27 / 8 / 2024
.. ήταν η αναμονή.. όλων ότι κάτι.. δυσάρεστο μπορούσε να συμβεί.. αν περίμεναν να πνιγώ.. δεν θα τους.. έκανα τότε την χάρη.. το πιάσιμο των τοστ.. και η άμεση.. κατάποσει τους ήταν.. αρκετό σόου για σήμερα.. και επανακαύπτηκα στις.. δάφνες μου ή.. με το ευωδιαστό τυράκι.. ίσως να έπρεπε.. να γράψω.. πριν την καταληκτική.. αυτή σκηνή εκεί.. έκανα 1-2 σκέψεις.. μα τώρα δεν.. τις βρίσκω γραμμένες.. και δεν τις.. ξανά γράφω όπως.. τις θυμάμαι λοιπόν.. ήρθε ο γιατρός.. να με χαιρετήσει.. σκεφτόμουν ότι από.. την μία χαιρόταν.. που με ξεφορτωνώταν.. μα από την άλλη.. λυπόταν που δεν.. βρήκε αυτό που.. με κρατούσε στην ζωή.. μαζί με τον φυσικοθεραπευτή.. που μου είπε.. μην ξεχάσω να τονίσω.. σε αυτόν που.. θα με αναλάβει.. ότι ήδη είχα σηκωθεί.. και τελικά άρχισε.. η μεταφορά μου από.. το πρώτο νοσοκομείο.. στο ίδρυμα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου