18 / 9 / 2024
.. και τότε ο.. χαρακτηριστικός αυτός ήχος.. βρήκε την εικόνα του.. ήταν η μάνα μου.. που θρυμάτιζε τα.. χάπια μου πριν.. να μου τα σώσει.. δεν το είχα συνδυάσει.. το ανέφερα αυτό.. γιατί εκεί ψηλό είδα.. και αυτή η.. πρώτη μου εβδομάδα.. της μαθητείας που.. η μάνα μου.. με έσπρωχνε όπου απαιτείτο.. και εγώ με.. τις νέες
μου.. αισθήσεις μαζεύα εμπειρίες.. ώστε την δεύτερη.. να κυκλοφορώ και.. μόνος μου.. τότε κοιμόμουν 3-4 ώρες.. την ημέρα τις.. άλλες ήθελα να γυμνάζομαι.. εντάξει ότι μου έδιναν.. το έτρωγα.. μα ψόφια πράγματα.. εκείνες οι μυρωδιές.. που με είχαν προϋπαντήσει.. ήταν για τους τραγματίες.. όχι για τους ζαχαρούχους.. σαν ενένα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου