η μύκονος που δεν είδαμε..

την ίδια μέρα.. μέσα φλεβάρη.. μπήκαν στο μαγαζί δυό πελάτες.. που ενδιαφέρονταν για κουζίνα λάκα γυαλιστερή.. ότι πιό ακριβό υπήρχε τότε..
ο ένας λιγομίλητος και διαβασμένος.. ήλθε με τελικό σχέδιο διαβασμένος.. σε μισή ώρα του έβγαλα τιμή.. για την απόλυτα ακριβότερη που είχαμε τότε.. μια ιταλική.. ήταν και μεγάλη κουζίνα.. συμφωνήσαμε την τιμή.. του ζήτησα τα μισά προκαταβολή.. και του είπα ότι θέλουμε ένα με δύο μήνες.. μου έδωσε τα δύο τρίτα.. και με παρακάλεσε να του την παραδώσω μετά από τέσσερις μήνες που θα είναι έτοιμη η οικοδομή να την δεχτεί.. έφυγε.. και δεν ξαναπήρε τηλέφωνο για τρεισήμισι μήνες.. για να δηλώσει έτοιμος. και έτσι μπήκε η κουζίνα χωρίς κανένα πρόβλημα.. δέκα μέρες νωρίτερα του συμφωνηθέντος..
η άλλη.. κυρία.. συμπαθέστατη.. κι αυτή ήξερε τι ήθελε.. μια πιό μικρή κουζίνα.. αλλά με πάσο. με λάκα αντι για πλακάκια.. με δεύτερη σειρά με κλειδαριές στα κρεμαστά. αλλά λίγο πιο φθηνα πορτάκια.. κυπριακά που τα έκανε εισαγωγή κάποιος συνεργάτης.. έβγαλα τιμή.. μου έδωσε επί το που τα μισά.. και ζήτησε να έχει τοποθετηθεί στη μύκονο.. μέχρι την πρώτη αυγούστου.. που θα έμπαινε ο ενοικιαστής.. έκανα την παραγγελία τις πόρτες.. και περίμενα.. με ενημέρωσαν ότι θα καθυστερήσει λίγο γιατί λοίπουν κάποια από το στοκ και τα περιμένουν από κύπρο.. και περίμενα.. και περίμενα.. μέχρι που ένα μήνα μετά με ενημέρωσαν ότι διέκοψαν βιαίως τη συνεργασία με τον κύπριο.. κι έπρεπε να βρούμε άλλο τρόπο.. ο συνεργάτης μου επειδή είχε μεγάλο στοκ.. καί δε μπορούσε τα το διαθέσει με ελλείψεις.. αποφάσισε να παραγγείλει το εργαλείο και να παράγει μόνος του τις ελλείψεις.. ένας επαναπατριστής είχε ανοίξει ένα εργοστάσιο. το μόνο τότε εν Ελλάδι. που μπορούσε να επιτύχει την ίδια ποιότητα λάκας.. και ξανά περίμενα.. είχαν περάσει τρις μήνες.. και έφτανε η ώρα να τα παραλάβω.. και ξαφνικά δεν απαντούσαν τα τηλέφωνα του λουστραδώρικου.. κάποια στιγμή έστειλα τον οδηγό για επιτόπια έρευνα.. και ναι.. ο επαναπατρισθείς.. μετά από ένα δις ακάλυπτες επιταγές.. το έκλεισε βράδυ και γύρισε στη νότιο αφρική.. κι εγώ έχασα όλα τα λακαριστά μου.. ε λέμε 2 μήνες έχουμε.. θα καταγράψουμε την απώλεια. έχουμε το εργαλείο. θα τα ξανά βγάλουμε.. και θα τα πάμε σε άλλο λακαδώρο.. όλα μαζί πλέον.. νομίζαμε.. ξαφνικά το MDF εξαφανίστηκε εντελώς από την αγορά.. λόγω κάποιων κερδοσκοπικών παιγνίων στη διεθνή αγορά.. πήραμε τους δρόμους.. και τα μαζέψαμε κομμάτι κομμάτι από όποιον ξέραμε και δεν ξέραμε.. μετά από 10 μέρες.. αμέτρητα τηλέφωνα και άλλα τόσα χιλιόμετρα.. τα μαζέψαμε.. τα επεξεργαστήκαμε. κι ένα μήνα πριν την D day.. τα πήγαμε στον νέο λακαδώρο.. και περιμέναμε.. κάπου τότε εμφανίστηκε και η κυρία.. δε χρειαζόταν να μάθει τη οδύσσεια της κουζίνας της.. μια και ακόμα μπορούσαμε να είμαστε εμπρόθεσμοι.. μας ενημέρωσε ότι υπήρχε ένας κυρ Τάδε.. ο μόνος μεταφορέας που μπορούσε να μα εξυπηρετήσει. γιατί το σπίτι ήταν μέσα στη μέση του οικισμού.. και πολύ μακρυά από αμαξιτό δρόμο.. κι αυτός είχε τα μέσα και τον κόσμο.. 5 μέρες πριν την D day.. έφτασε η ώρα να τα παραλάβουμε.. ξεκίνησε ο οδηγός και πήγε.. και τους βρήκε όλους πανικόβλητους να τα τρίβουν με διαλυτικά και με γυαλόχαρτα.. είχε ξεχάσει αυτός που έκανε το μείγμα για το τελευταίο χέρι να βάλει στεγνωτικό.. και η λάκα είχε παραμείνει σα ζαχαρούχο γάλα πάνω στα πορτάκια.. όλα τα άλλα ήταν έτοιμα και περίμεναν τις εξωτερικές επιφάνειες να προστεθούν για να φύγουν.. 3 μέρες πριν την D day.. παρασκευή βράδυ επιτέλους ΗΛΘΑΝ!!!!.. κανονίσαμε να έλθει ο μεταφορέας σάββατο πρωί κατά τι 5 να τα παραλάβει.. έκατσα όλο το βράδυ να τα μοντάρω και να τα αμπαλάρω.. ήλθε και ο οδηγός το πρωί και περιμέναμε.. και περιμέναμε.. δεν υπήρχαν και κινητά τότε.. κατά τις δέκα.. μας παίρνει η κυρία από τη μύκονο τρελαμένη.. ο κυρ Ταδε.. σε κάποιο γλέντι πυροβόλησε στον αέρα.. και μιά αδέσποτη χτύπησε την νύφη. και επί τόπου αυτοκτόνησε.. ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ;!!.. και αποκλείεται να προλάβουμε.. και τι να κάνει; και έχει πάρει προκαταβολή από τον άνθρωπο; και που να του βρει κατάλυμα πρώτη αυγούστου;.. την καθησύχασα όσο μπορούσα.. έπιασα τα τηλέφωνα να μαθω δρομολόγια πλοίων.. και έμαθα ότι σε 2 ώρες έφευγε πλοίο απο ραφίνα.. τα ρίξαμε άρον άρον στο δικόμας το φορτηγάκι.. και φτάσαμε στο λιμάνι στιγμές πριν σηκωθεί ο καταπέλτης.. μπήκαμε τελευταίοι με τη μούρη και φύγαμε.. το καράβι ήταν του κουτιού.. και για μερικές ώρες ξεφορτωθήκαμε το άγχος. ΄φάγαμε είπιαμε πολλούς καφέδες.. ψώνισα και μερικά ρούχα.. είχα να πάω σπίτι 2 μέρες.. και δε προλάβαινα να πάω να πάρω ούτε δεύτερο εσώρουχο.. νυχτώνονταν φτάσαμε στο νησί.. περικυκλώσαμε τον οικισμό.. παρκάραμε μπροστά σε ένα γεφυράκι.. μας πήγαν στο σπίτι.. και εκεί διαπιστώσαμε ότι δεν είχαν καθόλου προετοιμάσει το χώρο.. δεν είχε έλθει ο μάστορας να ξηλώσει την παλιά κουζίνα.. έτσι μπήκαμε σε ένα καταστροφικό ντελίριο. για να προλάβουμε πριν την κηνή ησυχία.. και αργά το βράδυ αρχίσαμε να ξεφορτώνουμε και να τα κουβαλάμε με τα πόδια.. στροφές εκκλησάκια ξανά στροφές. μέχρι να τελειώσουμε σχεδόν μάθαμε τη διαδρομή.. κατά τις 2 ο οδηγός κατέρρευσε. εγώ συνέχισα και μέχρι τις 4 ήχα τελειώσει.. ξάπλωσα λίγο σε ένα ράντζο.. και κατά τις έξι.. κυριακή πρωί.. 1 μέρα πριν την D day!!!.. τον ξύπνησα να αρχίσουμε.. δουλέψαμε μανιωδώς και το βράδυ είχαμε καταφέρει να τα στήσουμε ΟΛΑ.. μαζέψαμε εργαλεία και περισύματα.. τα κουβαλήσαμε πάλι δρομάκι παραδρομάκι.. και οκτώ η ώρα ήμασταν πάλι στο καράβι.. δευτερόλεπτα πριν σηκωθεί ο καταπέλτης.. δευτέρα πρωί είχαμε άλλη κουζίνα να κάνουμε.. η κυρία ήταν κατενθουσιασμένη.. εμείς πληρωθήκαμε.. ο πελάτης μπήκε κανονικά τη δευτέρα το πρωί.. ίσως να έκανε λίγο κεφάλι με τη φρέσκια λάκα.. χωρίς περαιτέρω χρέωση.. αλλά εμείς τη μύκονο δεν την είδαμε..