Mια παρενθεση..

..και μόνο...
για χάρη της καλής μας αγριο κερασοζουzounas
με μερικές επαναλήψεις... και κάποια που μοιρέα θα επαναληφθούν..

τά παχνίδια μου...

...14 κουκλάκια λούτρινα.. χωρίς τα οποία ΔΕΝ κοιμόμουν.. για να δούμε τι θυμάμαι..
πρώτα ο πλούτο.. ένα σκυλάκι μουσταρδί..
ο τζακ ο πυροσβέστης.. αρκουδάκι με στολή πυροσβέστη..
το ρόζ γουρουνάκι του οποίου το όνομα δε θυμάμαι...
ο μίκυ και ο γκούφη σε πρώιμη μορφή..
ο μέντιος.. τι άλλο έν γκρί γαιδουράκι..
το ελεφαντάκι.. ανόνυμο πλέον..
ένα πάνινο κοριτσάκι με ξανθά κοτσιδάκια, φακίδες και μπλέ φόρμα.. πρόγονος της πιπης φακιδομύτη φαντάζομαι...
μιά πλαστική ξανθιά κούκλα.. και μιά αραπίνα.. (god loves black and white..) οι οποίες ήταν οι μόνες που γλύτωσαν από την μετακόμιση του 68.. ίσως γιατι τις χρησιμοποιούσα σαν μοντέλα στις haut coutire αναζητήσεις μου..
δυστυχώς δε θυμάμαι άλλα.. με συντροφέψανε για λίγο χρόνο αλλά σημαντικό..

Κάποιο ξύλινο παιχνίδι με τουβλάκια καβίλιες και μπαλίτσες σε διάφορα χρώματα.. ένα πρωτόγονο μπόουλιγκ με κορίνες πιερότους αναρτημενους σε ξύλινο πι με μαυρες ξύλινιες μπάλες..

Πρώτο μου "παιχνίδι" να παρακολουθώ τις κοπέλες στο ατελιέ ραπτικής της μητέρας μου να δουλεύουν..
να απασχολώ τις πελάτησες που έστινε η μητέρα μου στην πρόβα.. να κερνάω ότι έφτανα σκαρφαλώνοντας σε μια καρέκλα.. να αδειάζω τα τασάκια.. το βράδυ μετά το πέρας εργασιών να ψαρεύω με μαγνήτη τις καρφίτσες (για λόγους ταχήτητας τις αφείνανε να πέφτουν κάτω όταν τις έβγαζαν) να τις πλένω και να τις βάζω στα κουπάκια.. να μαζεύω και να χωρίζω τα ρεταλάκια (κάποια πηγαίναν στη γιαγιά για κουρελέδες..) να σκουπίζω και να σφουγγαρίζω.. τα απογεύματα μου άρεσε να τα περνάω στο κωμοτήριο που στεγαζόταν στο διπλανό διαμέρισμα.. έδινα τσιμπιδάκια χαρτάκια ρόλει στα κορίτσια.. σκούπιζα (ναι είχα μια εμονή.. μου πέρασε τελέυταίως.. με το σκούπισμα όχι με τα κορίτσια..) και γενικά ήμουν η μασκότ και των δύο μαγαζιών..

μια ραπτομηχανούλα αντίκα που μου έφερε ο πατέρας μου απο το μοναστιράκι το 68-69 και ένανα τρελή χαρά (μέχρι τότε έραβα τα ρουχα των ανωτέρω κούκλων στο χάιρι.. από τα υπέροχα ρετάλλια..)..

μου άρεσε να πηγαίνω για ψώνια στη γειτωνιά και να συναναστρέφωμαι τους κατασηματάρχες (καλημέρα καλησπέρα καληνύχτα.. από τότε θα μου έμεινε) πολλοί εκ των οποίων με καλωσόριζαν δια χειραψίας.. έτσι έμαθα τις πράξεις για να ξέρω τι θα πληρώσω και έχασα την ευκαιρία να μάθω την αναγκαιότητα της προπέδιας.. που δεν καταφέρανε αργότερα στο σχολίο να με πίσουν να τη μάθω.. αργότερα έμαθα ότι αυτό που έκανα λεγόταν αναλυση σε κοινούς παράγοντες..

Δεν έκανα παρέα με συνομίλικους (δε κυκλοφορούσαν και πολλά 4τράχρονα στους δρομους στη γειτωνιά μου) τα μεγαλήτερα αγόρια μου φενόντουσαν ηλίθια.. πρωτιμούσα μεγαλήτερα κορίτσια (και το διατήρησα για πολλά χρόνια..).. παίζαμαι με κούκλες (δεν έραβα μόνο τις δικές μου..).. τα μήλα.. σκινάκι.. στατιωτάκια αμήλητα.. κρυφτό.. (αργότερα και άλλα για τα οποία δεν έχω dvd..)..

Δε με συγκινούσαν τα έτιμα παιχνίδια.. είχα μερικά λαμαρινένια αυτοκινητάκια ένα εκ των οποίων.. πορτοκαλι καμπριολέ με μια μάυρη ρίγα στο πλάι και στο κέντρο του καπό.. επιβάτες μουσικούς με όργανα και όταν πατούσες το λεβιέ ταχυτήτων έπαιζε χιτ τις εποχής (Ελβις και μπιτλς) από κάτι διαφανα μικρά χρωματιστά δισκάκια.. μαγικό για την εποχή..

Πρωτιμούσα να φτιάχνω μόνος τα παιχνίδια μου.. έπαιρνα όλες τις καρέκλες του εργαστηρίου και συέθετα ένα αεροπλάνο με τις σιδερόστρες για φτερά.. στις έκανα βάρκα με σεντόνια για πανιά.. έκοβα χαρτονένιες φιγούρες καραγκιόζι με διάφανες γυαλιστερές χρωματιστές ζελατίνες και με ένα σεντόνι στη διπλή σηρώμενη του σαλωνιού έκανα παραστάσεις probono για τις λίγες φίλες μου..

το 69 μπήκαν στη ζωή μου τα γαλικά και το πιάνο.. και το 72 και τα αγγλικά.. τα αντιμετώπισα και αυτά σαν παιχνίδι.. πιανοντας κι αφέινοντάς τα μέχρι προ μερικών ετών..

η ζωγραφική ήταν από τα πρώτα και διαρκέστερα παιχνίδια μου.. με μολύβι και χαρτή ή με κλαδάκι στο χώμα..

η μαγία της φωτόγραφία ήλθε με μια kodak istamatic και συνέχισε με lubitel yashica zenith polariod nikon.. τώρα πιά δεν..

το 70 στα γεννέθλιά μου γύρισε ο πατέρας μου εξ επί τούτου να μας κάνει έκπληξη και έφερε για δώρα την άρτα και τα γιάννενα.. μεταξί αυτών μιά μηχανή προβολής 8mm/super 8mm.. η μαγία της κινούμενης εικόνας.. και μιά τεράστια φουσκωτή βάρκα μπλέ ασπρο κόκκινη.. η μαγεία της πλεύσης..

στη γιορτή μου ήλθε δώρο.. το πρώτο μου σοβαρό πδήλατο (είχα σπασει ήδη δύο στα βράχια..) ένα λευκό biancki σπαστό.. έκανε χίλιάδες χιλιόμετρα.. το έβαζα σε ένα τεράστιο σακβουαγιάζ και το έπερνα και σε κάθε ταξίδι που πήγαινα..

με αφορμή ένα παιχνίδι (πολυκυκλωματιστής) και αργότερα ένα περιοδικό (ο μικρός επιστίμονας) άρχισα να παίζω με τα ηλεκτρονικά..

το 74 μπήκε στη ζωή μου το τένις και κάθησε δέκα χρόνια.. ήταν παιχνίδι δεν κατέβηκα ποτέ σε επίσημο αγώνα.. επίσεις μια εβδομάδα στον εθνικό με έπισε ότι δε κάνω για μποξ (πως να χτυπας κάποιον που δε σου έκανε κάτι).. και εισήλθα στην ελληνορωμαική (κάτι σαν ενεργιτικό σκάκι..) όπου έκατσα για 7 χρόνια.. αρνητικό, έπρεπε να συναναστρέφομαι, κι ακόμα χειρότερο να αγκαλιάζομαι με άντρες.. ούτε εκεί κατέβηκα σε αγώνες.. είπαμε με άντρες αλλά όχι και άγνωστους..

το 77 από ένα μαθηματικό μπήκε η ιδέα των υπολογιστών σε θεωρητικό επίπεδο.. ως παιχνίδι το pc ήλθε το 83.. το πιό ακριβό παιχνίδι (μετά την nikonF3 με motoredrive zoom κλπ)..

σαν παιχνίδα αντιμετόπιζα και όλα μου τα μεταφορικά μέσα αλλά δε θα επεκταθώ.. εχω κάνει σχινοτενές ποστ επι του θέματος..

το 77 με αφορμή πάλι τα γεννέθλιά μου.. απέκτησα νέο ποδήλατο.. "μεγάλο".. eska.. πράσινο μεταλικό με γκρί μεταλικό λεπτές ρίγες με 4 ταχήτητες.. με πορτοκαλί δισάκι στη σχάρα και ταχήμετρο.. την ίδια μέρα, Δυτέρα, ο πατέρας μου παρέλαβε το νέο του αυτοκίνητο (και δεν ήχε γεννέθλια).. το Σάββατο είχα κάνει εγώ 500 μίλια (αγγλικό ταχύμετρο..) και ο πατέρας 500 χιλιόμετρα.. την κύριακή έσπασα την τετραπλέτα σε ένα βουνό και το αναβάθμισα σε δεκατάχυτο..

το 92 μπήκε στη ζωή μου ένα δανικό παιχνίδι.. το ιστιοπλοικό που αγόρασε ένας φίλος.. jibsea41.. που το πέρναμαι όποτε ήταν ελεύθερο.. με μόνη υποχρέωση ένα τηλέφωνο για ενημέρωση.. δυστυχώς το 2000 το πούλησε..

το 2002 το τελευταίο δανικό πεχνίδι.. ένα jetski seadoo xp750 του κολλητού μου.. το οποίο χειμάζει στο στην εκτός αθηνών αυλή μου και έχουμε 2 καλοκαίρια να το βουτήξουμε..

Από το 68 είχαμε μιά συνήθεια με τον πατέρα μου.. μεγάλους βραδυνούς περίπατους.. με στάση στην αίγλη για γρανίτα ή στου παπασπύρου για γαλακτομπούρεκο.. όπου του έπριζα το κεφάλι με ατελείωτες ερωτήσεις.. σε αυτές τις ατελίωτες συζητήσεις.. μου εξήγησε την ιδαία της ιδιωκτησίας.. την αξία του χρήματος.. τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις.. και το ο μη εργασθής μηδέ εστιέτω.. κάναμε λοιπόν μιά οικογενειακή συμφωνία ότι δίκαιο είναι ο χρόνος μου να μοιράζεται σε ξεκούραση, δουλιά και πεχνίδι.. στην εννότητα δουλειά έβαλα όσα δε μου πολυάρεσαν (ουσιαστικά ενασχόληση με τα του σχολείου..).. στην ενότητα παιχνίδι όσα μου άρεσαν.. (ουσιαστικά όλα τα υπόλοιπα..).. στη ενότητα ξεκούραση τις λίγες ώρες ύπνου που με βάζανε με το ζώρι.. έτσι όλα τα ανωτέρω τα εντάσω στην ενότητα παιχνίδι..

όποιο παιδάκι θέλει οπίσω μου ελθείν..

για άλλη μια φορά το spellchek μου βγάζει τη γλώσσα