9/11 (καθυστερημένα)

9/11.. αν δεν ήταν τόσοι οι νεκροί.. κι ακόμα χειρότερα για μένα οι συγγενείς τους.. θα μου φαινόταν λογοπαίγνιο.. και δε ξέρω κι αν κάποιος νους το είδε έτσι.. 911.. τηλέφωνο έκτακτης ανάγκης..

κατά τις απόκριες του 2001.. ήλθε μια παλιά πελάτισσα να παραγγείλει μια κουζίνα για το πατρικό της στην ανάφη.. μόνο στο χάρτη την είχα δει μέχρι τότε.. μιά μικρή κουζινούλα.. τίποτα θεαματικό.. συμφωνήσαμε να την συναρμολογήσουμε στο εξοχικό της στα προάστια.. και να μεταφερθεί ολόκληρη για να συμπιέσουμε το χρόνο της εκτός έδρας εργασίας..

ήλθαν τα πράγματα.. κι άρχισαν τα ανάποδα.. είχα τρία αυτοκίνητα τότε και κατάφερα να μήνω και με τα τρία.. έτσι τα πήγα τελικά με το ΙΧ του πατέρα μου.. τη συναρμολόγησα.. και περίμενα να με ειδοποιήσουν για τη μεταφορά για να πάω να την τοποθετήσω..

και περίμενα.. και περίμενα.. και περίμενα..

κάποια στιγμή τέλος αυγούστου.. απάντησαν σε ένα από τα εκατοντάδες τηλέφωνα.. για να μάθω ότι η κυρία αντιμετώπισε ένα σοβαρότατο πρόβλημα υγείας..

τέλος πάντων.. συμφωνήσαμε να συναντηθούμε 9/9 στο πειραιά και να πάμε με το σύζυγό της στην ανάφη να τελειώνουμε.. με τα πολλά φτάσαμε.. απογευματάκι στο νησί.. πήραμε ταξί νομίζω.. φτάσαμε στην κεντρική πάνω πλατεία.. και κατηφορίσαμε φορτωμένοι με το πόδι τα καλντερίμια.. ως το σπιτάκι.. όπως όλα.. σκαμμένο στο βράχο.. με αυλίτσα η σκεπή του κάτω.. ψυλά.. όμορφα.. θάλασσα απέραντη..

ξεκίνησα το πρωί με κέφι.. επηρεάζει πολύ τη δουλειά μου το περιβάλλον.. και τελείωσα απογευματάκι.. βγήκαμε για φαΐ και καφέ.. και μετά ύπνος..

το πρωί κατέβηκα νωρίς στο λιμάνι.. να πάρω καραβάκι για σαντορίνι.. κι από κει με φλάινγκ γιατί είχα δουλειές να με περιμένουν..

περίμενα το καθυστερημένο καραβάκι κάτω στο λιμάνι.. όταν άρχισε να ακούγεται η είδηση για το αεροπλάνο στο πρώτο πύργο..

πάντα μου φαινόταν παράξενο που δεν είχε επιχειρηθεί τέτοιου είδους τρομοκρατική επίθεση.. αλλά είχα καταλήξει ότι μπορεί να είχε συμβεί.. να είχε καταρριφθεί.. με βάση την άθλια θεωρία της αποδεκτότερης απώλειας.. και να είχε αποσιωπηθεί..

αλλά τότε αυτή τη φορά πως είχε επιτευχθεί.. και μάλιστα στην αμερική.. την κατοικία του μεγάλου αδελφού.. θυμήθηκα και τις θεωρίες συνωμοσίας.. τότε που τα ιαπωνικά βομβαρδιστικά πετούσαν προς το περλ χάρμπορ.. κι ο τσόρτσιλ χαμογελούσε μακαρίως..

κάποια στιγμή ήλθε το καραβάκι.. και φτάσαμε κάτω στο λιμάνι της σαντορίνης.. άλλη αναμονή.. εκεί στην τηλεόραση της καφετέριας.. είδα και τις πρώτες εικόνες.. σε επανάληψη.. ξανά και ξανά και ξανά και ξανά.. μέχρι να μην έχει σημασία.. μέχρι να μην ήταν άνθρωποι μέσα.. μέχρι να είναι ένα πυροτέχνημα..

αλλά σαν αντίβαρο στο τηλεοπτικό μετείκασμα.. ακούγονταν οι συζητήσεις των αμερικάνων στα διπλανά τραπέζια.. που κάποιοι είχαν συγγενείς που δούλευαν στους πύργους.. και δε μπορούσα να μην έλθω στη θέση τους..

κάποια στιγμή το δικό μας μικροπρόβλημα επέπλευσε στη γενική δυστυχία.. και μάθαμε ότι δυο από τα τρία φλάινκγ είχαν βλάβη.. κι ότι το ένα που απέμεινε.. πάσχιζε να καλύψει όλα τα νησιά..

σιγά σιγά.. ήλθαν κι άλλες πληροφορίες.. κι άλλες εικόνες.. κι άλλα κλάματα κι οδυρμοί από τους γύρω αμερικάνους.. άκαρπες προσπάθειες επικοινωνίας. ο γελοίος φασουλής που είχαν ηγέτη.. σε ένα νηπιαγωγείο.. πάλι μου ήλθε η εικόνα του τσόρτσιλ.. διάφοροι να λένε διάφορα.. κι εγώ σε σύγχυση.. πως να λυπηθείς κάποιους που ανέχονται τέτοιον ηγέτη; .. αλλά πάλι πως να αποστασιοποιηθείς από τους κλαίοντες συγγενείς;..

μετά από 4-5 ώρες έφτασε το πολυπόθητο φλάινγκ.. και για άλλες 20 ώρες βολόδερνε από νησί σε νησί.. κινδυνεύοντας να δέσει με 7-8 μποφόρ.. γεμίζοντας από εξαγριωμένους ταξιδιώτες.. που δε κατάφεραν να πάρουν τα αυτοκίνητά τους.. μπέναν θορυβώντας και χειρονομόντας.. αλλά μέχρι το επόμενο νησί.. οι τριγμοί οι κρότοι και τα στουμπήγματα τους οδηγούσαν έντρομους να φιλήσουν το τσιμέντο του λιμανιού.. που οι επόμενοι το άφηναν κι αυτοί βρίζοντας με τη σειρά τους.. έζησα 20 φορές την ώρα της μαρμότας.. για να φτάσω στο πειραια..

όταν μετά από 2-3 μήνες ο καραγκιοζοπλανητάρχης δήλωσε χαμογελώντας ηληθιωδός.. ότι ήταν μια καλή χρονιά.. πάλι θυμήθηκα τον τσόρτσιλ..