπτομέρεια σκετική με.. το χάπι μου.. ήταν το τελευταίο.. στην συσκευασία και.. το καταθέτω για.. να έχουμε μία.. πλήρη εικόνα..

2132024

 21 / 3 / 2024

.. ήθελα ξεκινήσω το.. χθεσινό μου κείμενο.. με την επισημείωση.. ότι χθες πια.. ήταν το -υστερον.. ότι πήγαμε πάλι.. στην μέρα της κηδείας.. και στην απορία.. τι μηχανισμός λειτούργησε.. στο σώμα μου.. την μέρα που.. είχα έπαθει το.. πρώτο εγκεφαλικό μου.. αυτή την μέρα.. ξύπνησα αχάραγα.. μέτρησα το ζάχαρο μου.. λίγες μονάδες πάνω.. από το 100.. έφαγα μία φρυγανιά.. πήρα το χαπάκι μου.. ετοιμάστηκα και μου.. έφτιαξα μία φρυγανιά.. πήρα το χαπάκι μου.. ετοιμάστηκα και μου.. έφτιαξα μία δαχτυλήθρα καφέ.. και έκανα το πρώτο.. τσιγάρο της μέρας.. και όπως αυτή εξελίχθηκε.. και παρακαλώ να σημειωθεί.. και το τελευταίο.. της μέρας προς.. το παρόν και.. εξελίχθηκε.. και παρακαλώ να σημειωθεί.. και το τελευταίο.. της μέρας προς.. το παρόν και.. άρχισα να κατεβαίνω.. είχα δώσει ραντεβού.. με τους γονείς μου.. κάτω από σπίτι μου.. πρωί-πρωί.. να με πάρουν.. δώσει ραντεβού.. με τους γονείς μου.. κάτω από σπίτι μου.. πρωί-πρωί.. να με πάρουν.. να πάμε εν χορώ.. σε ένα νοσοκομείο.. στην Βουλά για.. εξετάσεις της μάνας μου..

2032024

 20 / 3 / 2024

.. πάλι περί ανέμων.. και υδάτων το πάω.. ας πάμε λοιπόν.. στο περπάτημα μου.. στην κουζίνα αναμοχλεύοντας.. πρώτα την πολύωρη.. μέρα της κηδείας.. του θείου μου.. μα μετά άρχισα.. να ελέγξω την.. κατάσταση μου τότε.. έχουμε και λέμε.. είχα πάθει τα.. 2 πρώτα εγκεφαλικά μου.. στο πρώτο απορούσα όχι.. γιατί το 'παθα.. μα όπως άφηζα.. να εννοηθεί ότι.. και πολύ άργισε.. παρακάμπτω τον αστεισμό.. γιατί τέτοιος ήταν.. τουλάχιστον στο παρόν κείμενο.. όταν είχα πάθει.. το πρώτο εγκεφαλικό μου.. που περίμενα να πεθάνω.. το σκέφτηκα σοβαρά.. μα τότε δεν.. μπορούσα και να.. το πω μα.. τότε μετά την.. επιστροφή μας από.. την κηδεία η απορία.. που τριβέλιζε.. το μυαλό μου.. ήταν αληθινή..

1932024

 19 / 3 / 2024

.. και τότε το.. αποφάσισα ότι μπορεί.. να μην καταλαβαίνω.. πως κάτι που.. αναπόδραστα νομίζω.. ότι συμβαίνει σε όλα τα έμβια όντα.. και οι άλλοι.. εμάς τους λίγους.. που αντιμετωπίζαμε τον.. θανατό σαν ένα.. φυσικό φαινόμενο της ζωής.. βασικά με τα.. υπάρχοντα στοιχεία.. το τέλος της.. φυσικό φαινόμενο της ζωής.. βασικά με τα.. υπάρχοντα στοιχεία.. το τέλος της.. οι πιστοί λοιπόν.. μας έλεγαν άπιστους.. δεν καταφέρνω να.. με πίσω ότι.. οι λογής-λογής φανατικοί.. να μας κάψουν.. ή ακόμα χειρότερα.. να μας σταυρώσουν.. για να μάθουμε.. πως να φερόμαστε.. τότε λοιπόν αποφάσισα.. να με πισω.. ότι υπάρχουν κάποιοι.. που δεν μπορούν.. να ζήσουν χώρις.. μία ανότερη δύναμη.. να είναι υπεύθυνη.. για την ζωή τους.. έστω για να.. την βρίσουν..

1832024

 

18 / 3 / 2024

.. στο νοσοκομείο λοιπόν.. στην μέση της... παραμονής μου εκεί.. το “πρωθ-” ξεκινάει τώρα.. άρχισα λίγο-λίγο.. να καταλαβαίνω κάποια.. από αυτά που άκουγα.. άκουγα ένα τηλεφώνημα.. συζητούσαν περί του.. ξαχνικού θανάτου του.. αδερφού της.. η ανησυχία της.. για την 101 χρονών.. που επιβίωσε του.. γιου της.. στην αρχή μπήκα.. στην θέση του γιου.. που ενώ είχε.. περάσει τα 70 του χρόνια.. έπρεπε να περιμένει.. την μάνα του.. να προηγηθεί η μάνα.. για να πάρει.. και αυτός την.. σειρά του.. μετά σκέφτηκα την.. μάνα του που.. τις είχαν μείνει.. 4 παιδιά και.. ήθελε να πεθαίνει.. για το πρώτο.. και δεν ξέρω.. τι επίδραση θα.. είχε στην μάνα μου.. ο θρυλούμενος δικός μου.. που ήμουν και ένας..

1732024

 17 / 3 / 2024

.. μπορεί εγώ ούτε.. να πονούσα και.. ούτε με λοιπομούν.. που πιθανώς θα πέθαινα.. εδώ και κοντά.. 50 το είχα.. δεχτεί μα τελείως.. και εδώ να σας.. ζητήσω ταπεινά συγνώμη.. γιατί αισθάνομαι υποχρεωμένος.. να χρησιμοποιείσω ένα.. σχήμα έκφρασης θα.. το πω πρωθύστερον.. παρατώ αμανάτι την.. παρούσα ιστορία για λίγο.. γιατί μου ήρθε.. μία αναμνήση που.. σε κανένα δεκαπενθήμερο.. ίσως να δώσει τέλος.. σε ένα παρακλάδι.. αυτής της περίπλοκης ιστορίας.. και όταν και.. αν την τελειώσω.. και το θυμηθώ.. έρχομαι ξανά σε.. αυτήν την διάσταση.. και την οδηγήσω.. σε ένα συμπληρωματικό μέλλον.. πρώτα η μνήμη.. για να δούμε.. στο νοσοκομείο που ήμουν.. μόλις είχα τσάτρα πάτρα.. τις λέξεις που.. είχα ακούσει πραγματικά.. πολλές-πολλές φορές.. κάποιες τις ταίριαξα.. ώστε να βγάζουν.. ένα κάποιο νόημα..

1632024

16 / 3 /2024

.. και το ακολουθώ.. και τώρα βέβαια με μικρές επικαιροποιήσεις.. αναλόγως των συνθηκών.. λοιπόν καλά κοιμήθηκα.. χθες το βράδυ.. ακόμα πιο καλά.. ξύπνησα σήμερα το πρωί.. όταν ήμουν παιδί.. θα το έλεγες.. και είχα βρει.. έναν κήπο μα.. θα το άλλαζα.. καλύτερα με το.. μία στρατηγική για.. να αντιμετωπίσω την.. ενδεχόμενη σύνταξη μου.. ή την αρρώστια μου.. αν και για.. εμένα τότε ήταν.. ενδεχόμενη σύνταξη μου.. ή την αρρώστια μου.. αν και για.. εμένα τότε ήταν.. το ίδιο και το αυτό.. αυτή η σκέψη.. με έκανε να.. μην φοβάμαι ούτε.. καν να πονώ.. δηλαδή προτιμούσα να.. πεθάνω νέος αν.. ήταν να γλυτώσω.. από αυτές τις.. τρομερές καταστάσεις.. σαν ένα έξτρα μπόνους.. και περνούσα και.. πραγματικά καλά.. μα πλησιάζοντας τα 50 μου χρόνια.. τότε που έπαθα.. το πρώτο εγκεφαλικό μου.. πάλι καλά περνούσα..

 

1532024

 15 / 3 / 2024

.. για να δούμε.. πιές από τις.. τότε σκέψεις μου.. τις θυμάμαι και τώρα.. αν και δεν.. τρέφω και φρούδες ελπίδες.. τα δεδομένα μου.. μου δείχνουν ότι.. με τέτοιον χαλαρό ορισμό.. το μυαλό μου.. μάλλον πετάει μέχρι.. το πρωί σε.. παρελθόν και μέλλον αδιακρίτως.. πια πάλι και συνεχιές.. που από το 2017.. χωρίς καν να.. ξέρω ακόμα το γιατί.. μα σχεδόν φασιστικά.. τέλος πάντων το 2020.. που άρχισα λίγο-λίγο.. και να το θυμάμαι.. μου επέβαλα ένα αυστηρό πρόγραμμα.. που αφού το εμπέδωσα.. το ακολουθώ απαρέγκλιτα.. και στην τελευταία αράδα.. τόνιζε ότι κάθε βράδυ.. μεταξύ των ωρών 10-11.. πάρας εργασιών και κατάκληση..

1432024

 14 / 3 / 2024

.. και αναλογιζόμουν ξανά.. η αρχή έγινε.. για να δούμε.. και πως θα συνεχίσουμε.. μάλλον εδώ θα κάνουμε.. την ξεχωριστή στροφή μας.. και βλέπουμε που.. θα οδηγήσει αυτό.. μα στο κάτω-κάτω.. ένας από τους.. σκοπούς του παρόντως κειμένου.. δηλαδή το να.. εχω εντρυφήσει.. έστω και για λίγο.. στα ελληνικά.. πάμε παρά πέρα.. εχω εντρυφήσει.. έστω και για λίγο.. στα ελληνικά.. πάμε λοιπόν παρά πέρα.. περπατούσα στην κουζίνα.. και αναμόχλευα στο.. μυαλό μου.. αρχικά την μέρα.. μα είναι της.. κούτρα σου να.. κατεβάζεις ψείρες.. και τότε περιπλανιόταν.. περί ανεμών και υδάτων.. κάποτε πέρασε και.. η ιδέα να.. βολιδοσκοπήσω την κατάσταση μου τότε..

1332024

 13 / 3 / 2024

.. και αναλογιζόμουν λοιπόν.. στην αρχή αυτην.. την μέρα μα.. γιατί να το.. κρύψωμεν άλλωστε.. κάθε φορά που.. το μυαλό μου.. πετούσε σε αυτήν.. την φράση μα πάντα.. ο ώμος μου μυρμηγκίαζε.. θαρρείς και ήθελε.. και αυτός να πετάξει.. αλλά πάλι το.. μυαλό μου.. έτεινε να αυτονομηθεί.. μα αν θέλουμε.. να κάνουμε σήμερα προκοπή.. εστώ και μικρή.. ας πάμε στην.. αρχή αυτού του κειμένου.. αλλά αυτήν την φορά.. ας πάρουμε έναν.. διαφορετικό τρόπο.. αλλά για αύριο.. γιατί τώρα πλησιάζει.. η ώρα της.. κατακλίσεως μου..

1232024

 12 / 3 / 2024

.. εκεί που άγραφα.. για την κηδεία.. του θείου μου.. του Κώστα του γιατρού.. με τα πολλά-πολλά.. καλό βράδυ.. φτάσαμε στο σπίτι.. και είμαστε στην κουζίνα.. και αναλογιζόμουν τα.. όσα συνέβησαν εκείνη την μέρα.. και εκεί που.. το έκανα αυτό περπατόντας.. πάλι ξέφυγε το.. μυαλό μου ελεύθερο.. και πήγε στην.. αρχή της σκέψεις μου.. είναι καιρός πια.. να συμμαζευφτώ και.. να προχωρήσω τώρα.. ανακύπτει το ερώτημα.. προς τα που;.. εκτός από το.. εννοιολογικό μου στίγμα.. συχνά χάνω και.. την πορεία μου.. για την ώρα.. συγκρατώ ότι ένας.. σημαντικός λόγος για.. το ταξίδι αυτό.. σαν να λέμε.. αυτό το κείμενο.. εξυπηρετεί την αναγκή μου.. να μάθω πάλι ελληνικά.. και για την ώρα.. μία χαρά τα πάει..

1132024

 11 / 3 / 2024

.. από την άλλη.. αυτό το “βαρέθηκα..”.. ήταν πέρα για.. πέρα ψεύδες.. ενώ είχα αποδεχτεί.. από τις πρώτες μου.. σκέψεις που και.. τωρα θυμάμαι μπορούσε.. και μόνο η αναφορά.. ενός ίσως επικείμενου.. θανάτου μου θα.. με λοιπούσε μα.. τουναντίον μου πήρε.. τον αρχέγονο φόβο.. του ανθρώπου.. αυτόν του θανάτου.. η επόμενη σκέψη μου.. ήταν να συνδυάσω.. τον πόνο με.. το μεγάλωμα μου.. έτσι κάπως έπιασε αυτό.. πάντως από τα.. 4-5 μου χρόνια.. και μετά έχω.. αισθαθεί πόνο μόνο.. 3-4 φορές στην.. ζωή μου και.. τότε περίμενα υπομονετικά.. να περάσει και.. πάντα περνούσε..

1032024

 10 / 3 / 2024

.. αυτό το.. "βαρέθηκα να περιμένω!".. μου προέκυψε σαν σκέψη.. φευγαλέα στο μυαλό μου.. που δεν την.. είπα τότε γιατί.. μόλις είχα πάθει.. το πρώτο εγκεφαλικό μου.. νόμιζα ότι οσονούπω.. θα πέθαινα οπότε.. αυτήν την ανούσια σκέψη.. θα την έπαιρνα.. στο τίποτα μαζί μου.. σκέψη που από.. την αρχή του.. σημερινού μου κείμενου.. προσπαθώ να γράψω.. τι με από.. την αρχή του.. σημερινού μου κείμενου.. προσπαθώ να γράψω.. τι με ώθησε.. εκεί τότε για.. να δούμε τώρα;.. λοιπόν πλησιάζοτας τα.. 50 μου χρόνια.. θα πέθαινα κάτι.. το οποίο το είχα.. δεχτεί από τα.. 3 μου χρονια.. και μάλλον συνέβει.. στα 50 μου.. δεν το λες.. και στην ώρα του.. αν και δεν.. δικαιούμαι να παραπομιούμαι.. μια χαρά μου πάει..

932024

 9 / 3 / 2024

.. στο κάτω-κάτω.. από τότε που.. άρχισα να θυμάμαι.. τις σκέψεις μου.. μπορεί τότε να.. μην ήξερα το.. πως να το.. πω ακόμα μα.. με μία πρόταση.. της γιαγιάς μου.. “μπορεί το κανάτι.. πολλές φορές να.. πήγαινε στο πηγάδι.. για νερό μα μία.. πέφτει και σπάει".. και με εισήγαγε.. στην θεωρία των πιθανοτήτων.. και χωρίς η έρμη.. ούτε αυτή να.. γνωρίζει.. την λέξη.. όμως εγώ στην.. θέση του κανατιού.. έθεσα εμένα.. και μια των ημερών.. με τον τρόπο.. που φερόμουν τότε.. δεν θα τον.. έλεγα επικίνδυνο μα.. μου έφερνε μία.. ευχαρίστηση και μόνο.. που προσπαθούσα να.. κάνω κάτι για.. πρώτη μου φορά.. κι ας μην.. το κατάφερνα.. οπότε πιάνοντας τα.. 50 μου χρόνια.. σκέφτηκα ότι ήρθε.. η ώρα μου.. στον τύπο με.. το δρεπάνι δεν.. θα του έλεγα.. το άθλιο "γιατί εγώ;".. μα το αθλιότερο.. "βαρέθηκα να περιμένω!"..

832024

8 / 3 / 2024

.. φτάσαμε λοιπόν μετά.. από μία μέρα.. που για 'μένα.. τότε είχε κρατήσει.. θαρρούσα 1000 ώρες.. όσες και να.. μου φαινόντουσαν τέλειωνε.. τις περισσότερες ώρες.. της ημέρας καθόμουν.. και μιλούσα.. αυτό το βραδύ.. ήμουν μόνος στην κουζίνα.. άρχισα να περπατώ.. αναπολώντας τα όσα συνέβησαν.. μετά την επανεξέτασα.. την δική μου.. την κατάσταση τότε.. έχουμε και λέμε.. κατά το τέλος.. του 2013.. ξύπνησα ένα πρωί.. και είδα 2 είδωλα.. μέχρι τότε ότι.. και αν πάθαινα.. άμα έτρωγα καλά.. όλα πέρναγαν.. μα οχι αυτην.. ήταν που πλησίαζα.. τα 50..

732024

 7 / 3 / 2024

.. και ήρθε και.. μας πήρε αφήσαμε.. πρώτα την θεία μου.. στο σπίτι της.. που ήταν και.. πιο κοντά μετά.. με τα πολλά.. βράδυ πια φτάσαμε και στο.. σπίτι μας και εμείς.. ήμουν και κουρασμένος.. αλλά και προβληματισμένος.. από την μία.. η λύπη μου για.. την κηδεία του.. προσφιλή θείου μου.. και από την άλλη.. πολύ χαρούμενος για.. την συνάντηση τόσων.. συγγενών που το.. πολύ-πολύ άντε.. να ερχόντουσαν στην.. δίκη μου κηδεία.. και μην θεωρούντας.. τα περί άλλης.. ζωής πιθανά φοβόμουν ότι.. και τότε δεν.. ήμουν σε μέρος.. για να τους δω.. αλλά από τα.. 3 μου χρόνια.. καταλάβαινα την αναγκαιότητα.. κάποιουν πιστεύουν.. ότι θέλουν.. αλλά εγώ δεν.. μπορώ να με πίσω..

632024

 6 / 3 / 2024

.. αλλά και πάλι.. αλλού το πήγα.. στα θρησκευτικά.. πάμε πάλι.. ήμασταν στην εξοχική ταβέρνα.. όπου θα τελειώναμε.. μία μέρα αφιερωμένη στον αποχαιρετισμός.. του θείου μου.. η μέρα όπως.. είπα τελείωνε.. και εμείς αρχίσαμε.. με το πάσο μας.. αυτή την φορά.. αποχαιρετηστήκαμε λοιπόν.. με την υπόσχεση.. ότι σύντομα θα.. ξανά σμίξουμε για.. κάποιον ευχάριστο λόγο.. μέχρι τώρα δεν συνέβει.. σιγά-σιγά αποσώσαμε.. και συγχρόνως όλοι.. κανόνισαν τις διαδρομές τους.. για την Αθήνα.. οι 3 μας.. μία θεία μου.. η μάνα μου.. και εγώ.. που μέναμε εκτός.. όταν ήταν πια.. ορατή ώρα της.. πιθανής αναχώρηση μας.. την επικοινωνήσαμε στον.. φίλο μας ταξιτζή.. και τον περιμέναμε..

532024

 

5 / 3 / 2024

.. κι αν εν.. τη ρύμη του λόγου.. μου έρθει να.. χρησιμοποιήσω μία κάποια.. λέξη που έστω.. και σαν συνθετικό.. που να περιλαμβάνει.. έστω και ρύζα.. της απαγομένης λέξης.. μην νομίζετε εξαιρετικά σπανίως.. μία φορά στα.. 10 χρόνια κι αν.. να πήγαινε εκεί.. το μυαλό μου.. στην στιγμή την.. αντικαταστούσα με την.. "θεωρούσα" που κατά.. την ταπεινη μου γνώμη.. και ακόμα το θεωρώ.. ότι έχει μεγαλύτερη.. σχέση με την πραγματικοτητα.. με το "πιστεύω".. τέλος πάντων από.. τα 3 μου χρόνια.. ακόμα και πριν.. μάθω την λέξη.. θα με χαρακτηριζά.. ως αγνωστικιστή..

432024

 

4 / 3 / 2024

.. μόνο στην εκκλησία.. δεν μιλούσα αυτό.. όχι γιατί δεν πίστευα.. η αλήθεια ήταν.. ότι από τότε.. που άργησα να.. θυμάμαι ότι σκέφτομαι.. πως ήταν δυνατό κανής.. να πιστεύει.. τόσο που από.. εκείνη την ώρα.. και μόνο την λέξη.. την απέτρεψα από.. το λεξιλόγιο μου.. αλλά πριν περάσει καιρός.. παρατηρόντας την γιαγιά μου.. το κατάλαβα ότι.. κάποιοι μάλλον το.. είχαν και ανάγκη.. και που το κατάλαβα.. την αποτροπή της.. δεν την έλλειξα..

332024

 3 / 3 / 2024

.. παρ' όλων που.. πάντα προτιμούσα κυριώς να ακούω.. κανόνας μου που.. δεν μου είχα.. επιτρέψει να βγάλω άχνα.. κι ας με είχα πείσει.. ότι είχα δίκιο.. κι ας τελικά είχα.. προτιμούσα κυριώς να ακούω.. κανόνας μου που.. δεν μου είχα.. επιτρέψει να παραβώ.. παρά 2-3 φορές.. στην ζωή μου.. τις πρώτες και.. για αυτές μπορεί.. και ακόμα να.. τιμωρούμαι σκληρά έτσι.. δεν το ξανά έκανα.. ώσπου το 2007.. με έπληξε και εμένα.. και όποτε μου ερχόταν.. δημοσίευα εδώ ως koulpa.. σε αυτήν την.. σεμνή τελετή δεν.. είχα κάτι να πω.. μα και στα.. 3 εγκεφαλικά μου.. με το που.. έβρισκα.. το πως λειτουργεί.. αυτή η γλώσσα.. δεν έβαζα γλώσσα μέσα μου.. για να βελτιωθώ..

232024

 2 / 3 / 2024

.. μετά το καφενείο.. ακόμα και εμείς.. που δεν ήμασταν εποχούμενοι μοιραστήκαμε.. στα υπάρχοντα οχήματα.. καλά που μας χώρεσαν.. λοιπόν ένα μακρύ.. καραβάνι από αυτά.. τα οχήματα συνέτριψαν.. την ηρεμία του.. δρόμου στο δάσος.. πλησιάσαμε στην ταβέρνα.. ένα μαγαζί μεγάλο.. που όταν μπήκαμε.. ήταν γεμάτο από.. το σόι μου.. είδα ξαδέρφια που.. τα βλέπω σπανίως.. και με μερικά.. από αυτά έως.. και συνομιλήσαμε.. ήταν βλέπεις και.. βολικός ο χρόνος.. είχε περάσει αρκετός.. από το δεύτερο.. εγκεφαλικό μου.. για να βελτιώσω.. την προφορά μου..

132024

 1 / 3 / 2024

.. στην ώρα του.. έφτασε και ο.. κηδευόμενος.. και πήρε περίοπτη.. θέση στην εκκλησία.. και άρχισε το μυστήριο.. κράτησε ώρα και μετά.. εν χορώ ακολουθόντας.. το φερετρό προς.. τον τόπο της.. ταφής του και.. πήγαινε στο καφενείο δίπλα.. και τον συγχωρέσαμε.. με καφέ και κονιάκ.. ήταν πια μεσημέρι.. η θεία μου.. είχε κλήσει μία.. εξοχική ταβέρνα σε προαστίο.. για να συνεχίσουμε εκεί.. το σιό μας.. να τρώμε και να πίνουμε..