14 / 9 / 2024
.. έτσι εκείνη την στιγμή.. σαν να ξεβούλωσαν.. τα αυτιά μου.. και εγώ μίλαγα ακατάληπτα.. μα στο μυαλό μου.. βρήκα μερικές λέξεις.. βρήκα τα νοήματα.. και έψαχνα τρόπο.. να τις προφέρω.. θυμήθηκα το ήχο τους.. και έπρεπε να.. τους μιμηθώ με το.. στόμα μου έτσι.. άρχισα μία κουβέντα.. με την θεία μου.. περί ανέμων και υδάτων.. για να γυμνάσω.. και το πνεύμα.. και το σώμα μου.. μπορεί στην αρχή.. κουτσά στραβά μα.. όσο πήγαινε βελτιωνόμουν.. από το πρωί.. μέχρι το βράδυ.. την ώρα που.. με χαιρέτησε μπορούσα.. πια να μιλήσω.. χρωστώ πολλά και.. πρώτη μου μερα.. που ξύπνησα στο ίδρυμα.. και περισσότερα στον Θανάση.. και στην θεία μου.. αφού το επόμενο πρωί.. που είχε έρθει.. η μάνα μου.. αφού εντυπωσιάστηκε με.. την πρόοδο μου.. και της εξήγησα.. πως αυτή επεθεύτει.. επέμεινα κάποια στιγμή.. να την πάρει τηλέφωνο.. γιατί ανησυχούσα για.. το κεφάλι της.. που της το.. είχα πρήξει..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου