Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2009

9/11 (καθυστερημένα)







9/11.. αν δεν ήταν τόσοι οι νεκροί.. κι ακόμα χειρότερα για μένα οι συγγενείς τους.. θα μου φαινόταν λογοπαίγνιο.. και δε ξέρω κι αν κάποιος νους το είδε έτσι.. 911.. τηλέφωνο έκτακτης ανάγκης..






κατά τις απόκριες του 2001.. ήλθε μια παλιά πελάτισσα να παραγγείλει μια κουζίνα για το πατρικό της στην ανάφη.. μόνο στο χάρτη την είχα δει μέχρι τότε.. μιά μικρή κουζινούλα.. τίποτα θεαματικό.. συμφωνήσαμε να την συναρμολογήσουμε στο εξοχικό της στα προάστια.. και να μεταφερθεί ολόκληρη για να συμπιέσουμε το χρόνο της εκτός έδρας εργασίας..






ήλθαν τα πράγματα.. κι άρχισαν τα ανάποδα.. είχα τρία αυτοκίνητα τότε και κατάφερα να μήνω και με τα τρία.. έτσι τα πήγα τελικά με το ΙΧ του πατέρα μου.. τη συναρμολόγησα.. και περίμενα να με ειδοποιήσουν για τη μεταφορά για να πάω να την τοποθετήσω..



και περίμενα.. και περίμενα.. και περίμενα..



κάποια στιγμή τέλος αυγούστου.. απάντησαν σε ένα από τα εκατοντάδες τηλέφωνα.. για να μάθω ότι η κυρία αντιμετώπισε ένα σοβαρότατο πρόβλημα υγείας..






τέλος πάντων.. συμφωνήσαμε να συναντηθούμε 9/9 στο πειραιά και να πάμε με το σύζυγό της στην ανάφη να τελειώνουμε.. με τα πολλά φτάσαμε.. απογευματάκι στο νησί.. πήραμε ταξί νομίζω.. φτάσαμε στην κεντρική πάνω πλατεία.. και κατηφορίσαμε φορτωμένοι με το πόδι τα καλντερίμια.. ως το σπιτάκι.. όπως όλα.. σκαμμένο στο βράχο.. με αυλίτσα η σκεπή του κάτω.. ψυλά.. όμορφα.. θάλασσα απέραντη..






ξεκίνησα το πρωί με κέφι.. επηρεάζει πολύ τη δουλειά μου το περιβάλλον.. και τελείωσα απογευματάκι.. βγήκαμε για φαΐ και καφέ.. και μετά ύπνος..






το πρωί κατέβηκα νωρίς στο λιμάνι.. να πάρω καραβάκι για σαντορίνι.. κι από κει με φλάινγκ γιατί είχα δουλειές να με περιμένουν..






περίμενα το καθυστερημένο καραβάκι κάτω στο λιμάνι.. όταν άρχισε να ακούγεται η είδηση για το αεροπλάνο στο πρώτο πύργο..






πάντα μου φαινόταν παράξενο που δεν είχε επιχειρηθεί τέτοιου είδους τρομοκρατική επίθεση.. αλλά είχα καταλήξει ότι μπορεί να είχε συμβεί.. να είχε καταρριφθεί.. με βάση την άθλια θεωρία της αποδεκτότερης απώλειας.. και να είχε αποσιωπηθεί..






αλλά τότε αυτή τη φορά πως είχε επιτευχθεί.. και μάλιστα στην αμερική.. την κατοικία του μεγάλου αδελφού.. θυμήθηκα και τις θεωρίες συνωμοσίας.. τότε που τα ιαπωνικά βομβαρδιστικά πετούσαν προς το περλ χάρμπορ.. κι ο τσόρτσιλ χαμογελούσε μακαρίως..






κάποια στιγμή ήλθε το καραβάκι.. και φτάσαμε κάτω στο λιμάνι της σαντορίνης.. άλλη αναμονή.. εκεί στην τηλεόραση της καφετέριας.. είδα και τις πρώτες εικόνες.. σε επανάληψη.. ξανά και ξανά και ξανά και ξανά.. μέχρι να μην έχει σημασία.. μέχρι να μην ήταν άνθρωποι μέσα.. μέχρι να είναι ένα πυροτέχνημα..






αλλά σαν αντίβαρο στο τηλεοπτικό μετείκασμα.. ακούγονταν οι συζητήσεις των αμερικάνων στα διπλανά τραπέζια.. που κάποιοι είχαν συγγενείς που δούλευαν στους πύργους.. και δε μπορούσα να μην έλθω στη θέση τους..






κάποια στιγμή το δικό μας μικροπρόβλημα επέπλευσε στη γενική δυστυχία.. και μάθαμε ότι δυο από τα τρία φλάινκγ είχαν βλάβη.. κι ότι το ένα που απέμεινε.. πάσχιζε να καλύψει όλα τα νησιά..






σιγά σιγά.. ήλθαν κι άλλες πληροφορίες.. κι άλλες εικόνες.. κι άλλα κλάματα κι οδυρμοί από τους γύρω αμερικάνους.. άκαρπες προσπάθειες επικοινωνίας. ο γελοίος φασουλής που είχαν ηγέτη.. σε ένα νηπιαγωγείο.. πάλι μου ήλθε η εικόνα του τσόρτσιλ.. διάφοροι να λένε διάφορα.. κι εγώ σε σύγχυση.. πως να λυπηθείς κάποιους που ανέχονται τέτοιον ηγέτη; .. αλλά πάλι πως να αποστασιοποιηθείς από τους κλαίοντες συγγενείς;..






μετά από 4-5 ώρες έφτασε το πολυπόθητο φλάινγκ.. και για άλλες 20 ώρες βολόδερνε από νησί σε νησί.. κινδυνεύοντας να δέσει με 7-8 μποφόρ.. γεμίζοντας από εξαγριωμένους ταξιδιώτες.. που δε κατάφεραν να πάρουν τα αυτοκίνητά τους.. μπέναν θορυβώντας και χειρονομόντας.. αλλά μέχρι το επόμενο νησί.. οι τριγμοί οι κρότοι και τα στουμπήγματα τους οδηγούσαν έντρομους να φιλήσουν το τσιμέντο του λιμανιού.. που οι επόμενοι το άφηναν κι αυτοί βρίζοντας με τη σειρά τους.. έζησα 20 φορές την ώρα της μαρμότας.. για να φτάσω στο πειραια..






όταν μετά από 2-3 μήνες ο καραγκιοζοπλανητάρχης δήλωσε χαμογελώντας ηληθιωδός.. ότι ήταν μια καλή χρονιά.. πάλι θυμήθηκα τον τσόρτσιλ..






30 σχόλια:

roadartist είπε...

Πρέπει να είναι τέλεια στην Ανάφη.. σίγουρα μας επηρεάζει το περιβάλλον.. Πόσα αμάξια έχεις/?///
3???? Ελεοςςςςςςςςς :))

koulpa είπε...

xaxa roadartist μου
απέριψες εντελώς το μισό ποστ;:):)
ναι ναι πολύ ωραία ήταν.. η συμφωνία έλεγε ότι θα μου το παραχωρούσαν το σπιτάκι για διακοπές κάποια στιγμή.. αλλά δεν τα κατάφερα 10 χρόνια τώρα..:):)
χαχα με τα σαραβαλάκια που έιχα.. μέχρι πέντε έχω φτάσει.. χάλαγε το ένα έπερνα άλλο..:):)
και τωρα 3 έχω.. αν βρώ δουλειά που να μη χρηάζεται κουβαλήματα.. θα τα σουτάρω και θα παραμήνω με το ποδήλατο..:):)
καλησπερούδιαααα:):)

roadartist είπε...

Σόρυ :) δεν το απέρριψα.. απλά...εστιάσα σε αυτά..
χοχοχοχο

φιλιαααααααααα :)

Skouliki είπε...

δεν το ειχα σκεφτει 911 ..τραγικο φαινεται υπο μια εννοια
παντα ενα τρομακρατικο χτυπημα δυστυχως ειναι πολυ πολυ λυπηρο..
αυτο που επαθε η αμερικη οπως το μαθαινουν σε καθημερινη βαση αλλες χωρες..

λυπαμαι ολους ..και εκεινους και του ς αλλους ..ολους ειλικρινα

KitsosMitsos είπε...

Μία από τις μέρες που όντως άλλαξαν την νεότερη ιστορία. Τις συνέπειες ακόμη τις πληρώνουμε παγκοσμίως...

Aggelos Spyrou είπε...

Έχουμε ακόμα πολλά να δούμε μπροστά μας...

Κρατάω τη φωτογραφία με το πλοίο. Λατρεύω την εικόνα να δένει στο λιμάνι, να λύνει κάβους, να χάνεται στον ορίζοντα...

Μέχρι την επόμενη σκηνή.

geokalp είπε...

κάποια δουλειά έκανα το '01 και δεν ..πίστευα αυτά που μου έλεγαν ότι έβλεπαν στη τηλεόραση...
όταν τα είδα, χάνος...

ύστερα από χρόνια απλά αισθάνομαι τυχερός που πρόλαβα και ανέβηκα στον έναν πύργο αλλά και ότι πέτυχα το μεγάλο μήλο με αισθήματα που ίσως ποτέ να μην ξαναζήσει

ο φόβος δεν είναι καλό πράγμα

ele είπε...

Ήμουν στο καράβι. Γύριζα από Άνδρο. Είχα πάει για μία μέρα. Το θεωρούσα το καταραμένο νησί. από πολλές απόψεις το μισώ. Ε, τότε, πίστεψα ότι επιβεβαιώθηκαν τα συναισθήματά μου. Στο μπαρ του πλοίου, όλοι με το στόμα ανοιχτό να κοιτάζουν τηλεόραση και ένα φραπέ στο χέρι...

maya είπε...

είσαι απόλαυση στις διηγήσεις
ακόμη κι όταν είναι για τόσο φρικαλέα θέματα ...

απόλαυση !

κρατάω την ανάφη
τα καλντερίμια
και τον υπέροχο τρόπο που βλέπεις τα πράγματα .

πολύχρωμη καλησπέρα
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

koulpa είπε...

xaxaxa roadartist μου
και πολύ καλά κάνεις.. κι εγώ γι αυτό έδωσα και τα άλλα..:):)
καλησπερούδιαααα:):)

koulpa είπε...

ναι skouliki μου
όταν το πρωτοάκουσα ως 911.. κι έτσι έμεινε.. αναρωτήθηκα αν κάποιος άρωστος νους το είχε σκεφτεί έτσι από πριν..
καλησπερούδιαααα:):)

koulpa είπε...

kitsosmitsos
όπως είχε πει κι ο φραγκλινος.. τα έθνει που πουλάνε την ελευθερία τους αντί ασφάλιας δεν αξίζουν κανένα απο τα δύο..:):)
τώρα έχει γίνει κοινός τόπος αυτό..:):)
την καλησπέρα μου:):)

koulpa είπε...

aggelos spyrou
ωωωω καιρό έχω να έλθω.. μα παπαριάζω στο κλάμα ο γερομπισμπικης..:):)
κι εγώ ένα κόλημα με το λύσημο των κάβων το έχω.. και στο άντιτορπιλικό.. όταν λύναμε τον τελευταίο κάβο φωνάζαμε από τα μεγάφωνα "αλλαγή σημαιών".. το αγαπημένο μου παράγγελμα..:):)
την καλησπέρα μου:)):

koulpa είπε...

geokalp
xaxa εγώ δεν έχω ανεβεί πάνω από 14 ορόφους.. κι αυτό από τις σκάλες.. τότε που μπορούσα:):)
ναι η τρομοκρατία έκανε τη δουλειά της.. δηκιολόγησε την ύπαρξη του ελέγχου..:):)
την καλησπέρα μου:):)

koulpa είπε...

πεταλούδι μουουου
χαίρομαι να χάιρεσαι:):)
κι εγώ την κρατώ.. στη φαντασία μου γιατί δε τακατάφερα να ξανα πάω.. αλλά όσο ζω ελπίζω..:):)
καλησπερούδιαααα:):)

koulpa είπε...

ele !!!
καλώς το.. σε χάσαμε:):)
κι έσένα σε πλοίο σε βρήκε η έιδηση ε.. εγώ με την άνδρο δεν έχω άσχημους συνηρμούς.. με το άνδρος μιά φορά πέρασα δύσκολα.. αλλά δε βαριέσαι..:):)
να υποθέσω ότι επανεμφανίστηκες στο μπλόγκ;.. τι ρωτώ.. πάω να δω:):)
καλησπερούδιαααα:):)

Σοφία είπε...

Είχε πει τέτοιο πράγμα ο Μπους;;;

koulpa είπε...

ναι σοφία μου
φορόντας το κλασικό του χαμόγελο.. δεχρηαζεταιναμαθωναδενωκιρδονιαφορωμποτεςκαουμποικες..:):)
καληνυχτούδιαααα:):)

Μαρινα ..... είπε...

παραλληλα και ( παρ΄ολα αυτα ) τεμνομενα αισθηματα -συναισθηματα....

αν και αντεδρασα στην αρχη οταν αυτη την μερα την χαρακτηρισαν..." η μερα που αλαξε το κοσμο"....
μεσα στους χρονους καταλαβα...
οτι ....
για την αμερικη οντως ειναι!


κουλπα κουλπα κουλπα μου....

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

koulpa είπε...

μαρίνα μαρίνα μαρίνα μου
μα είχαν αιώνες να αισθανθούν ότι δέχονται επίθεση στη χώρα τους.. χάσαν το αίσθημα της ασφάλιας.. και ήταν μια πολύ καλή δικαιολογία για όλα αυτά που επιράζουν τη ζωή όλων κυρίως εκτός αμερικής..:):)
πριν λίγα χρόνια η πρόιν μου μου πρότινε να πάω μαζίτης λονδίνο για ΠΣΚ.. και μεταξή σοβαρού και αστείου πρόβαλα ώς δικαιλογία άρνησης.. ότι φοβάμαι ότι με τη φάτσα μου το χρώμα και το ντύσημόμου.. τη δεδοένη χρονική στιγμή πρώτα θα με πυροβολήσουν και μετά θα με ρωτήσουν.. και δυστυχως το ίδιο ΠΣΚ είδα έναν άτυχο σκουρόχρωμο να πυροβολήται στο μετρό του λονδίνου..:):)
καλησπερούδιααααα:):)

ele είπε...

Με χάσατε κ με βρήκατε. Η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη βλέπεις.
Γράψε κάτι και για μία άλλη τρομερή ημερομηνία: αυτή των εκλογών. Γιατί μετά σίγουρα θα κλαίμε.
Φιλιά πολλά πολλά!!!

koulpa είπε...

χαχαχα ele
join the club.. των φαγομένοων αφεντικών..:):)
χαχα λες και πριν δε κλα΄με.. το έχω υπόψην βεβαίως.. αλλά δε προκάμω.. βλέπεις κι εγώ με τι συχνότητα ανανεώνω το περιεχόμενο..:):)
καλω΄ς σε ξαναβρίκαμε.. καλημερούδιααα:):)

wilma είπε...

Λίγα χρόνια πριν την τρομοκρατική ενέργεια είχα πάει στους δίδυμους πυργους. Το ύψος ήταν τόσο εξωφρενικό, που ακόμη και το να περπατάς στον τελευταίο όροφο σε έκανε να φοβάσαι πως ανά πάσα στιγμή θα σπάσει αυτό το θηρίο και θα γλιστρύσεις στο κενό. Όταν μάλιστα πήγα στην άκρη για να δω από κάτω τον κόσμο, νόμιζα ότι ήμουν σε αεροπλάνο και είχαν ασπρίσει τα δάχτυλα μου στο κάγκελο που κράταγα από τον τρόμο μου μην πέσω. Όταν λοιπόν αντίκρυσα τον πύργο καιγόμενο και τον κόσμο να πέφτει σαν κουρελάκια, το μυαλό μου δεν μπορούσε να συλλάβει τον τρόμο που ένιωσαν αυτοί οι άνθρωποι για να αποφασίσουν να πηδήξουν στο κενό. Δεν είναι η αίσθηση ότι πηδάω από τον πρώτο και άντε μπορεί και να σωθώ, είναι επιλογή τρόπου για να πεθάνεις. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ, όσο βαθειά κι αν θέλω να το καταχωνιάσω. Δυστυχώς όμως έκλαψαν και πόνεσαν λάθος άτομα.

maya είπε...

@wilma
με συγκλόνισε ο τρόπος που έγραψες .
περισσότερο απ'ό,τι με άγγιξε τότε .
σαν σκέψεις ...

καλησπέρα
:)))

koulpa είπε...

ax wilma μου
κι εγώ δε μπορώ να τις ξεχάσω αυτές τις σκηνές.. δηλαδή ερχόμουν στη θέση τους και τρελενόμουν.. και αυτοί οι συγκενείς που τα έβλεπαν ακόμα χειρότερα..
ε ναι.. ακόμα και τον καραγκιοζοπλανητάρχη να έτρωγαν.. αν και μου είναι αντιπαθέστατος.. τσάμπα θα πήγαινε.. άσε που χάρη τους κάνανε.. ο φόβος είναι το καλήτερο διασηριχτικό εργαλείο.. κάπου το είχα αναλύσει παλιότερα..
απαπααπαπα εγώ δε θα ανε΄βαινα όχι τοσο από φόβο για το ύψος.. καθόλου αμεληταίο.. αλλά γιατί δε βασίζομαι στα ασανσέρ.. και μετά απο κάποια ηλικία δε θα μπορούσα να ανέβω απο τις σκάλες:):)
σίγουρα δε θα επέλεγα ούτε να ζω ούτε να εργάζομαι σε αυτή την ίβρη.. κάπου θα περίμενα τη νέμεση..:):)
καλησπερούδιααα:):)

koulpa είπε...

καλώς το πεταλούδι μοουουου:):)
τσιπνήσατεεε;:):)
μα η wilma το έχει.. δοκίμασέ την δε θα χάσεις..:):)
καλησπερούδια κι από εδώ:):)

maya είπε...

αχαχα

έτσι που το λες
"να την δοκιμάσω"
είναι λες και λέμε για φιλέτο ή καπέλο !!!!

μπασεκαλόσου !

για καλησπέρα πέρασα ...
με καληνύχτα γαρνιτούρα :)

χχχχχχχχχχχχχχχχχχ

koulpa είπε...

xaxaxa πεταλούδι μου
..ή σα γλυκάκι.. που μου είναι και πιό πιθανόν..:):)
δοκιμασες;:):)
καληνυχτούδιαααα κι από εδώ:):)

katrine είπε...

Αν ξαναπάς καλέ μου koulpa Ανάφη πάρε με βοηθό, please!!Δε θέλω να πάρω τα βουνά, δε θέλω

koulpa είπε...

xaxa katrine μου
θα το έχω υπ'όψην μου.. αν και δεν ξαναέτυχε τόσα χρόνια.. πάντος κι η ανάφη είναι και βουνό.. δύο σε ένα.. με μαλακτικό εμ κοντίσιονερ..:):)
γιατί καλε να πάρεις τα βουνά;.. εκτός αν σκέπτεσαι αράχοβα για χειμερινό προορισμό..:):)
καλημερούδιαααα:):)