8 / 4 / 2024
.. ήμασταν στην αρχή.. της οδού Ακαδημίας.. όπου παιζόταν μία σκηνή.. σαν από φαρσοκωμωδία.. ένας που η.. μάνα του τον έχρισε.. Κύριο βαρούσε μία.. που η κοινωνία.. πλην ολιγων εξαιρέσεων.. την θεωρούσε δούλα.. και εγώ στην στιγμή.. ενδεδυμένος με τον.. πολυφορεμένο μου ρόλο.. του δον Κιχώτη.. χωρίς Σάνσο Πάντσα.. και χωρίς να.. την ρωτήσω της.. δίνω τον ρόλο.. της Δουλτσινέας και.. άρχισα ακόπως άρχισα να.. γροθοκοπώ τον "κύριο".. θαρρείς για να.. παραδεχτεί ότι η.. μανούλα του είχε άδικο.. η δε “Δουλτσινέα”.. αγνοόντας τον ρόλο της.. που στο κάτω-κάτω.. ύπηρχε μόνο.. στο μυαλό μου.. είχε σαλτάρει στην.. πλάτη μου και.. με γροθοκοπούσε και.. αυτή την σειρά της.. και εδώ που τα λέμε.. εν αντιθέσει με τον φίλο της.. που μανιασμένη μάχονταν.. για την υπεράσπιση του.. τα μισά να έκανε.. όταν την έδερνε.. αυτός θα ήταν.. blue marine αντί για αυτήν.. τελικά έτρεξαν γρήγορα.. για να ξεφυγούν.. από το τρελό.. εμένα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου