το δενδρο και το γράμμα..

πάνω: 1971 το δένδρο μας ήταν ήδη 5 ετών..
μέση: 1980 το ίδιο δένδρο..
κάτω: 1989 το παλιό δένδρο αντικαταστάθηκε.. αλλά δε πετάχτηκε.. πρώτη χρονιά της αροκαρίας.. που τελικά κατέληξε στο χώμα.. και δυστυχώς δεν επιβίωσε του χιονιού του 2007..

βρήκα μιά κούτα με τις φωτογραφίες που είχαν γλυτώσει από μια πλημμύρα όπου έχασα το μεγαλύτερο μέρος του υλικού μου.. και ξανά κοιτώντας.. βρήκα μερικές φωτογραφίες που θα ταίριαζαν στο προηγούμενο ποστ..

γράμμα στον αι βασίλη.. πρώτη φορά πέρσι έγραψα.. τον κούρασα με τα πολλά νούμερα.. και δε τα πολυκατάφερε στα καθημερινά.. αλλά στα βασικά.. στην εναλλατική.. καλά τα πήγε.. οπότε φέτος λέω να μην τον κουράσω..

να είναι καλά οι αγαπημένοι μας.. να τους έχουμε να τους χαιρόμαστε.. να περνάμε καλά.. κι όλα τα άλλα θα τα βρούμε..

χρόνια πολλά και καλή χρονιά
φιλαράκια μου
να βρισκόμαστε
να τα λέμε
και να χαιρόμαστε :)

καταναλωτικές γιορτές;

πάνω:Χριστούγεννα τρίπολη 1967.. (δε την είχα βρει για το ποστ με τα ποδήλατά μου)
μέση:1972 ποζάρω στη μέση.. πρόβα θεατρικού.. ένας από τους μάγους..
κάτω:1971 πρώτη έγχρωμη.. μοναδική με αι βασίλη.. δυστυχώς ή ευτυχώς.. ποτέ δε πίστεψα σε μεταφυσικά..

..δε πίστευα σε μεταφυσικά.. γεννήθηκα αμφισβητίας.. αλλά μου άρεσε το κλήμα των γιορτών.. μου άρεσε να φτιάχνω πραγματάκια διακοσμητικά.. άρχιζε πάντα με μια οξένια σκάλα.. και μιά επίσκεψη στο πατάρι.. κούτες κουτίτσες κουτάκια με στολίδια λαμπάκια δένδρο.. απλώνονταν στο σαλόνι.. μιά γωνιά δίπλα στη μπαλκονόπορτα άδειαζε.. να το χαιρόμαστε κι απέξω.. και έμπαινε το δένδρο.. φυσικό δένδρο δε χρησιμοποιήσαμε παρά μόνο μετά από πολλά χρόνια.. και ήταν μια αροκαρία σε γλάστρα.. πριν μεγαλώσει τόσο που να μη χωρά στο σπίτι.. μια θλιβερή κατασκευή ήταν.. ένα σκουπόξυλο με μπηγμένα σύρματα και καλυμμένο με κομματάκια πράσινης κορδέλας.. αλλά μετά από μερικές ώρες δεν είχε τίποτα θλιβερό.. βάζαμε το μπαμπάκι που χρησίμευε για να προστατεύει τις μπάλες στις κούτες τους για χιόνι.. ελέγχαμε και κρεμούσαμε τις μπάλες αντικαθιστώντας τις απώλειες.. ελέγχαμε και επισκευάσαμε τα λαμπάκια.. μικρογραφίες φαναράκια από λαμαρίνα με χρωματιστή ζελατινα κατασκευασμένα από τον πατέρα μου.. στολίδια που είχε φυλάξει η μητέρα μου από τα δένδρα της παιδικής της ηλικίας.. νέες χαρτοκοπτικές σε αντικατάσταση των φθαρμένων.. αγγελάκια χρυσά κι ασημένια.. "χρόνια πολλά" "καλή χρονιά".. κουκουνάρια βαμμένα πολύχρωμα.. περίτεχνα κεριά παντού.. δημιουργικός οργασμός.. υπερηφάνεια για το αποτέλεσμα.. σπιτική ζεστασιά.. δεν ήταν καταναλωτικές τότε.. δεν υπήρχαν οι πόροι για να είναι.. ήταν μια ευκαιρία.. να κάνουμε πράγματα μαζί.. και τώρα.. αν δε θέλεις.. δε χρειάζεται να τα πάρεις όλα έτοιμα.. επιλογή μας είναι αν θα είναι καταναλωτικά.. δε χρειάζεται να γκρινιάζουμε για τους άλλους.. ας περάσουμε όπως νομίζουμε ο καθένας ότι θα περάσει καλύτερα..
χρόνια πολλά :)

Παρουσίαση του "έβδομου" ανακοινωθέντος..

Η πρόσκληση για την παρουσίαση του βιβλίου του Γιάννη μας..

Δευτέρα, 14 Δεκεμβρίου στις 19.00
Ακαδημίας 23
στην Αίθουσα Ανταποκριτών Ξένου Τύπου

κι εγώ επιτέλους κατάφερα να το παρουσιάσω στο παραμελημένο μου "είσαι ότι διάβασες"..

τα μάζεψα τα πράγματα..

..κι έφυγα από το μαγαζί.. το μελετούσα δυο χρόνια.. προσπαθούσα να βρω την πιό ανώδυνη λύση.. και τελικά το αποφάσισα να τα πάω στην αγροτική μου κατοικία.. γλυτώνοντας ένα αρκετά τσουχτερό ενοίκιο.. κράτησα για την ώρα το μικρό δίπλα γιατί δεν ήμουν ακόμα έτοιμος να αποκοπώ από την περιοχή πρωτευούσης.. σιγά σιγά.. τώρα χρειάζεται να οργανωθώ εκεί.. καλή μου τύχη..

πόσο κοστίζει μια ζωή;..

.. και πόσο αξίζει;.. έχω καταλήξει από μικρός ότι οι ήρωες κατασκευάζονται από σκοπιμότητες. αξίζει περισσότερο η ζωή ενός θύματος παράλογης αστυνομικής βίας; ενός θύματος τροχαίου; ενός θύματος ιατρικής αβλεψίας; πάντα υπάρχουν ένοχοι.. και δε ξέρω τι ποινή τους αξίζει.. και με τι σκεπτικό.. σωφρονισμός;.. εκδίκηση;.. γι αυτούς που αγαπούν το θύμα.. το δικό τους θύμα έχει την ίδια αξία.. και ίσως είναι χειρότερο γι αυτούς να βλέπουν τον αγαπημένο τους να σκυλεύται.. να ακούν σε επαναλήψεις σπαραξικάρδιες.. όπου και να γυρίσουν.. τις τελευταίες στιγμές.. με κατασκευασμένες λεπτομέρειες.. επιλεγμένες για να προκαλέσουν το συναίσθημα του κόσμου.. ή του όχλου..
μπαίνει στη ζυγαριά η ενοχή;.. ένοχος ο φυσικός αυτουργός.. και παραδειγματική θα έπρεπε να είναι η τιμωρία του.. αλλά αυτοί που τον επέλεξαν.. τον όπλισαν.. δεν καταδίκασαν τους προηγούμενους.. αυτοί δεν είναι περισσότερο ένοχοι;.. δεν έχουν κατασκευάσει εκ των προτέρων το σκηνικό;.. και πιο πέρα..
πόσοι είναι οι ένοχοι; γιά πόσες χαμένες ζωές; και χαμένη είναι μόνο οι ζωή του δολοφονημένου μόνο;.. οι ζωές όσον επιλέγουν να εκτονώνουν την πίεση για τα αδιέξοδά τους.. αυτές δεν είναι χαμένες; ακόμα και αυτών που τελικά θα βολευτούν σε μια ζωή με 700 ευρώ.. είναι ζωή κερδισμένη;

ζωή ποδήλατο..

..κυριολεκτικά.. ξαναβρήκα τη φίλτατη coco.. που την είχα χάσει όπως και πολλούς άλλους.. μετά από αμέτρητα format.. και ξανα έπιασα το νήμα της σχέσης μου με το ποδήλατο..
..άρχισε κάπου το 68.. ο πατέρας μου έφερε ένα παράξενο τρίκυκλο ποδηλατάκι.. με σωληνωτό σκελετό.. βαμένο με αυτό το διάφανο ινοπνευματί.. και κόκκινη ξύλινη σέλα.. δεν ενθουσιάστηκα.. το έκανα μερικές βόλτες στο δωμάτιο.. αλλά στο τέλος το χρησημοποιούσα σα πατίνι πατώντας στο σίδερο που ένωνε τις πίσω ρόδες.. ιουουουυο.. έπιανε πιό αξιοπρεπείς ταχύτητες έτσι.. και οι συγκρούσεις είχαν πιό σοβαρά αποτελέσματα.. έτσι δεν άντεξε παρά μερικούς μήνες.. το 69 ξεπάστρεψα 2 ποδήλατα.. πιό κανονικά.. με βοηθητικές.. αλλά επέμενα να μη κόβω ταχύτητα στις στρωφές.. με αποτέλεσμα στην προσπάθεια πλαγιάσματος οι βοηθιτικές να γίνονται τρικλοποδιές.. το καλοκαίρι του 69.. ο σιδεράς της γιαγιάς μου στην τρίπολη είχε σηκώσει τα χάιρια μετά από άπηρα κολήματα που είχε αναγκαστεί να κάνει.. και κατέφυγα σε ενοικιαζόμενα με την ώρα.. είχε 3-4 μαγαζιά τότε στο παιδίο του άρεως.. είχα πάρει ένα τρίκυκλο.. αλλά μετά από λίγο δε μου φάνηκε ικανοποιητικό.. και είδα ενα λιλιουτιο ποδηλατάκι.. μη ξεχνάμε ότι ήμουν και μια χαψιά τότε.. κανονικό με 2 ρόδες.. οπότε το πήρα.. και πολυ φυσιολογικά.. έκανα ποδήλατο.. φαίνεται οι αναρίθμητες τούμπες είχαν εκπαιδευτικό χαρακτήρα.. κι ας αναγκάστικα κάποιες φορές να κρίβω απο την μάνα μου τα αίμματα για να γλυτώσω την γρίνια..
..έγραψε η μητέρα μου τα νέα στον πατέρα μου που είχε εντω μεταξή γίνει ναυτικός.. και όταν ξα ήλθε.. είχε μια τσάντα με ένα λευκό biachi διπλωτό.. με στιβαρότατη κατασκευή.. που μέχρι το 75.. με άπειρα χιλιόμετρα.. βουνά λαγκάδια κροκάλες βράχια.. δε κατάφερα να του κάνω κάτι κακό.. υπέροχο όχημα.. το έβαζα σε ένα σακβουαγιάζ και το κουβάλαγα σε οτι ταξήδι έκανα.. καλοκαίρια στην τρίπολη.. τούβαζα μαξηλαράκι στη σέλα.. και ανέβαινα στις 6 τοπρωί.. και κατέβαινα με την άπηρη γκρινια στις 9 το βράδυ..
το 75.. ήθελα πια να ανεβάσω την τελική μου ταχήτητα.. όλοι οι φίλοι μου είχαν κούρσες 10τάχητες.. peugeot και mercier.. που ήταν της μόδας τότε.. αλλά με τους δρόμους της αθήνας είχαν πολλά τεχνικά προβλήματα.. έτσι τελικά κατέλιξα σε μιά μέση λύση.. και πολύ πιό οικονομική.. ένα καταπλήκτικό eska πράσινο μεταλικό.. πολλαπλάσιου βάρους από τις κούρσες.. αλλά στιβαρό και αξιόπιστο.. με 4 μόνο ταχήτητες.. σχάρα και δισάκια περτικαλιά.. φώτα ταχήμετρο.. μιά χαρά.. μόνο που μέτραγε μίλια.. την ίδια μέρα.. δευτέρα.. ο πατέρας μου πήρε αυτοκίνητο.. μέχρι το σάββατο είχε κάνει 580 χλμ.. κι εγώ 580 μίλια.. την κυριακή.. ανεβάινοντας ένα γκρεμό.. εκεί που είναι τώρα η ηλία ηλιού στη ν. σμύρνη.. έκανα έλξεις στο τιμόνι γιατί το βάρος μου δεν έφτανε στην ορθοπεταλιά.. έσπασα την πρώτη τετραπλέτα.. πριν κλήσω βδομάδα.. του έβαλα μια πρώτης ποιώτητας πενταπλέτα.. και αργότερα και ένα διλπό μπροστά κι έγινε 10τάχητο.. με αυτό το ποδήλατο.. ξέφυγα απο τα όρια της πόλης.. πήγαινα σούνιο.. πάρνηθα.. σχινιά για μπανιο.. στα ΤΕΙ.. και ήταν το βασικό μου μέσο μεταφοράς μέχρι το 92.. που πήρα την μπέμπα μου (BMW R68 του '53).. τότε μου το ζήτησε ο πατέρας μου για να πηγαίνει καμιά βόλτα στο χωριό και του το έδωσα..
πέρασα καμια δεκαριά μέρες χωρίς ποδήλατο.. κάπου τη δέκατη μέρα.. με αγκάρεψε η μητέρα μου να πάω κάτω στην αγ.κωνσταντίνου που ήταν η πιάτσα ταξί από τρίπολη.. να πάρω κάτι χιλοπίτες που έστελνε η γιαγιά μου.. πήγα με τα πόδια.. κι εκεί που περίμενα κάνα σακούλι.. με περίμεναν 5 κούτες από γάλα νουνου γεμάτες χιλοπιτες!!..
τις έδεσα όλες μαζί και τις φορτώθηκα στην πλάτη.. ανέβηκα μέχρι την ομόνια.. και αποφάσισα να κάνω ένα διάλημα στην αρχή της σταδίου.. που ένα φίλος δούλευε σε ένα κατάστημα με αθλητικά.. πίνοντας τον καφέ μας χάζευα το μαγαζί.. πρώτη φορά πήγαινα.. και είδα ότι είχε και ποδήλατα.. έτσι μισή ώρα μετά.. και με αφορμή τις χιλοπίτες.. έφευγα με ένα ωραιότατο mountain bike ideal.. περιχαρής..
ετσι συνέχισα να κυκλοφορώ με ποδήλατο όταν δε κουβαλούσα κάτι.. κι όταν η επιχήρηση έγινε one man show.. και αναγκαστικά κυκλοφορούσα με φορτηγάκι.. το είχα πάντα μέσα.. για όταν έμενα ή κόλαγα στην κίνηση.. και έτσι το χρησημοποιούσα μέχρι την 1 ιουνίου του 2007 που είχα ένα ατύχημα με το πόδι μου.. κι έκανα κάπου δυόμιση χρόνια να το ξεπεράσω σχετικά.. ακόμα δεν μπορώ να ανέβω τρέχοντας σκάλες.. αλλά τελευταίως δοκίμασα και επιτέλους μπορώ να κάνω ποδήλατο.. αρκεί να προσέχω να μην ανεβοκατεβαίνω εν κινήσει.. ελπίζω να αρχίσω να το χρησημοποιώ πάλι.. αν και ανέπτιξα μιά φοβία για τους αντίπαλούς οδηγούς αυτοκινήτων..

17 νοεμβρη.. και 17 νοεμβρη..

..το 2007.. έκανα το πρώτο επετειακό μου για τη 17η νοεμβρίου.. και ο 2008 στο δεύτερο.. μοιράστηκα τις αναμνήσεις μου από τη μέρα.. δε ξέρω αν έχει μείνει κάτι να προσθέσω..
..το βράδυ.. γυρνώντας από τη δουλειά.. έκατσα στη πλατεία.. είναι μια πολυτέλεια που μου επιτρέπω μόνο όταν έχω να κάνω κάποια γραφική εργασία.. που η αταξία στο σπίτι μου με δυσκολεύει να την πραγματοποιήσω. έτσι σήμερα είχα μια μεγάλη και επείγουσα προσφορά να μελετήσω.. κι αφού τελείωσα.. είπα να διαβάσω μερικές σελίδες από το βιβλίο του γιάννη μας.. που προχωρά αργά.. αλλά σταθερά.. περνώντας από τη 200η σελίδα.. δεν ήμουν σίγουρος αν η ιστορία τελείωνε.. ή αν πραγματικά τότε άρχιζε.. η αναφορά στη 17 νοέμβρη.. και η παραμονή της επετείου.. μου θύμισαν πόσο με ενοχλούν οι συνωνυμίες.. ίσως το πρώτο και το σίγουρο έγκλημα της οργάνωσης είναι η επιλογή του ονόματος.. μετά το μυαλό μου άρχισε να τρέχει.. δυστυχώς δε τα θυμάμαι με τη σειρά.. ούτε ανάκατα τώρα που προσπαθώ.. κάτι για δικαιοσύνη.. για δίκαιο.. για ποινές.. για το πως μπορεί να προέκυψε το περί δικαίου αίσθημα.. γιατί υποτίθεται ότι εξυπηρετεί το δίκαιο του αδύνατου.. αλλά φτιάχνεται από δυνατούς για δυνατούς;.. έτσι κι αλλιώς μόνο το κράτος.. συνώνυμο της δύναμης.. μπορεί να επιβάλει το δίκαιο.. και η αυτοδικία;.. δικαιολογείται από την αδικία του "δικαίου";.. και τελικά σε μια διχογνωμία.. ποιος έχει δίκιο;.. αυτός που μπορεί να το επιβάλει.. ή αυτός που μπορεί λογικά να το υπερασπιστεί;..
μια μορφή επιτυχίας ενός βιβλίου για μένα.. είναι ένα μέρος του μυαλού μου.. κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης.. υποσυνείδητα.. να ζει μέσα στη υπόθεση.. ένα άλλο μέρος.. να παίρνει αφορμές για σκέψη.. και τελικά.. όταν τελειώνει.. να μου αφήνει ένα καινό.. "και τώρα τι;".. μέχρι την αρχή του επόμενου.. το τελευταίο θα το ξέρω όταν τελειώσω την ανάγνωση.. και μιά που κάπου θα κατέληγα.. ας καταλήξω εκεί που δε θα κατέληγα αν δεν είχα διαβάσει το ποστ του γιάννη.. αλλά τώρα με γαργαλά και δε μπορώ να το αποφύγω..

Η παρουσίαση του βιβλίου ορίστηκε για τη Δευτέρα, 14 Δεκεμβρίου, μετά τις 7 στην αίθουσα ανταποκριτών ξένου τύπου, Ακαδημίας 23.

το έβαλα κι εγώ στο τέλος του συνάρτητου ποστ μου.. για να εξασφαλίσω ότι δε θα παραβρεθούν φυγόπονοι αναγνώστες.. :)

η μύκονος που δεν είδαμε..

την ίδια μέρα.. μέσα φλεβάρη.. μπήκαν στο μαγαζί δυό πελάτες.. που ενδιαφέρονταν για κουζίνα λάκα γυαλιστερή.. ότι πιό ακριβό υπήρχε τότε..
ο ένας λιγομίλητος και διαβασμένος.. ήλθε με τελικό σχέδιο διαβασμένος.. σε μισή ώρα του έβγαλα τιμή.. για την απόλυτα ακριβότερη που είχαμε τότε.. μια ιταλική.. ήταν και μεγάλη κουζίνα.. συμφωνήσαμε την τιμή.. του ζήτησα τα μισά προκαταβολή.. και του είπα ότι θέλουμε ένα με δύο μήνες.. μου έδωσε τα δύο τρίτα.. και με παρακάλεσε να του την παραδώσω μετά από τέσσερις μήνες που θα είναι έτοιμη η οικοδομή να την δεχτεί.. έφυγε.. και δεν ξαναπήρε τηλέφωνο για τρεισήμισι μήνες.. για να δηλώσει έτοιμος. και έτσι μπήκε η κουζίνα χωρίς κανένα πρόβλημα.. δέκα μέρες νωρίτερα του συμφωνηθέντος..
η άλλη.. κυρία.. συμπαθέστατη.. κι αυτή ήξερε τι ήθελε.. μια πιό μικρή κουζίνα.. αλλά με πάσο. με λάκα αντι για πλακάκια.. με δεύτερη σειρά με κλειδαριές στα κρεμαστά. αλλά λίγο πιο φθηνα πορτάκια.. κυπριακά που τα έκανε εισαγωγή κάποιος συνεργάτης.. έβγαλα τιμή.. μου έδωσε επί το που τα μισά.. και ζήτησε να έχει τοποθετηθεί στη μύκονο.. μέχρι την πρώτη αυγούστου.. που θα έμπαινε ο ενοικιαστής.. έκανα την παραγγελία τις πόρτες.. και περίμενα.. με ενημέρωσαν ότι θα καθυστερήσει λίγο γιατί λοίπουν κάποια από το στοκ και τα περιμένουν από κύπρο.. και περίμενα.. και περίμενα.. μέχρι που ένα μήνα μετά με ενημέρωσαν ότι διέκοψαν βιαίως τη συνεργασία με τον κύπριο.. κι έπρεπε να βρούμε άλλο τρόπο.. ο συνεργάτης μου επειδή είχε μεγάλο στοκ.. καί δε μπορούσε τα το διαθέσει με ελλείψεις.. αποφάσισε να παραγγείλει το εργαλείο και να παράγει μόνος του τις ελλείψεις.. ένας επαναπατριστής είχε ανοίξει ένα εργοστάσιο. το μόνο τότε εν Ελλάδι. που μπορούσε να επιτύχει την ίδια ποιότητα λάκας.. και ξανά περίμενα.. είχαν περάσει τρις μήνες.. και έφτανε η ώρα να τα παραλάβω.. και ξαφνικά δεν απαντούσαν τα τηλέφωνα του λουστραδώρικου.. κάποια στιγμή έστειλα τον οδηγό για επιτόπια έρευνα.. και ναι.. ο επαναπατρισθείς.. μετά από ένα δις ακάλυπτες επιταγές.. το έκλεισε βράδυ και γύρισε στη νότιο αφρική.. κι εγώ έχασα όλα τα λακαριστά μου.. ε λέμε 2 μήνες έχουμε.. θα καταγράψουμε την απώλεια. έχουμε το εργαλείο. θα τα ξανά βγάλουμε.. και θα τα πάμε σε άλλο λακαδώρο.. όλα μαζί πλέον.. νομίζαμε.. ξαφνικά το MDF εξαφανίστηκε εντελώς από την αγορά.. λόγω κάποιων κερδοσκοπικών παιγνίων στη διεθνή αγορά.. πήραμε τους δρόμους.. και τα μαζέψαμε κομμάτι κομμάτι από όποιον ξέραμε και δεν ξέραμε.. μετά από 10 μέρες.. αμέτρητα τηλέφωνα και άλλα τόσα χιλιόμετρα.. τα μαζέψαμε.. τα επεξεργαστήκαμε. κι ένα μήνα πριν την D day.. τα πήγαμε στον νέο λακαδώρο.. και περιμέναμε.. κάπου τότε εμφανίστηκε και η κυρία.. δε χρειαζόταν να μάθει τη οδύσσεια της κουζίνας της.. μια και ακόμα μπορούσαμε να είμαστε εμπρόθεσμοι.. μας ενημέρωσε ότι υπήρχε ένας κυρ Τάδε.. ο μόνος μεταφορέας που μπορούσε να μα εξυπηρετήσει. γιατί το σπίτι ήταν μέσα στη μέση του οικισμού.. και πολύ μακρυά από αμαξιτό δρόμο.. κι αυτός είχε τα μέσα και τον κόσμο.. 5 μέρες πριν την D day.. έφτασε η ώρα να τα παραλάβουμε.. ξεκίνησε ο οδηγός και πήγε.. και τους βρήκε όλους πανικόβλητους να τα τρίβουν με διαλυτικά και με γυαλόχαρτα.. είχε ξεχάσει αυτός που έκανε το μείγμα για το τελευταίο χέρι να βάλει στεγνωτικό.. και η λάκα είχε παραμείνει σα ζαχαρούχο γάλα πάνω στα πορτάκια.. όλα τα άλλα ήταν έτοιμα και περίμεναν τις εξωτερικές επιφάνειες να προστεθούν για να φύγουν.. 3 μέρες πριν την D day.. παρασκευή βράδυ επιτέλους ΗΛΘΑΝ!!!!.. κανονίσαμε να έλθει ο μεταφορέας σάββατο πρωί κατά τι 5 να τα παραλάβει.. έκατσα όλο το βράδυ να τα μοντάρω και να τα αμπαλάρω.. ήλθε και ο οδηγός το πρωί και περιμέναμε.. και περιμέναμε.. δεν υπήρχαν και κινητά τότε.. κατά τις δέκα.. μας παίρνει η κυρία από τη μύκονο τρελαμένη.. ο κυρ Ταδε.. σε κάποιο γλέντι πυροβόλησε στον αέρα.. και μιά αδέσποτη χτύπησε την νύφη. και επί τόπου αυτοκτόνησε.. ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ;!!.. και αποκλείεται να προλάβουμε.. και τι να κάνει; και έχει πάρει προκαταβολή από τον άνθρωπο; και που να του βρει κατάλυμα πρώτη αυγούστου;.. την καθησύχασα όσο μπορούσα.. έπιασα τα τηλέφωνα να μαθω δρομολόγια πλοίων.. και έμαθα ότι σε 2 ώρες έφευγε πλοίο απο ραφίνα.. τα ρίξαμε άρον άρον στο δικόμας το φορτηγάκι.. και φτάσαμε στο λιμάνι στιγμές πριν σηκωθεί ο καταπέλτης.. μπήκαμε τελευταίοι με τη μούρη και φύγαμε.. το καράβι ήταν του κουτιού.. και για μερικές ώρες ξεφορτωθήκαμε το άγχος. ΄φάγαμε είπιαμε πολλούς καφέδες.. ψώνισα και μερικά ρούχα.. είχα να πάω σπίτι 2 μέρες.. και δε προλάβαινα να πάω να πάρω ούτε δεύτερο εσώρουχο.. νυχτώνονταν φτάσαμε στο νησί.. περικυκλώσαμε τον οικισμό.. παρκάραμε μπροστά σε ένα γεφυράκι.. μας πήγαν στο σπίτι.. και εκεί διαπιστώσαμε ότι δεν είχαν καθόλου προετοιμάσει το χώρο.. δεν είχε έλθει ο μάστορας να ξηλώσει την παλιά κουζίνα.. έτσι μπήκαμε σε ένα καταστροφικό ντελίριο. για να προλάβουμε πριν την κηνή ησυχία.. και αργά το βράδυ αρχίσαμε να ξεφορτώνουμε και να τα κουβαλάμε με τα πόδια.. στροφές εκκλησάκια ξανά στροφές. μέχρι να τελειώσουμε σχεδόν μάθαμε τη διαδρομή.. κατά τις 2 ο οδηγός κατέρρευσε. εγώ συνέχισα και μέχρι τις 4 ήχα τελειώσει.. ξάπλωσα λίγο σε ένα ράντζο.. και κατά τις έξι.. κυριακή πρωί.. 1 μέρα πριν την D day!!!.. τον ξύπνησα να αρχίσουμε.. δουλέψαμε μανιωδώς και το βράδυ είχαμε καταφέρει να τα στήσουμε ΟΛΑ.. μαζέψαμε εργαλεία και περισύματα.. τα κουβαλήσαμε πάλι δρομάκι παραδρομάκι.. και οκτώ η ώρα ήμασταν πάλι στο καράβι.. δευτερόλεπτα πριν σηκωθεί ο καταπέλτης.. δευτέρα πρωί είχαμε άλλη κουζίνα να κάνουμε.. η κυρία ήταν κατενθουσιασμένη.. εμείς πληρωθήκαμε.. ο πελάτης μπήκε κανονικά τη δευτέρα το πρωί.. ίσως να έκανε λίγο κεφάλι με τη φρέσκια λάκα.. χωρίς περαιτέρω χρέωση.. αλλά εμείς τη μύκονο δεν την είδαμε..

γεννέθλιααααα

η ζωή για άλλους είναι ορθοπλαγιά.. και γι άλλους ραπέλ..

έλεγε ένας συνορηβάτης..

είδα το νουμεράκι στο προφίλ ήδη να αλλάζει..

και ναι φέτος το πεταλούδι μας μου έκανε γλυκό!!!

και έτσι για μια φορά δε θα έχω μόνο ζωγραφιστή τούρτα..

μου έβαλε και κεράκι και το έσβησα στη δουλειά..

μήπως δε προκάμω..

χρόνια μου πολλά και καλά λοιπόν..

να με χαίρεστε και να σας χαίρομαι..

το πηρα ΤΟ ΠΗΡΑ!!!!

το πήρα το πήρα
το βιβλίο του γιάννη μας..

πήγα να το παραγγείλω εδώ
αλλά βιαζόμουν
έτσι πήρα τηλέφωνο και πήγα εδώ και
το πήρα
έτσι σε καμιά εβδομάδα θα σας έχω και κριτική..

ο γιάννης μας εκδίδεται!!

από το αγαπημένο ανέκφραστο φίλο μας γιάννη πέτσα.. περισσότερα την άλλη εβδομάδα με λεπτομέρειες και κριτική στο σχετικό παραπαίδι μου..

επι τη ευκαιρία να δήλωσω ότι μια και δε με έφταναν τα 5 μπλόνγζζ.. και χρόνο δεν είχα.. και λεπτά δεν είχα.. είπα δεν κάνω κι ενα έκτο;.. προέκηψε απο τη ανάγκη να ξεφουρνίζω ότι μου κατέβει όποτε μου κατέβει.. χωρίς να περιμένω ότι κάποιος θα το διαβάσει.. θα μου πείς.. αυτό δεν ισχύει για όλα τα μπλονγκζζζζ;;; ε ναι αλλά εγώ θέλω να με διαβάζουν.. και να σχολιάζουν.. στα υπόλοιπα.. :):)
και ιδού.. τα σπασμένα πλακάκια μου..

ηρώ.. the puppet

iro the puppy
Ανέβηκε από koulpa2. - Δείτε αστεία βίντεο με ζώα.



.. το καλοκαίρι οι γονείς μου βρήκαν την ευκαιρία για λίγο έξτρα γυμναστική.. βρίσκονταν κάθε πρωί κατά τις 6:30 στην παραλία.. όπου η μητέρα μου έκανε μιάμιση ώρα μπάνιο.. και ο πατέρας μου μισή ώρα μπάνιο.. και μιά ώρα περπάτημα.. μέχρι τις 8 που ανέβαινε λίγο λίγο ο ήλιος.. και έρχονταν οι πρώτοι πρωινοί κολυμβητές.. κάποιο πρωί γινόταν ένας σκυλοκαβγάς μεταξύ των αδέσποτων.. και ένα κουταβάκι ζήτησε προστασία δίπλα στον πατέρα μου.. τον ακολούθησε σε όλη τη βόλτα.. και όταν άνοιξαν την πίσω πόρτα του αυτοκινήτου να ακουμπήσουν την προίκα τους.. το μικρούλι μπήκε μέσα και εγκαταστάθηκε στο πατάκι κουνώντας την ουρά του.. έτσι τους υιοθέτησε.. επισκέφτηκε το γιατρό για τα αναγκαία.. έλαβε το όνομα ηρώ από τον πατέρα μου.. και διπλασιάστηκε σε μέγεθος μέχρι να καταφέρω να την βιντεοσκοπήσω.. έκανε λάκκους γύρω γύρω.. τράβηξε τραπεζομάντιλα.. εξαφάνισε κάθε παπούτσι και παντόφλα.. ως όφειλε ως κουταβάκι.. και γενικά περνάει καλά.. και το αυτό επιθυμεί και για εσάς.. :):)

2-2=4;;;

http://shatterthefog.blogspot.com/2007/06/plastic-coated-planet.html

..ε; από ποιά νοητική ηλικία και μετά το θεωρείς αδύνατον;.. κι όμως οι επικρατούσες οικονομικές θεωρίες αυτό πρεσβεύουν ουσιαστικά..
..έχεις ένα κλειστό σύστημα.. αφαιρείς συνεχώς φυσικούς πόρους.. και στηρίζεσαι για τη λειτουργία του στην αύξηση της αφαίρεσης.. και δημιουργείς κέρδος..
..έχεις ας πούμε ένα σπίτι.. με 10 κατοίκους.. έχει αποθηκευτικούς χώρους για προμήθειες 1000 λίτρα.. και μπορεί να απορροφήσει απορρίμματα 1 λίτρου την εβδομάδα.. κάθε κάτοικος καταναλώνει 5 λίτρα τη μέρα.. και απορρίπτει 2.. κάθε εβδομάδα.. αντίθετα από τα τηλεπαιχνίδια..μπαίνει ένας νέος ένοικος.. σε πόσες εβδομάδες θα χρειαστεί να αρχίσουν να τρώνε τα απορρίμματα.. και ο ένας τον άλλο;..

ο αντίλογος είναι ότι δεν είναι κλειστό το σύστημα.. έχουμε δυστυχήματα.. πολέμους.. ασθένειες.. για τον έλεγχο του πληθυσμού.. ναι αλλά μπορεί το ίδιο σύστημα να προσπαθεί να περιορίσει αυτά τα κακά.. και να τα έχει συγχρόνως ανάγκη για την αυτορύθμισή του;..
το πατήρ πάντων πόλεμος τελικά δεν έχει ξεπεραστεί.. και ανάθεμα στον Ιπποκράτη. και ζήτω στο χένρι φορντ..

νομίζω ότι τελικά ο μόνος εχθρός μας είμαστε εμείς.. και μια και παγκοσμιοποιηθήκαμε οικονομικά.. καλό είναι να παγκοσμιοποιηθούμε και στα βασικά.. να μαζευτούμε να οργανωθούμε.. να αποφασίσουμε..

θα δώσουμε κάποια βάση στην παιδεία και την απόρριψη.. δογμάτων.. δοξασιών.. φονταμενταλισμών.. εθνικιστικών εξάρσεων.. ή θα αφήσουμε τον πόλεμο.. την τρομοκρατία.. την πείνα.. να περιορίσουν την πληθυσμιακή αύξηση;

θα ελέγξουμε τις γεννήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο ή θα περιμένουμε κάποιο σεισμό λιμό καταποντισμό πόλεμο;

μπορούμε να ελέγξουμε την εκμετάλλευση φυσικών πόρων και ενέργειας. ή θα περιμένουμε να τελειώσουν και να μιλήσουν τα εξάσφαιρα;..

μπορούμε να ελέγξουμε την παραγωγή απορριμάτων και λυμάτων ή θα περιμένουμε να γίνει ακατάλληλος για ζωή ο πλανήτης και να λυθεί μόνο του το πρόβλημα του υπερπληθυσμού;

να απαντήσω εγώ γιατί σας βλέπω σκεπτικούς..
όχι..

αν και λογικά μου φαίνονται τα ανωτέρω.. θα χαιρόμουν αν κάποιος με έπειθε περί του αντιθέτου.. αλλά δε βλέπω πως.. απλή αριθμητική της πρώτης δημοτικού είναι..
οπότε όχι..

ας κάνουμε ότι μπορούμε να βελτιώσουμε όσο μπορούμε την καθημερινότητά μας στη γειτονιά μας μέχρι κάτι από τα ανωτέρω μας το χαλάσει.. :):)

μπα; 100;

όχι όχι ευρώ..

0-100 σε δύο και κάτι;

ούτε χιλιόμετρα ανα ώρα..

100 ποστ σε δύο και κάτι χρόνια!!!

ε δε σκοτώθηκα στη δουλειά..

καλά είναι.. καλά περνώ..

το αυτό επιθυμώ και για εσάς..

καλή μας συνέχεια :):)

αγαπητέ γιώργο..

αγαπητέ γιώργο..

..χαίρομαι κατ' αρχήν που μεγάλωσες πια.. και αναβαθμίστικες από γιωργάκης σε γίωργο.. ο πρωκάτοχός σου ούτε αυτό κατάφερε.. κι αυτό από μόνο του είναι μια συμαντική νίκαη κατά τη γνώμη μου.. να ξεκαθαρίσω από την αρχή ότι μια φορά ψήφισα μεγάλο κόμα.. την πρωτη φορά του κινέζου.. ήμουν μικρός και με έχω δικιολογήσει.. έτσι δεν βοήθησα στην εκλογή σου.. τουναντίον.. αποπήρα.. έως και έβρισα καπιλικότατα όσους σε ψήφισαν.. αλλά δε μπορώ να κρίψω το ΟΥΦ της ανακούφισης που τουλάχιστον τελείωσε αυτή η μαυρογκρί περίοδος..

δε θα σε ενοχλούσα.. αλλά μια και ανέφερες εσύ πρώτος την "συμμετοχή".. είπα να μην γκρινιάζω μόνο.. μα να ζητήσω κι εγώ αυτά που θα ήθελα να δω.. τα οποία βέβαια αν τα πραγματοποιήσεις.. εγώ θα σε ψηφίσω.. αλλά μάλον κανείς άλλος..

για αρχή.. και είναι αρχή.. θα ζητήσω κάτι για την παιδία.. όχι κάτι σοβαρό.. ΚΛΗΣΕ τα σχολεία.. αν είναι να παραμήνουν ως έχουν.. δε χρησιμεύουν παρά σαν πάρκινγκ παιδιών.. μπορει να επιτευχθεί αυτό με λιγότερα έξωδα.. τα παιδιά πρέπει να είναι χαρούμενα να παίζουν και να κινούνται.. για να αναπτυχθούν σωματικά και πνευματικά.. και να μη καταλήξουν κατιφείς συμπλεγματικοί ενήλικοι.. καταλαβαίνουν περισσότερα πριν επιρεαστούν από τις φιλοδοξίες των γωνιών τους και ενοχικές θρησκευτικές κατηχίσεις.. είναι σημαντικό να αναλαμβάνουν εργασίες κατά μόνας και σε ομάδες.. και να μαθαίνουν ότι χρηάζεται ερευνόντας.. να αρχίζουν να ημιαπασχολούνται και να ασφαλίζονται από νεαρή ηλικία.. και όσοι το έχουν μεράκι.. να σπουδάζουν με χαλαρόυς ρυθμούς.. έχει περάσει μιά γεννιά από τότε που οφέλησε οικονομικά η απόκτηση πτυχίου.. το προδόκιμο έχει αυξηθεί.. καλήτερα όλοι να κάνουν χειρονακτικές δουλειές μέχρι τα 40-45.. και να καταλίγουν σε πιό ελαφρές και υπέυθυνες θεσεις προοδευτικά.. θα βελτίωνε και την υγεία του γενικού πληθισμού..

..για την υγεία μπορώ να μιλήσω εντελώς μηχανιστικά.. μια και θεωρώ την ιατρική πολύ παρεμβατική για μένα.. αλλά την χρηάζομαι γι αυτούς που αγαπώ.. και τους θέλω γύρω μου όσο πιό πολύ και όσο πιό υγειείς γίνεται..
οι σχολές παράγουν περισσότερους γιατρούς και παραιατρικούς από όσους χρηαζόμαστε.. μιά εκπαίδευση και μια καθοδήγηση κατά τα φυτιτικά τους χρόνια ως προς τον σκοπό της ιατρικής θα βοηθούσε.. καθώς και ο παραδειγατισμός από άμεση καταδίκη αυτών που μετατρέπουν την υγεία σε παζάρι..

..για τη δικαιωσίνη τι να πω.. έχει πληγεί σοβαρά από τα σκάνδαλα των τελευταίων χρόνων.. αλλά και από τη γκρίζα νομοθεσία που εξυπηρετεί την ερμηνία κατά τα συμφέροντα του πλιοδότη.. από την άλλη δε γίνεται να κάνει χρόνια να δικαστεί μια υπόθεση.. πρέπει να διάζεται και τα τελειώνει στο χρόνο που απαιτήται για την εξέτασή της.. οι καθυστερήσεις εκτώς των άλλων ευνοούν και τα αγειρέματα..

..για τη δημόσια τάξη και τα σώματα ασφαλίας.. μού άρεσε το "προστασίας του πολίτη".. αρκεί να ισχύει.. γιατί μέχρι τώρα το αισθανόμαστε ακριβώς αντίθετα.. μιά καλήτερη επιλογή των κατάλληλων για τη δουλειά δε θα έβλαπτε.. αλλά πάλι στην παιδία γυρνάμαι..

..για τη δημόσια δηοίκηση.. πρέπει να αναθεωρηθεί κάθετα και οριζόντια.. να οριστούν πιές διαδικασίες είναι χρήσιμες.. και ποιές υπάρχουν μόνο για να ταλεπορούν πολίτες και υπαλληλους.. τα ΚΕΚ είναι μια καλή βάση.. πρέπει επίσεις να ανεξαρτητοποιηθεί από κόματα και να μπει στον αυτόματο πιλότο.. με τόσους δημόσιους υπαλλήλους.. θα έπρεπε να μας τα στέλνουν στο σπίτι τα έγγραφα που χρηάζονται.. ακόμα καλήτερα να μην μας απασχολούν.. να τα βρίσκουν μόνοι τους..

..για την άμηνα.. ε καλό είναι να μην την χρηαζόμαστε.. αλλά μια και δεν είναι αυτό ευικτό.. καλή είναι η λύση των μισθοφόρων.. αλλά χρηάζεται και συμβολή όλων στα δύσκολα.. άντί της θυτίας θα πρότινα μια ετίσια επαφή για επικαιροποίηση της εκπαίδευσης.. αξιολόγηση της φυσικής κατάστασης.. και κατα περίπτωση επίλυση των προβλημάτων και των ελήψεων του καθενός μας..

..για την οικονομία.. ε το βασικό είναι να ελέγχονται τα έξοδα.. το κέρδος γίνεται στην αγορά όχι στην πώληση.. έτσι το δύσκολο είναι να μην ξοδεύονται τα ποσά σε μίζες και ρεμούλες.. στην ελεύθερη αγορά μια μικρή ομάδα μπορεί να γκρεμίσει και να χτοίσει την ελλάδα.. το δύσκολο είναι να βρείς αυτή την ομάδα.. να παρακολουθεί και να ξέρει τι χρηάζεται για να γίνει το κάθε έργο.. και να έχει δεδομένο προυπολογισμό χρονοδιάγραμμα και ποιοτικά χαρακτηριστικά.. στην αρχαία αθήνα όταν ο εργολάβος αν δε παρέδιδε κατά τα συμφωνιθέντα.. στην καλήτερη φυλακιζόταν και δημευόταν η περιουσία του.. δεν είναι κακή ιδέα γενικά.. αν έχεις ένα στιχημα να κερδίσεις είναι αυτό.. πρώτα να πίσεις ότι τα χρήματα πιάνουν τόπο.. και μετά να τα ζητήσεις.. να σημειώσω εδώ.. ο πατέρας σου είναι ο βασικός υπεύθυνος της κατάντιας μας.. μας ανέβασε το βιοτικό μας επίπαιδο.. χωρίς να βρεί τρόπο να ανεβάσει το πολιτιστικό και το οικονομικό.. σα να μας κέρασε μερικές φορές ψάρια αντί να μας μάθει να ψαρεύουμε..

..θα σου έλεγα και για τη θρησκία.. αλλά αυτό δε θα το τολμήσω.. έχω γνωρίσει στη ζωή μου 2-3 χρηστιανούς.. και 2-3 κομουνιστές.. δε ταιριάζει στο χαρακτήρα του ανθρώπου φαίνεται.. δεν καταλαβάινω πως προέκιψε η εκκλησιαστική περιουσία.. ούτε γιατί συντηρήται.. αλλά είναι επικίνδυνο να προκαλείς τους κατα φαντασίαν χρηστιανούς..

αυτά τα λίγα για αρχή καταθέτω σαν συμετοχή.. μα και μόνο λίγα σκάνδαλα να τιμορήσεις πραγματικά.. μπορεί και να μην έχουμε την ντόρα σε δυό χρόνια..

να περιμένω απάντηση; ή θα μιλήσεις με τα έργα σου;

bazaar δρόμων ζωής

είχα μια έμπνευση να δω τα σπαμ στο yahoo.. είχα μήνες να το κάνω.. και βρήκα ένα mail από την φίλτατη έστω κι εκ του μακρόθεν Τίνα Σταύρου κατά bloger magica de spel.. για το παζάρι των δρόμων ζωής.. πρόπερσι είχα καταφέρει να πάω να κάτσω κάποιες ώρες στο τμήμα των βιβλίων.. πέρσι δε τα κατάφερα.. και φέτος δεν βλέπω φως.. αλλά τουλάχιστον να ενημερώσω τους 2-3 που έρχονται.. θα βάλω και το μπανεράκι.. και στα παρατημένα μου τέκνα μπας και μπει κάποια χαμένη αναζήτηση.. :):)

αντιγράφω:







Αγαπητοί φίλοι,

Κάθε χρόνο, μας δίνετε την ουσιαστική σας στήριξη, προβάλλοντας το bazaar των Δρόμων ζωής μέσα από τα blog σας ή τους δικτυακούς σας τόπους. Την ίδια βοήθεια και στήριξη θα σας ζητήσουμε και φέτος, που την έχουμε περισσότερο ανάγκη από κάθε άλλη φορά.

Στα λινκ που ακολουθούν θα βρείτε το μπανεράκι του φετινού μπαζάρ σε 3 διαφορετικά μεγέθη. Θα ήταν μεγάλη βοήθεια για μας να το αναρτήσετε στο μπλογκ σας δίνοντάς μας έτσι την ευκαιρία να προσελκύσουμε περισσότερους εθελοντές.

http://www.dromoi-zois.gr/images/bazaar/bazaar_2009_120.jpg
http://www.dromoi-zois.gr/images/bazaar/bazaar_2009_170.jpg
http://www.dromoi-zois.gr/images/bazaar/bazaar_2009_500.jpg
Αν μπορούσατε να βάλετε κι ένα λινκ που να οδηγεί στο μπλογκ του μπαζάρ, θα σας είμαστε ευγνώμονες.

Συνημμένους θα βρείτε και κάποιους κώδικες που ελπίζουμε να σας διευκολύνουν.


Σας ευχαριστούμε θερμά για την υποστήριξη,

Φιλικά,

ΔΡΟΜΟΙ ΖΩΗΣ
Υποστήριξη κοινωνικά αποκλεισμένων
παιδιών και οικογενειών
Γαργηττίων 12 Γκάζι
Τηλ.
http://www.dromoi-zois.gr/

Τίνα Σταύρου
Υπεύθυνη Δημοσίων σχέσεων
e-mail : http://us.mc397.mail.yahoo.com/mc/compose?to=pr@dromoi-zois.gr
τηλ : (εσωτ. 112)
κιν. 6947999021

α ρε τύχη..

.. όταν είπα να μου κλήσεις το μάτι.. δεν εννοούσα αυτό.. λακονίζειν εστί φιλοσοφείν σου λέει μετά.. άντε να πεις πως δεν είσαι καραγκιόζης μετά.. το χάσαμε πάλι το κορμί πατριώτηηηη.. δηλαδή περί χαμένου κορμιού επρόκειτο.. αλλά να.. η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.. έχουμε θάψει ήδη την χαρά την ευτυχία την νίκη.. πάει το γουρουνάκι κουμπαράς.. να δούμε τι θα κάνει το μολύβι κουδουνίστρα. εεεε σβήστρα ήθελα να πω.. 100 μέρες (όχι του βοκάκιου λέμε).. θα περάσουν.. εγώ ένα λεπτό δεν αντέχω πλέων να κρατήσω την ανάσα μου.. μόνος του ο κενός (GAP) συμπαθής μου είναι.. αλλά κάνει κακές παρέες το παιδί.. και το ακόμα χειρότερο.. χωρίς τις κακές παρέες κανένας δε θα τον ψήφιζε.. οπότε. ΕΜΠ.. (Εσφαλες Μ@λ@κ@ Πλήρωνε)..

απολύστε τους..

κατέβαινα πριν λίγο καιρό χαμένος σε κάτι δρομάκια στο τέρμα πατησίων.. και έπεσα σε ένα σχολειό που είχα βάλει τζάμια.. τον καιρό που έκανα τον τζαμά.. και άρχισα να σκέπτομαι ότι πολύ συχνά πέφτω πάνω σε οικοδομές που έχω βάψει ως μπογιατζής.. που έχω κάνει κάποια σιδηροκατασκευή.. που έχω κάνει κουζίνες ντουλάπες πόρτες.. ακόμα και σαν τυπογράφος/γραφίστας.. που τα αποτελέσματα της δουλειάς μου έχουν καταλήξει προ πολλού στη χωματερή. όλο και σε κάποιο παλιό πελάτη πέφτω.. τρία χρόνια στο λύκειο με δουλειές ημιαπασχόλησης.. και άλλα εικοσιεπτά.. υπεραπασχόλησης ούτε και μπορώ να υπολογίσω τι έχει περάσει από τα χέρια μου.. και αν σε κάποια δουλειά.. αισθανόμουν μη παραγωγικός.. αποχωρούσα πριν ακόμα το σκεφτούν οι εργοδότες μου..
τις λίγες.. ελάχιστες φορές που ο μισθός μου ήταν ανεξάρτητος από την παραγωγικότητά μου..
..η μεταπολίτευση έπιασε δουλειά κάνα δυο χρόνια πριν από μένα.. ποιο είναι το αποτέλεσμα της εργασίας του ευρύτερου δημόσιου τομέα και της διοίκησης σε αυτό το χρονικό διάστημα;.. και γιατί εγώ μονίμως τα φέρνω βόλτα στριμογμένα.. αυτοί έχουν κάνει περιουσίες;.. ποιος εκμεταλλεύεται την εργασία μου;.. και γιατί τους αφήνω;..

απολύσετε τους!!.. δε μπορώ μόνος μου..

..παιδεύουσι τέκνα..

ΠΡΟΣΟΧΗ! ΟΙ ΟΡΘΟΓΡΆΦΟΙ ΝΑ ΠΑΝΕ ΣΤΗ ΔΕΞΙΑ ΠΆΝΩ ΓΩΝΙΑ ΤΗΣ ΟΘΩΝΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΤΗΣΟΥΝ ΤΟ ΑΣΠΡΟ Χ ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΤΕΤΡΑΓΩΝΑΚΙ
ΤΩΡΑ

με την όποια επικαιρότητα.. λύσαμε τις διαφορές μας στις μπουρμπουλήθρες μου.. κι αν δήτε πριν και πιό πριν και ακόμα πιο πριν.. δεν την λες και επίκαρη..

να δηλώσω ότι..

στο παραμελημένο μου μαγέρικο.. παραμένει αναρτημένη μια πατατοσαλάτα εκτεθημένη στα στιχεία της φύσης.. μέχρι κάποιος να δηλώσει ευθαρσώς ότι την είδε..

στη βιβλιοθήκη απ'όξω.. ανάρτησα στο μανταλακι.. ένα βιβλίο.. που σε λίγο θα μαυρίσει απ'το καυσαέριο.. αλλά δε το αλλάζω αν δε το δει κάποιος..

χθες το βράδυ.. δε με πήρε ο ύπνος σαν κούτσουρο.. και ξανασηκώθηκα για ένα τσιγάρο.. και λίγο γάλα.. ε άνοιξα και το laptop.. άνοιξα τα mail.. και βρέθηκα με μια νέα διεύθυνση.. www.koulpa.com .. που δεν ξέρω ακόμα τι θα την κάνω.. μη μπήτε στο κόπο.. έγραψα δυο βλακείες.. γιατί δε μου άρεσε το underconstruction..

ίσως το συνδέσω με το ξυλουργικό μου.. που κάποιοι το επισκεύτικαν και παράπονο δεν έχω..

και μετά τις σύντομες διαφιμίσεις.. ακολούθεί πρόγραμμα κατάλληλο.. με απαρέτητη τη γωνική συνένεση..

..θυμάμαι που έβλεπα κάποια μεγαλήτερα παιδιά.. να ανεβαίνουν ασθμένοντα την ανηφορίτσα δίπλα στο σπίτι μας.. φορτωμένα με τεράστιες σάκες.. και για κάποιο απροσδιόριστο λόγο τα ζήλεψα.. ρώτησα την μητέρα μου.. "εγώ ΠΟΤΕ θα παω σχολείο;".. "περίμενε.. σε δυο χρόνια.. θα μεγαλώσεις και θα πάς κι εσύ.." μου απάντησε.. τώρα τα δυο χρόνια είναι μιά στιγμή.. μα στα τέσσερα είναι η μισή σου ζωή..

..αλλά είχα φάινεται στο γωννίδιο μου την υπομονή.. και δε ξαναρώτησα κάν.. για το σχολείο.. ρωτούσα όμως καταιγιστικά.. επί παντώς επιστητου.. ή μη.. έμαθα να διαβάζω.. ρωτόντας "τι λεει εδω;" "τι λέει εκει;".. στα μεγάλα των εφημερίδων.. εντάξη όπως θα ξέρετε αυτό δεν έκανε καλό στη σχέση μου με την ορθογραφία.. αλλά τι να κάνουμε.. καλά πέρναγα.. ήμουν και μινιόν και χαριτομένος.. περιστιχισμένος μόνο από μεγάλους.. η μασκότ της παρέας..

..ποσο γρήγορα πέρασαν τα δυο χρόνια;.. που να δεις ο ένας χρόνος.. συμβούλια επι συμβουλίων.. αναζητήσεις επι αναζητήσεων.. για το που θα πάει το παιδί νηπιαγωγείο..

..και βρέθηκε το βέλτιστο.. και πήγαμε να το δουμε.. ωραίο ήταν.. ένα παλιό σπιτάκι με τρία δωμάτια στο βάθος μιας τεράστιας αυλής.. που βαριώσουν να τη διασχίσεις.. η κίνηση μπηκε αργότερα στη ζωή μου..

..έπαψα βιαίως να είμαι η μασκότ της παρέας.. ήμουν πια ανάμεσα σε ένα σωρό χαριτομένα παιδάκια.. πλήν αδιάφορα και ηλίθεια.. σχετικά με τις προηγούμενες παρέες μου..

..δε το πήρα βαριά.. κρατούσε λίγες ώρες της ημέρας.. δε πίστευα ότι "ήταν για το καλλό μου".. όπως επέμεναν οι γύρω μου.. αλλά δεν ήθελα και να τους κακοκαρδίσω.. μου έμενε η υπόλοιπη μέρα.. για τις προσφιλέις μου δραστηριώτητες..

..τέλειωσε το νηπιαγωγίο σχετικά γρήγορα.. είχα και την τύχη να περάσω όλες τις παιδικές ασθένιες μαζεμένες.. και ημορίτιδα.. οπότε το μισό χρόνο τον πέρασα στα αγαπημένο μου κρεβάτι διαβάζοντας και ζωγραφίζοντας..

..και πέρασαν λοιπόν δυο χρόνια (με κυνηγά αυτή η έκφραση τελευταίως;).. και ήλθε η ώρα να έλθω σε επαφή με το εκπαιδευτικό συστημα.. πρώτη δημοτικού.. απέκτησα κι εγώ μια σάκα τεράστια.. ήμουν και μικροκαμομένος.. (αυτό δεν άργισε να αλλάξει..).. πι πι το παπι.. να ένα τοπι.. κι άλλες αειδιές.. ογδόντα ενενήντα παιδάκια σε τριπλές σειρές σε μια αίθουσα.. ο λόγος δεν έπιπτε συχνά.. οπότε έπιπτε ράβδος.. στους άλλους εγώ ποτέ δε το κατάλαβα γιατί να κάτσεις να τις φάς.. θέλαν να μάθω κάποια άχριστα πράγματα.. την αλφάβητο.. την προπαίδια.. παπαπα.. και περνούσε βαρετά ο καιρός.. τις ώρες του σχολείου.. μετά καλά περνούσα..

..άρχισα μαθήματα γαλλικά.. εκεί έμαθα ορθογραφία.. αλλά δε μου χρηάστηκε ποτέ.. και πιάνο.. κλασική παιδία.. μόνο το μπαλέτο μου γλήτωσε..

..ώσπου ήλθε ο επιθεωρητής στο σχολείο.. εγώ κακομαθημένος ον.. δε μπόρεσα να κλήσω το τεράστιο στώμα μου.. ίρων και επιλήσμον.. βάλθηκα να απαντήσω σε όλες τις ερωτήσεις του.. και τις πλέον άσχετες με την διδακταία ήλη.. και να παραδεκτώ αυτάρεσκα ότι τα έμαθα ρωτόντας δεξια αριστερά.. η καλή μου η δασκάλα.. που είχε και βλέψεις διευθυντικές.. και ήταν και καθεστοτική εν μέχω δικτακτορίας.. θεώρησε.. όχι άδικα.. ότι υποβάθμισα την συμβολή της στην εκπαίδευσή μου.. από εκείνη την μέρα.. μπήκε η κίνηση στη ζωή μου.. έτρεχα για να μη με προλάβη και με δήρει.. έτσι τελικά.. μια και δεν ήταν και αθλητικός τύπος.. με έβγαζε κάθε μέρα έξω.. να μη βλέπει την αντιπαθητική μου φάτσα..

..και πέρνούσα πιά ακόμα καλήτερα στο άδιο προάυλιο.. αλλά δυστυχώς έυτασαν τα νέα στα αυτιά της μητέρας μου.. και ήλθε να μάθει τι συνέβει.. ήξερε ότι ήμουν πολύ σοβαρός για να κάνω αταξίες.. και ήξερα πολύ περισσότερα από αυτά που διδασκόμασταν.. οπότε δε μπορούσε να φανταστεί.. ότι μια κυρία 50 ετών παρεξηγήθηκε διοτι δε πήρε επιβεβαίωση της δουλειάς της απο ένα εξάχρονο.. μια και έμαθε ότι δεν υπάρχει λύση.. αποφασίστηκε ότι καλό θα ήταν να αλλάξω σχολείο.. άντε πάλι διαβουλέυσεις συζητήσεις έρευνες..

..όσο ήμουν στο νηπιαγωγίο.. η μητέρα μου είχε αναπτήξει φιλικές σχέσεις με την ιδιωκτήτρια.. που έμενε και σχετικά κοντά μας.. και είχε και δημοτικό.. ιδιοτικό.. έτσι και το πρωτίμησε..
..μπήκα λοιπόν στην ιδιωτική εκπαίδευση.. δευτέρα δημοτικού.. σε γνωστό χώρο.. η αυλή μικρινε λίγο.. η ήλη το ίδιο βαρετή.. η σχέση με τη δασκάλα απήρως καλητερη.. αλλά άρχισε να μου φάινεται ότι οι χαμένες ώρες του σχολείου δεν δικιολογούντω πια τόσο έυκολα.. σαν χάρη στους άλλους..

..ήμουν κάποιες ώρες της μέρας.. με παρέα που δεν είχα επιλέξει.. και τίποτα νέο να μάθω.. το να το αντιμετωπίσω σαν εργασία.. όπως μου πρώτιναν οι δικοί μου.. δεν με έπιθε.. αντί να πληρώνομαι.. πληρώναν κι από πάνω..

..μέχρι να τελειώσει η δευτέρα δημοτικού.. είχε γίνει εμφανές σε εμένα.. ότι δεν είχα κανένα λόγο να ζηλεύω τα μεγαλητερα παιδιά.. και να περιμένω.. και στην ιδιοκτήτρια.. ότι δε θα κατάφερνε να ξεπεράσει την οικονομική κρίση ανέμακτα..

..το καλοκάιρι λοιπόν.. ενω εγώ ήμουν στην τρίπολη και διάβαζα αδιάκριτα παλιά σχολικά βιβλία.. που περίμενα τη σειρά τους για προσάναμα στη σόμπα της γιαγιάς μου.. το σχολείο μου συγχονεύτηκε με κάποιο άλλο.. και η τρίτη δημοτικού.. με βρήκε σε νέο κτήριο.. με νέους συμμαθητές.. με νέα δασκάλα.. και την ήλη την είχα υπερκαλήψη με τα καλοκαιρινά μου αναγνώσματα.. στα θετικά μαθήματα καλό μου έκανε.. στην ιστορία ήταν ολέθριο.. δήλωσα ευθαρχώς στη δασκάλα μου ότι η ιστορία καθόλου δε με πήθει.. και ότι δε μπορεί εμείς να έχουμε πάντα δίκιο και οι αντίπαλοι πάντα άδικο.. τη δε γραμματική τη θεώρησα άχρηστη.. μια και μια χαρά είχαμε μάθει να μιλάμε εμπιρικά.. και τι καλό μπορεί να φέρει η υπερανάλυση;.. αλλά δε μου κράτησε κακία.. μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη για τις χειροτεχνίες..

..μα και αυτή η επιχείρηση.. δεν πέρασε αλόβητη την οικονομική κρίση.. πάντα σε κρίση είμαστε.. έτσι το καλοκαίρι.. ενώ εγώ είχα φτάσει στα μαθήματα του γυμνασιου.. στα θεωρητικά.. ενώ ήμουν ακόμα στην πρώτη δημοτικού στα θεωρητικά.. κι αυτό το σχολίο συγχονεύτιηκε με κάποιο άλλο.. κι έτσι πάλι άλλο σχολείο.. άλλοι συμμαθητές άλλη δασκάλα.. κάθε χρόνο.. η ενσωμάτωση ήταν και πιο δύσκολη.. έβρισκα πια μια μικροκοινωνία κληστή.. και αν και η ενσωμάτωση δε με ενδιέφερε.. με ενοχλούσε η ανόρημη συμπεριφορά.. ανακάληψα ότι αργά η γρήγορα η σύγκρουση ήταν αναπόφευχτη.. καί μετά εκτονονόταν η πίεση.. και καθένας έπερνε τελικά τη θέση του στην ιεραρχία της αγέλης.. για να ξεμπερδέυω λοιπόν.. εντόπιζα απο τη συμπερφορά των άλλων τον πιό τσαμπουκά.. και προκαλούσα μια τεχνιτή σύγκρουση.. κι όλα έφτιαχναν.. στην τετάρτη δημοτικού ήταν η πρώτη φορά που έβαλα σε εφαρμογή αυτή τη στρατηγηκή.. και με βόλεψε για όλα τα χρόνια που χρηάστηκε να μπένω αναγκαστηκά σε ήδη τακτοποιημένες ομάδες.. σε μια απουσία λόγο τραυματισμού της δασκάλας μας.. έμαθα απο την αντικαταστάτριάτης.. νέα ωραία.. και καλή δρομαίας.. ότι δε μπορείς πάντα να την γλυτώνεις τρέχοντας.. και την χρήση των αντικίνήτρων.. και της πρόκλησης στη στρατηγική.. σε δημόσια διγωνία μας περί της χρησημότητας της γραμματικής.. πρώτα με απήλησε ότι αν δε την μάθω θα με πλακώσει στο ξύλο (αντικίνητρο).. και μετά ότι απλά δε μπορούσα να την μάθω (πρόκληση).. εγώ μικρός είμουν ενέδωσα.. για να σώσω όμως τα προσχήματα.. εξασφάλησα τη συμφωνία.. ότι αν την άλλη μέρα με εξέταζε και της απαντούσα σωστά σε όλα.. εγώ θα ξέχναγα την γραμματική.. κι αυτή θα ξέχναγε να με ξαναενοχλήσει.. πράγμα που έγινε..

συνεχίζεται(;)

9/11 (καθυστερημένα)

9/11.. αν δεν ήταν τόσοι οι νεκροί.. κι ακόμα χειρότερα για μένα οι συγγενείς τους.. θα μου φαινόταν λογοπαίγνιο.. και δε ξέρω κι αν κάποιος νους το είδε έτσι.. 911.. τηλέφωνο έκτακτης ανάγκης..

κατά τις απόκριες του 2001.. ήλθε μια παλιά πελάτισσα να παραγγείλει μια κουζίνα για το πατρικό της στην ανάφη.. μόνο στο χάρτη την είχα δει μέχρι τότε.. μιά μικρή κουζινούλα.. τίποτα θεαματικό.. συμφωνήσαμε να την συναρμολογήσουμε στο εξοχικό της στα προάστια.. και να μεταφερθεί ολόκληρη για να συμπιέσουμε το χρόνο της εκτός έδρας εργασίας..

ήλθαν τα πράγματα.. κι άρχισαν τα ανάποδα.. είχα τρία αυτοκίνητα τότε και κατάφερα να μήνω και με τα τρία.. έτσι τα πήγα τελικά με το ΙΧ του πατέρα μου.. τη συναρμολόγησα.. και περίμενα να με ειδοποιήσουν για τη μεταφορά για να πάω να την τοποθετήσω..

και περίμενα.. και περίμενα.. και περίμενα..

κάποια στιγμή τέλος αυγούστου.. απάντησαν σε ένα από τα εκατοντάδες τηλέφωνα.. για να μάθω ότι η κυρία αντιμετώπισε ένα σοβαρότατο πρόβλημα υγείας..

τέλος πάντων.. συμφωνήσαμε να συναντηθούμε 9/9 στο πειραιά και να πάμε με το σύζυγό της στην ανάφη να τελειώνουμε.. με τα πολλά φτάσαμε.. απογευματάκι στο νησί.. πήραμε ταξί νομίζω.. φτάσαμε στην κεντρική πάνω πλατεία.. και κατηφορίσαμε φορτωμένοι με το πόδι τα καλντερίμια.. ως το σπιτάκι.. όπως όλα.. σκαμμένο στο βράχο.. με αυλίτσα η σκεπή του κάτω.. ψυλά.. όμορφα.. θάλασσα απέραντη..

ξεκίνησα το πρωί με κέφι.. επηρεάζει πολύ τη δουλειά μου το περιβάλλον.. και τελείωσα απογευματάκι.. βγήκαμε για φαΐ και καφέ.. και μετά ύπνος..

το πρωί κατέβηκα νωρίς στο λιμάνι.. να πάρω καραβάκι για σαντορίνι.. κι από κει με φλάινγκ γιατί είχα δουλειές να με περιμένουν..

περίμενα το καθυστερημένο καραβάκι κάτω στο λιμάνι.. όταν άρχισε να ακούγεται η είδηση για το αεροπλάνο στο πρώτο πύργο..

πάντα μου φαινόταν παράξενο που δεν είχε επιχειρηθεί τέτοιου είδους τρομοκρατική επίθεση.. αλλά είχα καταλήξει ότι μπορεί να είχε συμβεί.. να είχε καταρριφθεί.. με βάση την άθλια θεωρία της αποδεκτότερης απώλειας.. και να είχε αποσιωπηθεί..

αλλά τότε αυτή τη φορά πως είχε επιτευχθεί.. και μάλιστα στην αμερική.. την κατοικία του μεγάλου αδελφού.. θυμήθηκα και τις θεωρίες συνωμοσίας.. τότε που τα ιαπωνικά βομβαρδιστικά πετούσαν προς το περλ χάρμπορ.. κι ο τσόρτσιλ χαμογελούσε μακαρίως..

κάποια στιγμή ήλθε το καραβάκι.. και φτάσαμε κάτω στο λιμάνι της σαντορίνης.. άλλη αναμονή.. εκεί στην τηλεόραση της καφετέριας.. είδα και τις πρώτες εικόνες.. σε επανάληψη.. ξανά και ξανά και ξανά και ξανά.. μέχρι να μην έχει σημασία.. μέχρι να μην ήταν άνθρωποι μέσα.. μέχρι να είναι ένα πυροτέχνημα..

αλλά σαν αντίβαρο στο τηλεοπτικό μετείκασμα.. ακούγονταν οι συζητήσεις των αμερικάνων στα διπλανά τραπέζια.. που κάποιοι είχαν συγγενείς που δούλευαν στους πύργους.. και δε μπορούσα να μην έλθω στη θέση τους..

κάποια στιγμή το δικό μας μικροπρόβλημα επέπλευσε στη γενική δυστυχία.. και μάθαμε ότι δυο από τα τρία φλάινκγ είχαν βλάβη.. κι ότι το ένα που απέμεινε.. πάσχιζε να καλύψει όλα τα νησιά..

σιγά σιγά.. ήλθαν κι άλλες πληροφορίες.. κι άλλες εικόνες.. κι άλλα κλάματα κι οδυρμοί από τους γύρω αμερικάνους.. άκαρπες προσπάθειες επικοινωνίας. ο γελοίος φασουλής που είχαν ηγέτη.. σε ένα νηπιαγωγείο.. πάλι μου ήλθε η εικόνα του τσόρτσιλ.. διάφοροι να λένε διάφορα.. κι εγώ σε σύγχυση.. πως να λυπηθείς κάποιους που ανέχονται τέτοιον ηγέτη; .. αλλά πάλι πως να αποστασιοποιηθείς από τους κλαίοντες συγγενείς;..

μετά από 4-5 ώρες έφτασε το πολυπόθητο φλάινγκ.. και για άλλες 20 ώρες βολόδερνε από νησί σε νησί.. κινδυνεύοντας να δέσει με 7-8 μποφόρ.. γεμίζοντας από εξαγριωμένους ταξιδιώτες.. που δε κατάφεραν να πάρουν τα αυτοκίνητά τους.. μπέναν θορυβώντας και χειρονομόντας.. αλλά μέχρι το επόμενο νησί.. οι τριγμοί οι κρότοι και τα στουμπήγματα τους οδηγούσαν έντρομους να φιλήσουν το τσιμέντο του λιμανιού.. που οι επόμενοι το άφηναν κι αυτοί βρίζοντας με τη σειρά τους.. έζησα 20 φορές την ώρα της μαρμότας.. για να φτάσω στο πειραια..

όταν μετά από 2-3 μήνες ο καραγκιοζοπλανητάρχης δήλωσε χαμογελώντας ηληθιωδός.. ότι ήταν μια καλή χρονιά.. πάλι θυμήθηκα τον τσόρτσιλ..

περασαν δυό χρόνια.. κοινωνία χρυσόψαρων..

Πέρασαν σχεδόν δυο χρόνια


Στίχοι: Θάνος ΠαπανικολάουΜουσική: Θάνος ΠαπανικολάουΠρώτη εκτέλεση: Ησαϊας Ματιάμπα



Πέρασαν σχεδόν δυο χρόνια

κι όλα ακόμη μένουν ίδια

κάτω απ'τα παλιά σανίδια

κρύφτηκαν καλά,όνειρα πολλά



Πέρασαν σχεδόν δυο χρόνια

σφηνωμένα σ'ένα όχι

το φιλί σου ποιος να το 'χει

σβήνοντας το φως,

καίγεται ο ουρανός



Είναι αλλιώτικο να ψάχνεις

μια αγκαλιά μες στο χειμώνα

να μη βρίσκεις στα όνειρα σου

μια ήσυχη κρυψώνα



Είναι αλλιώτικο συνέχεια

να σου λείπει πάντα κάτι

Ειναι αλλιώτικο να χάνεις

την αγάπη



Πέρασαν σχεδόν δυο χρόνια

δύο στοιχειωμένα χρόνια

φορεμένα σαν κολόνια

που 'χεις βαρεθεί

κι έχει εξατμιστεί


Περασαν σχεδόν δυο χρόνια

και τον κύκλο τους πριν κλείσω

για να σ' αποχαιρετήσω

κάτι από το χθες,

στείλε μου αν θες



και για να μη ξεχνιόμαστε
δύο χρόνια πριν:

ΝΗΦΕ ΚΑΙ ΜΕΜΝΗΣΩ ΑΠΙΣΤΕΙΝ..(Επιχαρμός?)

Νήφε? (διατηρήσου νηφάλιος) Πόσο πια, πιο ήρεμοι από τα λάχανα έχουμε καταντήσει!!! Η νηφαλιότητα μας, δε σπάει, δε χαλάει! Μας κλέβουν και χαιρόμαστε που κλέβουμε πίσω ένα πενιχρό ποσοστό! Μας καίνε, μας δηλητηριάζουν και υπομειδιούμε μακαρίως.. αν δε καίγεται το δικό μας σπίτι.. αν δε πεθαίνουν τα δικά μας παιδιά..

Μέμνησω? Ποιος είμαι? Που πάω? Συγνώμη κύριε ποιος είστε? Ξεχνάμε ρε παιδιά, ξεχνάμε... Όσοι καήκανε πνίγηκαν κλπ στο παρελθόν, το πολύ να απαίτησαν κάποια ψίχουλα για αποζημίωση.. Να απαιτήσουν πρόβλεψη για να μη το ξαναπάθουν δεν άκουσα..

Απιστείν? Στους 300 καρνάβαλους με την πυραμίδα στην οποία στηρίζονται? Στο σύστημα που απο Όθωνος μας έχει βολέψει τα μικροσυμφέροντα? Σας παρακαλώ!! Εξαντλούμε την απιστία μας στο παζάρι... να σου δόκω να μου δόκεις... θα με γελάσεις? Εγώ θα σε γελάσω...

Μπορεί να λυπάμαι αυτόν που χάνει στο σπίτι του... τα ζώα του.. τα παιδιά του...
Αλλά έρχεται και η λογική και μου δίνει χαστούκι να ξυπνήσω...
Ο κάθε ένας που καίγεται έχει μερίδιο ευθύνης...
Έχει χαρεί στο παρελθόν που κάηκε κάποιος άλλος και αυτός τη γλύτωσε...
Έχει πάρει όλες τις προειδοποιήσεις του και έχει αδιαφορήσει...
Έχει βάλει τα μικροσυμφεροντάκια του πάνω από όλα...

Αν μετά από όλα αυτά δεν ξυπνήσει κανείς...
Ε δε ξέρω... Μάλλον θα αποδημήσω...
Ξέρω παντού υπάρχουν ηλίθιοι...
Αλλά δε θα είναι οι δικοί μου ηλίθιοι...

εγώ βρήκα κάμποιες διαφορές.. σε μένα όχι στους γύρω μου.. εσείς;

χρόνια μας πολλά

http://farm4.static.flickr.com/3173/2507414881_7d2762fa81.jpg

χρόνια πολλά στους εορτάζοντες

να είμαστε καλά και να μας χαιρόμαστε

πανδημία;

http://antispe-gr.blogspot.com/2009/07/blog-post_17.html


το έλαβα με mail.. και μου φάνηκε λογικό.. είπα να το προοθήσω από εδώ.. μια και οι επαφές μου είναι ελάχιστες..

Θέμα: πανδημία κέρδους

Κάθε χρόνο παγκοσμίως πεθαίνουν δύο εκατομμύρια άνθρωποι από μαλάρια, κάτι το οποίο θα μπορούσε να αποφευχθεί με μια κουνουπιέρα.
Οι δημοσιογράφοι δεν λένε τίποτα γι’αυτό.

Κάθε χρόνο παγκοσμίως πεθαίνουν δύο εκατομμύρια παιδιά από διάρροια, κάτι το οποίο θα μπορούσε να αποφευχθεί με ένα σιρόπι των 25 σέντς.

Και οι δημοσιογράφοι δεν λένε τίποτα γι’ αυτό.

Ιλαρά, πνευμονία, ασθένειες θεραπεύσιμες με φτηνά εμβόλια είναι υπεύθυνες για το θάνατο δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων παγκοσμίως κάθε χρόνο.
Και οι δημοσιογράφοι δεν λένε τίποτα.

Είναι κάποια χρόνια που εμφανίστηκε η γνωστή πια γρίπη των πουλερικών.

Παγκοσμίως οι δημοσιογράφοι μας πλημμύρισαν με πληροφορίες, πανικό, σήματα κινδύνου.

Επιδημία, η πιο επικίνδυνη απ’ όλες, μια πανδημία!!!
Μιλάγανε μόνο για την τρομακτική αυτή ασθένεια των πουλερικών.
Και βέβαια, η γρίπη των πουλερικών προκάλεσε το θάνατο μόλις 250 ατόμων παγκοσμίως. 250 θάνατοι σε 10 χρόνια, δηλαδή αναλογικά 25 θάνατοι το χρόνο.

Η κοινή γρίπη σκοτώνει μισό εκατομμύριο ανθρώπων το χρόνο παγκοσμίως.

Μισό εκατομμύριο έναντι 25.

Για ένα λεπτό. Τότε γιατί τόση φασαρία με τη γρίπη των πουλερικών;

Γιατί πίσω από αυτά τα κοτόπουλα υπήρχε ένας «κόκορας», ένας κόκορας με μεγάλο λειρί.

Η διεθνής φαρμακευτική Roche με το πασίγνωστο Tamiflϊ της πούλησε εκατομμύρια δόσεων στις Ασιατικές χώρες.


Ακόμα και αν το Tamiflϊ έχει αμφίβολη αποτελεσματικότητα, η Βρετανική Κυβέρνηση αγόρασε 14 εκατομμύρια δόσεις για την πρόληψη του πληθυσμού της.


Με την γρίπη των πτηνών, η Roche και η Relenza, οι δύο μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες που προμηθεύουν την αγορά με αντιγριππικά, κέρδισαν χιλιάδες εκατομμύρια δολάρια.


Πρώτα με τα πουλερικά και τώρα με τα χοιρινά.

Ναι, τώρα ξεκίνησε η ψύχωση της γρίπης των χοίρων. Και όλοι οι δημοσιογράφοι του κόσμου μιλάνε μόνο γι’αυτό.

Πια δεν λένε τίποτα για την οικονομική κρίση ούτε τους βασανισμένους στο Guantαnamo.


Μόνο για τη γρίπη των χοίρων.


Και διερωτώμαι: αν πίσω από τα πτηνά υπήρχε ένας «κόκορας», πίσω από τα γουρουνάκια να μην υπάρχει ένα «μεγάλο γουρούνι»;


Ας δούμε τι λέει ένας υπεύθυνος των εργαστηρίων της Roche.
ROCHE: Εμάς μας απασχολεί πολύ αυτή η πανδημία, τόσος πόνος, γι’ αυτό δίνουμε στην αγορά το θαυματουργό Tamiflϊ.


- Και πόσο πωλείται το «θαυματουργό» Tamiflϊ;

- Λοιπόν, είναι 50 δολάρια το κουτί.

- 50 δολάρια το κουτί με τις κάψουλες;

- Πρέπει να καταλάβετε κυρία ότι τα θαύματα πληρώνονται ακριβά.

- Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι αυτές οι εταιρείες βγάζουν μεγάλα κέρδη από τον δικό μας πόνο.

Η εταιρεία Gilead Sciences της Β. Αμερικής έχει την πατέντα του Tamiflϊ.
Ο κύριος μέτοχος αυτής της εταιρείας δεν είναι τίποτα περισσότερο από μία προσωπικότητα της αριστερής πολιτικής, τον Donald Rumsfeld, γραμματέα αμύνης του George Bush, υπεύθυνο για τον πόλεμο κατά του Ιράκ.

Οι μέτοχοι των φαρμακευτικών Roche και Relenza τρίβουν τα χέρια τους, είναι ευτυχείς με τις πωλήσεις τους, που για άλλη μια φορά φέρουν εκατομμύρια, του αμφίβολου Tamiflϊ. Η πραγματική πανδημία είναι η απληστία, τα τεράστια κέρδη αυτών των ιδιοτελών της υγείας.

Δεν αρνούμαστε τα απαραίτητα μέτρα πρόληψης που λαμβάνει η κάθε χώρα.

Αλλά αν η γρίπη των χοιρινών είναι μια φοβερή πανδημία απ’ ό,τι λένε τα μέσα ενημέρωσης, εάν τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας τον απασχολεί τόσο πολύ αυτή η ασθένεια, γιατί δεν τη δηλώνει ως παγκόσμιο πρόβλημα της δημόσιας υγείας και να δώσει εντολή να παρασκευασθούν γενικά φάρμακα για την αντιμετώπισή της; Να απορρίψει τις πατέντες της Roche και της Relenza και να κάνει διανομή δωρεάν γενικών φαρμάκων σε όλες τις χώρες και ειδικά στις πιο φτωχές. Αυτή θα ήταν η καλύτερη λύση.

ΠΡΟΩΘΕΙΣΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ, ΣΑΝ ΝΑ ΕΠΡΟΚΕΙΤΟ ΓΙΑ ΕΝΑ ΕΜΒΟΛΙΟ, ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ «ΠΑΝΔΗΜΙΑ».


.. να επαναληφθώ λοιπόν.. πιστεύω ότι το μόνο που θα μας ξεχώριζε από τη ζούγκλα.. θα ήταν η αποδέσμευση των βασικών αναγκών από το κέρδος.. θεωρώ άκρος ανήθικο.. ιδιαιτέρως ειδεχθές. και σίγουρα χειρότερο από φόνο. το να υπάρχει κερδοσκοπία στην εκπαίδευση.. στην υγεία.. στη βασική διατροφή και στη βασική στέγαση..