
..λέω εγώ.. όχι εσείς γελοίοι κουδουνιστοί τενεκέδες..
ούτε εσείς γελοιοδέστατοι σφουγγαροκολάκιδες..
μα εσείς κατακαρακαιμένοι.. με τα παρδαλά σημαιάκια..
με τα ποιηματάκια.. με την πίστη και την ελπίδα.. σε τι;..
στη ηθική της ανηθικότητας.
στη τοποθέτηση της ηθικής κάτω από τη ζώνη..
μια και πιό πάνω δε συμφέρει..
δεν είναι ασήμαντο.. δίδετε γη και ύδωρ.
δίδετε τη ζωή σας για να ζουν αυτοί καλά..
και τους χειροκροτήτε.. αντι να κρύβεστε από την αλήθεια..
καλύτερα να αρχίσετε να την αλλάζετε..
κι εγώ βέβαια.. μαζί.. που δεν ασχολήθηκα..
που δεν ήλπιζα..
διότι κακό να στηρίζεις τις ελπίδες σου..
σε κενά λευκοσιδηρά δοχεία.. αλλά κι όταν δεν ελπίζεις..
πάλι δεν θα πάς κάπου καλύτερα.
έτσι εγώ ελπίζω.. για μένα.. μόνος..
για να σας δω...