27 / 3 / 2024
.. μπορεί να άργησε.. αλλά όπως νόμιζα τότε.. τελικά ήρθε και.. χωρίς να προδώσω.. τον χαρακτήρα μου.. και τότε πάλι νόμιζα.. έχουν περάσει κάπου.. 10 χρόνια για.. να φτάσουμε στο τώρα.. αυτά τα χρόνια.. το λιγότερο είναι.. να με έχουν.. προικίσει με κάποια πείρα.. δεν σπεύδω πια.. να προβώ σε ανακοινώσεις.. τώρα πια που.. έχω περάσει.. του λιναριού τα πάθη.. και με όλα αυτά.. ούτε στιγμή δεν.. απασχούλησε αυτή η.. σκέψη το μυαλό μου.. άρχισα λοιπόν να.. πέφτω.. τώρα που το.. ξανά σκέφτομαι θαρρώ.. η πορεία μου.. προς το πάτωμα.. ήταν μία προβολή.. της επιτάνχυσεις βαρυτήτας.. με την ταχύτητα μου.. καθώς περιφερόμουν στο δωμάτιο.. όταν με βρήκε.. ο ντουβρουτζάς.. έβλεπα το πάτωμα.. να με πλησιάζει επικίνδυνα.. και για πρώτη.. φορά στην ζωή μου.. δεν μπορούσα να αμυνθώ.. έπιπτα σαν κούτσουρο..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου