2362024

 23 / 6 / 2024

.. ας μου έλεγε κάποιος.. και το πρωί.. από εκεί ξεκίνησες.. ρε κακομοίρη μα.. δεν βρισκόταν κάνεις.. ούτε καν εγώ.. τώρα μόνο μου.. το λέω.. μα ετεροχρονισμένο μου ακούγεται.. τέλος πάντων.. στο "τώρα" ήταν.. χειμώνας του 2014.. μα στο "τότε".. νόμιζα ότι ήμουν.. στο καλοκαίρι του 1972.. και έκανε και.. πολύ ζέστη δεν.. ξέρω πως το κατάφερα.. μα κυκλοφορούσα στο.. σπίτι με τα εσωρούχα.. νόμιζα ότι ήμουν στο "τότε".. ήμουν 8 χρονών.. ντυμένος τσολιαδάκι για.. μία γιορτή στο σχολείο.. ήμουν στην αυλή.. ενός παλιού σπιτιού.. κοντά στο Καλλιμάρμαρο.. και της μάνας μου.. η πόζα της.. φάνηκε ενδιαφέρουσα και.. είπε να την αποθανατήσει.. ίσως το ότι.. κάποια στιγμή την βρήκα.. να μου θύμισε.. το γεγονός..

2262024

 22 / 6 / 2024

.. κάποιες όψεις κάτι.. μου θύμιζαν άλλα τι;.. με το που πλησίαζα.. ίσως οι προοπτικές.. που άλλαξαν πάντως.. νόμιζα ότι έκανα λάθος.. και κάποτε είδα.. και την είσοδο.. μίας διπλωκατοίκας που.. και αυτή κάτι.. μου θύμιζε και.. προφανώς δεν ήμουν.. με τα καλά μου.. ειδάλλως δεν ήταν.. του χαρακτήρως μου.. να γυρνάω από.. εδώ και από εκεί.. και να δοκιμάζω.. κλειδιά σε κλειδαριές.. έτσι το έκανα.. και ένα από.. δύο κλειδιά που.. είχα στην τσέπη μου.. μία χαρά την άνοιξε.. και αίφνης σαν.. να ήμουν ο.. Κύρος Γρανάζης μία.. ιδέα άναψε στο.. μυαλό μου σαν λάμπα.. μάλλον ήταν το.. γεγονός ότι κατάλαβα.. πως ήμουν κοντά.. και όταν όπως.. τώρα πρόβλεπω ανεβαίνοντας.. και στον πρώτο όροφο.. και ταιρίαζοντας και.. το δεύτερο κλειδί.. όταν με το καλό.. μπήκα στο αχούρι μου.. αισθάνθηκα σαν ένας.. νέος Οδυσσέας που.. επέτρεψα από την Τροία..

2162024

 21 / 6 / 2024

.. δεν ήξερα ποιός ήμουν.. ή κατά που.. ήθελα να πάω.. η ευτυχιμένη στιγμή.. που ο στόχος.. ήταν το σουβλατζίδικο.. έχει πια δυστυχώς.. παραγραφεί ανεπιστρεπτί μα.. το μυαλό μου.. σε κάτι θα.. πρέπει και εγώ.. να φορτώσω την.. παρούσα θλίβερη ιστορία.. και δεν φτάνει.. που τον παρέγραψε τον στόχο.. μα δεν έβαλε.. κάτι στην θέση του.. και έτσι με.. άφησε εμένα να κυκλοφορώ.. χώρις ταυτότητα ή διεύθυνση.. στην πραγματικότητα ήμουν.. την αρχή του 2014.. στα στενάκια μεταξύ.. της πλατείας της Δάφνης.. και της λεωφορού Βουλιαγμένης.. αλλά τότε δεν.. το ήξερα.. και τώρα δεν ξέρω.. πόση ώρα μου πήρε..

2062024

 20 / 6 / 2024

.. και εν ριπή οφθαλμού.. την ώρα που.. προσγειωνόμουν στο πεζοδρόμιο.. το μυαλό μου.. είχε μετατρέψει το.. τώρα στην δεκαετία του 60.. που και κάπου τότε.. και εγώ επιβιβάστηκα.. σε αυτό το.. έργο που κάποιοι.. από μας επιμένουμε.. να το λέμε ζωή.. και το "εδώ".. στην ίδια εποχή.. στην Τρίπολη Αρκαδίας.. κάπου στα στενάκια.. που οδηγούσαν στο.. Πεδίον του Αρεως.. εκεί ήταν το.. ποδηλατάδικο που μου.. νοίκιαζε με την ώρα.. για να βολτάρω.. κάθε μέρα και.. στην ταράτσα είχε.. έναν καλοκαιρινό κινηματογράφος.. και πηγαίναμε και εκεί.. συχνά και πυκνά.. δεν είχαμε και.. τηλεοράσεις βλέπεις τότε..

1962024

 19 / 6 / 2024

.. με το που σταμάτησε.. ο πατέρας μου.. για να με επιβιβάσει.. κοντά στην πλατεία.. και εγώ στην.. ίδια σκηνή ακόμα έπαιζα.. είχα μελετήσει να.. περάσω τον δρόμο.. όταν το φανάρι.. γίνει πράσινο και.. να περπατήσω προς.. την αγαπημένη μου.. για την ώρα.. κατεύθυνση που ήταν.. ακόμα και βέβαια.. αυτή του σουβλατζίδικου.. πρόλαβα να δω.. την ώρα που.. ήμουν υπό πτήση.. από το αυτοκίνητο.. στο πεζοδρόμιο την.. ταμπέλα του "Λίγνου".. και άκουσα και.. τον πατέρα μου.. που ξεκίναγε για.. τον Μαραθώνα.. και τότε διακόπηκε.. η επαφή μου.. με τότε "τώρα".. και με το.. τότε "εδώ"..

1862024

 18 / 6 / 2024

.. φεύγοντας από ΠΙΚΠΑ Βούλας.. ήμουν πολύ ταλαιπωρημένος.. πιο πολύ στην.. ζωή μου και.. δεν μπορουσα να πω.. το μόνο που.. είχα κάνει όλη.. την μέρα ήταν.. να περιμένω και.. παλί περίμενα να.. φτάσω στο σπίτι μου.. μα εκεί που κοντεύαμε.. το μυαλό μου.. ναι ακόμα λειτουργούσε.. πήγε λοιπόν στο.. κρεβάτι μου και.. στην απέλπιδα προσπάθεια μου.. να κοιμηθώ άφαγος.. γιατί μόνο την πρωινή.. φρυγανιά θυμόμουν.. και είπα στο.. πατέρα μου να.. μην σταματήσει στο.. σπίτι μου μα.. με αφήσει κοντά.. στην πλατεία της Δάφνης.. που στο μυαλό μου.. ήταν ένα σουβλατζίδικο.. στο οποίο είχα σκοπό.. ότι euro είχα.. πάνω μου να.. τα μετατρέψω.. σε σουβλάκια..

1762024

 17 / 6 / 2024

.. τα ζόρικα ξεκίνησαν.. κάπου το μεσημέρι.. μου συνέβει κάτι.. που 2-3 φορές στην.. ζωή μου είχα πάθει.. την στιγμή που.. έγειρα στην διπλανή κυρία.. η οποία διαμαρτυρόταν έξαλλα.. και εγώ που.. νόμιζα ότι με.. είχε πάρει ο ύπνος.. ως όφειλα της.. είπα την συγγνώμη μου.. μα η ιστορία έδειξε.. ότι μάλλον λάθος νόμιζα.. οι παρευρισκόμενοι είχαν.. ακούσει το ζτρέζτελο.. μα νόμιζαν ότι.. είχε επίκεντρο την κυρία.. εμένα κανείς δεν.. με είχε παρατηρήσει.. όσο να πεις.. ήμουν πολύ διακριτικός.. πάντως η φωνή της.. κάπως με έφτιαξε.. περάσαμε εκεί όλη.. την μέρα και.. ο πατέρας μου.. μία πήγαινε και.. μία ερχόταν.. είχε βραδιάσει όταν.. την εξέτασαν και.. μετά Δάφνη να με αφήσουν..

1662024

 16 / 6 / 2024

.. και εμείς οι.. 3 caballeros όταν.. φτάσαμε στο νοσοκομείο.. ήμασταν στην ώρα μας.. μα έλα πολλοί.. σαν να λέμε.. οι θεατές ενός κινηματογράφου.. είχαν πάει πριν.. από εμάς γιατί.. αυτήν την εικόνα αντικρίσαμε.. ευτυχώς 2 θέσεις.. έστω και ξεχωριστές.. σαν να μας περίμεναν.. λοιπόν η μάνα μου.. και εγώ εκεί αράξαμε.. ο δε πατέρας μου.. ούτε την οσμή.. των νοσοκομείων δεν άντεχε.. με το που.. μπήκαμε στην ζωή του.. πρώτα η μάνα μου.. και μετά εγώ.. όταν γεννήθηκα τον τραυοσέρναμε.. και τώρα που.. τα είχαμε καταφέρει.. να τον καταστίσουμε.. τον τελευταίο οδηγό.. όλης της οικογένειας.. και έτσι κυκλοφορούσαμε.. πια σαν τρίο..

1562024

 15 / 6 / 2024

.. και κάτι κιόλας έχασα.. κάποια στιγμή είδα.. τα χάπια να τελειώνουν.. μέτρησα τις μέρες.. και όπως μου.. είχε τονίσει την ειδοποίησα.. οπότε εκείνη την μέρα.. αυτή με πήρε.. και μου είπε.. “αύριο έχουμε πολλές δουλειές.. μα σήμερα το.. απόγευμα έχουμε 2-3 ώρες.. να πάμε και.. οι 3 μας.. σαν την πρώτη φορά;”.. και μία χαρά.. το κάναμε.. την επομένη μέρα.. το πρωί πριν.. από της 8.. μέτρησα το σάκχαρο μου.. που ήταν λίγο.. πάνω από το 100.. μία χαρά και αυτό.. έφαγα μία φρυγανιά.. ήπια και το.. χάπι μου και.. κατέβηκα κάτω για.. να περιμένω τους.. γονείς μου που.. είχαμε πει να πάμε.. οι 3 μας.. στο ΠΙΚΠΑ Βούλας.. αυτή τη φορά.. για εξέταση της.. μάνας μου που.. είχε φάει μία.. θεαματική τούμπα.. και την πονούσε.. το πόδι της..

1462024

 14 / 6 / 2024

.. και κάτι να ξεχάσω.. για να δούμε λοιπόν.. την προηγούμενη μέρα.. από αυτήν που.. θα μου τέλειωναν.. τα χάπια μου.. εκτός του γιατρού.. πήρα την πρώην μου.. που μαζί και.. με τον τότε.. νυν της όταν.. με ρώτησε για.. τα αποτελέσματα της.. πρώτης μου εξέτασης.. και επειδή γνώριζαν.. ότι πια δεν.. μπορούσα να οδηγήσω.. για αυτό ήρθαν.. αυτοί στην Δάφνη.. να με πάρουν.. πήγαμε στο φαρμακείο.. μετά με έβγαλαν.. έξω για καφέ.. και με πάρκαραν.. έξω από το σούπερμάρκετ.. μην προκαλέσω κανένα ατύχημα.. μπήκαν μόνοι να.. μου ψωνίσουν.. και μετά με.. άφησαν στο σπίτι..

1362024

 13 / 6 / 2024

.. και το έκανα.. αυτό κάθε μερα.. αυτόν τον μήνα.. και επί επιπροσθέτως.. κράταγα και ημερολόγιο.. σημείωνα την ημερομηνία.. την ώρα την.. περιγραφή και τα.. γραμμάρια των όσων.. έστω και λίγων πια.. που έτρωγα.. τις θερμίδες που.. υπολόγιζα ότι ξώδευα.. και τις μετρήσεις.. του σακχάρου μου.. με την κατόπινη.. ανάγνωση του ήλπιζα.. να βρω πως.. λειτουργεί αυτό το παιχνίδι.. που έκανε την.. εμφάνιση του.. με αυτό το 480.. κάποτε μου είχαν μείνει.. μόνο 2-3 χάπια.. και πήρα τον γιατρό.. για περισσότερες οδηγίες.. αφού του είπα.. ότι όλα βαίνουν καλώς.. μου είπε να.. συνεχίσω τα χάπια.. και κλήσαμαι και.. ένα ραντεβού την Δεύτερα.. νομίζω ότι ήταν Παρασκευή.. κάθε φουρά που.. περιγράφω αυτήν την μέρα.. κάτι παραπάνω θυμάμε..

1262024

 12 / 6 / 2024

.. τότε δεν ήξερα.. ακόμα τι συμβόλιζε.. αυτό το 480.. τώρα και με.. την ιστορία που.. έχω διανίσει τα.. κάπου 10 χρόνια.. πολλές ιστορίες μου.. έχουν εμφανιστεί σποραδικά.. και κάποια έχουν.. ξανά ξεχαστεί λοιπόν.. τι ακολούθεισε αμέσως.. μετά την αποκάλυψει.. αυτού του 480.. η λογική μου τώρα.. μου λέει ότι.. είτε θα με έστελνε.. στον κατάλληλο γιατρό.. αλλιώς αν ήταν εύκαιρος.. να αντιμετωπίσει.. την κατάσταση μου.. γιατί ακόμα δεν.. μου ήρθε η.. συγκεκριμέ μνημή.. πάντως επιβίωσα όποτε.. επιλέγω να σκεφτώ.. ότι κάτι καλό.. μάλλον θα έγινε.. θύμαμαι όμως την.. επομένη με είδε ξανά.. αυτό το θυμάμαι καλά.. είπε στην θεραπεύτρια.. να μου κάνει.. μία ένεση που.. θα έκανε την.. δουλειά για την μέρα.. και μου έγραψε.. και ένα φάρμακο.. που από την επαύριον.. θα το παίρνω.. κάθε μέρα πρωί-βράδυ.. για ένα μήνα..

1162024

 11 / 6 / 2024

.. μετά θυμήθηκε πάλι.. την μάνα του.. την γιαγιά μου.. την Δέπσοινα που.. το πρώτο της.. απο σάκχαρο το.. έπαθε στα 49.. της χρόνια και.. αυτός τότε εκεί ήταν.. και είπε στον φαρμακοποιό.. να του πάρει.. και το σάκχαρο.. και ήταν 360.. εν τω μεταξύ.. είχε έρθει και.. ο γιατρός και.. με κάθε επισημότητα πια.. έγινε πελάτης του.. ο παρέρας μου.. σαν άρρωστος δεν.. αισθανόταν ατυχός μα.. κληρονόμος της ασθένειας.. και ο φαρμακοποιός.. δεν ήταν τυχαιρός.. απλά πεπειραμένος και.. τώρα που το σκέφτομαι.. στα 49 μου χρόνια.. και εγώ το ανακάλυψα.. εκείνον τον Ιανουάριο.. του 2014 στον Ευαγγελισμό.. μα εγώ πήγα.. για τα μάτια μου.. ουδεμία άλλη ενόχληση.. δεν είχα και.. στις καθηστερίσεις το.. σάκχαρο μου που.. βγήκε 480 ήταν.. για εμένα απλά.. μία κάποια Παρασκευή βράδυ.. φαίνεται θα το.. είχα συχνά οπότε.. δεν μου έκανε εντύπωση..

1062024

 10 / 6 / 2024

.. μετά από 2-3 μέρες.. ενώ οδηγούσε στον.. κεντρικό δρόμο του Μαραθώνα.. και ξάφνου ένιωσε.. να του συμβαίνει.. κάτι πολύ παράξενο.. όπως μου το περίεγραψε.. σαν κάποιος να του.. έβαλε ένα βαρύ.. αμόνι στο στήθος.. εκείνη την στιγμή.. ήταν στο ήψος.. του φαρμακείου του.. έτσι καβάλησε το πεζοδρόμιο.. και εκεί αρχικά νόμιζε ότι.. ήταν καρδιά ή εγκεφαλικό.. και εν πάση περιπτώσει.. το γεγονός ότι.. σε λίγο θα πέθαινε.. στο μυαλό του.. ήταν το θετικό ενδεχόμενο.. φοβόταν περισσότερο μην.. μείνει στην ζωή.. μα άρρωστος όπως.. είχε πάθει και.. η μάνα του.. όταν το έβγαλε.. από τον δρόμο.. φρέναρε για να.. μην πάρει μαζί του.. καμέναν περαστικό.. και αφού ζούσε.. φώναξε στον φαρμακοποιό.. να πάρει τον γιατρό.. για να έρθει..

962024

 9 / 6 / 2024

.. ήταν καλοκαίρι του 1999.. είχε πεθάνει η γιαγιά μου.. ήμασταν στο κοιμητήριο.. του Κάτω Σουλίου.. για την κηδεία.. και εκεί που.. ήμασταν όλοι και.. κοιτάγαμε την τρύπα.. και τους νεκροθάφτες.. να κάνουν την δουλειά τους.. την συγκεκριμένη στιγμή.. να τοποθετήσουν το.. φέρετρο στον λάκκο.. απέναντι μου ήταν.. ο πατέρας μου.. και δίπλα του.. ο φαρμακοποιός μας.. εγώ δεν τους είδα.. γιατί “ήμουν σε.. κατάσταση εκτάκτου ανάγκης".. μου τα είπε.. ο πατέρας μου μετά.. λοιπόν μέσα από.. το μουστάκι του.. "σήμερα χάνεις μία πελάτησσα".. και αυτός του.. απάντησε σχεδόν απνευτή.. "βασίζω τις ελπίδες μου.. στους νεότερους"..

862024

 8 / 6 / 2024

.. έπρεπα να βραδιάσει.. για να με.. δεχτεί σαν τον.. τελευταίον ασθενή ένος.. πολύ δύσκολου εικοσιτετραώρου.. ίσως και να.. ήταν και ο λόγος.. που δεν μου βρήκε.. κάποια λύση για.. το πρόβλημα μου.. και εγώ απογοητευμένος.. τους καληνύχτισα και.. είχα ανοίξει και.. την πόρτα για.. να αποχωρήσω και.. εκείνη την στιγμή.. στην εκπνοή του χρόνου.. σαν άλλος κύρος Γρανάζης.. του άναψε μία.. κενούργια ίδεα.. και είπε στην θεραπεύτρια.. να μου πάρει.. και το ζαραρό.. και ήταν 480..

762024

 7 / 6 / 2024

.. από της 8.. το πρωί μέχρι.. το μεσημέρι περιμέναμε.. έξω από το.. γραφείο του οφθαλμίατρου.. να έρθει η.. σειρά μας.. να με εξετάσει.. και τα αποτελέσματα.. ήταν ότι με.. κάθε μάτι ξεχωριστά.. μία χαρά έβλεπα.. μα για το.. μεταξύ τους ατάκα.. και έπι τόπου.. μου έγραψε ένα.. ραντεβού για τον.. νευρολόγο μπας και.. αυτός βρει κάποια άκρη.. το γραφείο του.. ήταν το διπλανό.. και μία που.. ήμασταν στα πέριξ.. αποφασίσαμε να βγάλουμε.. το υπόλοιπο της μέρας.. στο υπόγειο του Ευαγγελισμού.. να περιμένουμε και.. άλλον έναν γιατρό.. να μας πει.. αν υπάρχει λύση.. στο πρόβλημα μου..

662024

 6 / 6 / 2024

.. και βελτιώθηκα τόσο.. που όταν πέρασαν.. οι 3-4 μέρες.. που δουλεύαμε μαζί.. και με χαιρέτησε.. γιατί είχε κανονίσει.. κάποια άλλη δουλειά πριν.. μία χαρά τα.. κατάφερα να δουλέψω.. μόνος μου για.. άλλες 3-4 μέρες.. και με τους πελάτες.. σαν τεχνική υποστήριξη.. όσο πήρε.. η διήγηση αυτής.. της ιστορίας σκοπό είχε.. να θύμηθω κάποια στιγμή.. έστω και σε.. 1-2 μήνες και.. όχι σε μία μέρα.. πάντως μία χαρά αποθεραπεύτικα.. έτσι όταν το.. φθινόπωρο του 2013.. όταν ξύπνησα και.. έβλεπα δύο είδωλα.. είπα να κάνω υπομονή.. και να δω.. μήπως το ξανά κάνω.. μα δεν έτσι.. τον Ιανουάριο του 2014.. κανονίσαμε με τους.. γονείς μου να.. με πάνε στο Ευγγελισμό.. να με εξετάσουν..

562024

 5 / 6 / 2024

.. και μπορεί να.. του έδινα 82 euro.. μεροκάματο και τον.. απασχολούσα 5-6 ώρες.. την μέρα αλλά.. τελικά μπορούσαμε πολλά.. τις πρώτες μέρες.. τον χρησιμοποιούσα εκεί.. που εγώ δεν.. μπορούσα να δουλέψω.. και στα ψηλά.. μα και στα χαμηλά.. που είχα καταλάβει.. ότι χολενά.. την πρώτη μέρα.. φύγαμε μαζί.. όταν έφτασα στο σπίτι.. είχα αφήσει το.. αυτοκίνητο μόνο του.. ένα μήνα και.. αποφάσισα να δω.. αν κελικά πάρει.. και το παράξενο.. ήταν ότι πήρε.. και μία που πήρε.. δοκίμασα αν μπορώ.. να το οδηγήσω.. και αφού κουτσά-στραβά.. το κατάφερα έπιασα.. να κάνω πολλές.. βόλτες στα στενά.. της Δάφνης για.. να βελτιωθώ.. έτσι την δευτέρα μέρα.. πήγα μόνος μου.. και όταν αυτός έφυγε.. έκανα ότι μπορούσα.. από δουλειά για.. να βελτιωθώ και εκεί..

462024

 4 / 6 / 2024

.. και πήγα.. και πλήρωσα.. πως αλλιώς;.. και γύρισα.. με το που.. έφτασα στο σπίτι.. χτύπησε το τηλέφωνο.. ήταν η πελάτησα.. να με πληροφορίσει.. ότι το σπίτι.. ήταν πια έτοιμο.. και με περίμενε.. να βάλω και.. εγώ την όποια.. τέχνη μου.. της απάντησα λοιπόν.. να περιμένει στο ακουστικό της.. να το κανονίσω.. και να την.. ξανά πάρω.. ήμουν πολύ περίφανος.. με τα πηγαινέλα μου.. στην ΔΕΗ μα.. ήμουν και πολύ.. λογικός για να.. πιστέψω ότι θα.. έκανα την μόνος μου.. την δουλειά.. στο πι και φι.. πήρα τηλέφωνο ένα συνάδελφο.. που ήξερα ότι.. διατηρούσε συνεργείο να.. μου νοικιάσει έναν.. καλό μάστορα για λίγες μέρες.. έτσι την επαύριον.. ξεκινήσαμε να δουλεύουμε μαζί.. όσο μπορούσαμε..

362024

 3 / 6 / 2024

.. πάντως αυτόν τον μήνα.. ποτέ δεν πείνασα.. η αλήθεια ήταν.. ότι εκτός την.. γυμναστική που έκανα.. για να περπατήσω κάποτε.. και τις πνευματικές.. για να περνάει η ώρα.. δεν είχα κάποια.. άλλη ανάγκη για θερμίδες.. ουδεμία σχέση με.. αυτές που είχα.. όταν δούλευα πολύ.. κάπου στην μέση του μήνα.. μου ήρθε μία.. επιστολή από την ΔΕΗ.. που με πληροφορούσε.. ότι αν δεν.. πλήρωνα τον λογαριασμό.. μέχρι το τέλος.. του μήνα.. θα ήταν υποχρεωμένοι.. να μου το κόψουν.. έστι οι ασκήσεις.. σχεδόν διπλασιάστηκαν.. και προς το.. τέλος του μήνα.. με το ίδιο.. τρόπο που ανέβηκα.. έτσι και θα κατέβαινα.. η ΔΕΗ ήταν.. 1-2 χιλιόμετρα μακριά.. μα με μία.. τεράστια ανηφόρα και.. μία πιο μικρή κατηφόρα.. στο ενδιάμεσο..

262024

 2 / 6 / 2024

.. όλον αυτόν τον μήνα.. σιγά-σιγά και.. όπου ήταν επιβεβλημένο.. με την βοήθεια.. τυχαίων υποστηριγμάτων.. πχ τοίχοι κάσες έπιπλα κτλ.. ευτυχώς αυτοί οι.. προορισμοί είχαν μεταξύ τους.. αποστάσεις που δεν.. απείχαν περισσότερο από.. τα 3-4 μέτρα.. τα οποία μπορεί.. ίσως κοπιωδώς μα.. τελικά τα κατάφερα.. το δεύτερο ευτυχώς.. ήταν ότι ενώ.. στις οικοδομές η.. κρίση είχε έρθει.. οι αποθήκες τροφίμων.. στο σπίτι μου.. δεν είχαν αδείασει ακόμα.. πάντως τον μήνα.. μία χαρά τον έβγαζα.. αλλά δεν θα.. ήμουν υποχρεωμένος να το επιχειρήσω.. γιατί όταν είπα.. στους δικούς μου.. ότι είχα μείνει.. από πόδι το κανόνισαν.. και κάθε εβδομάδα.. μου έφερναν εφόδια.. περίμενα την μάνα μου.. στην πόρτα μου.. στηριγμένος από την κάσα της.. αφού με έβλεπε όρθιο.. ευχαριστιόταν και αποχωρούσε..

162024

 1 / 6 / 2024

.. και έτσι καθήμενος.. από σκαλί σε σκαλί.. αργά-αργά έφτασα.. να κάθομαι πια.. στο πάτωμα του.. πρώτου ορόφου και.. με την βοήθεια.. των λειτουργούντων μέλων μου.. ένα χέρι και.. ένα πόδι σηκώθηκα όρθειος.. ώστε να μπορέσω.. να βάλω το κλειδί.. και επί τέλους.. να ξεκλειδώσω την.. πόρτα του διαμερίσματος μου.. από 'κει και πέρα.. το μαξιλάρι μου.. βρισκόταν κάπου στα.. 3 μέτρα και.. τα οποία και.. τα κάλυψα αλλά.. παρ' όλων που.. νόμιζα ότι δεν νυστάζω.. μάλλον λάθος νόμιζα.. γιατί όταν με.. το καλό το έφτασα.. το εκτίμησα δεόντως.. μα μετά από.. 3-4 ώρες που ξήπνησα.. διαπίστωσα ότι ήταν.. η πρώτη φορά.. στην ζωή μου.. που ανεξαρτήτως με.. το τι έκανα.. ή τι έπαθα.. την άλλη μέρα.. όχι ατσαλάκωτος δεν ήμουν.. μα και τα.. 3-4 μέτρα που.. με χώριζαν από.. την τουαλέτα κινδύνεψα.. να τα διανύσω.. εκείνο το πρωί.. λες να ήταν.. ότι δεν είχα φάει.. πριν κοιμηθώ.. ίσως να μην.. το μάθουμε ποτέ..